Tag: სექსუალური ძალადობა

ნაწილი LXVIII – ნანკა

რა უნდოდა, რას მერჩოდა. გუშინ გოგოებთან ერთად გვიანამდე ვიყავი შარდენზე და დავლიეთ ცოტა. ნუ ცოტა რა, ცოტათი დავიწყეთ და მერე მეზობელი მაგიდიდან ბიჭებმა კოკტეილები გამოგვიგზავნეს და ისეთი კაი ტიპები იყვნენ, რომ ჩვენს მაგიდასთან დასხდომის ნებაც მივეცით. მე გივიკო მომიჯდა გვერდით. აუ როგორი იყო რააა, შავი, საფეთქლებზე აპარსული თმა, ცოტა ჭაღარაშერეული, შავი თვალები და ნაცრისფერი, ძალიან მომდგარი მაისური თუ თხელი სვიტრი ეცვა, აშკარად რაღაც ძაან ბრენდული და ისე ლამაზად ჰქონდა მოტმასნილი, რომ ხელის მოკიდება მომინდა ეგრევე. ვისხედით, ვსაუბრობდით რაღაცეებზე, კარგად არც კი მახსოვს, რაზე, მაგრამ ძაან სასიამოვნო საღამო იყო და მერე წამოვედით გოგოები, ერთი კი მიკვირს, რატო არ გამოგვაცილეს, მაგრამ ტაქსი ხო მაინც უკვე გარეთ გველოდებოდა და სახლში როგორც მოვედი, ეგრევე დავწექი, შხაპის მიღებაც დამეზარა. დუდუ სახლში არ იყო და უჰ, ერთი რა, თორე იშვიათად არ მტოვებს მარტო და რატო მომეკითხა, უცებ არ ეთქვა, ნანკ, აქ ვარ და აქ, მალე მოვალ. ჩავწექი და დავიძინე. არაფერი მსიზმრებია, მშვიდად მეძინა და დილას მკვეთრმა შუქმა გამაღვიძა. ჩემი საძილე ნიღაბი მომაძრო და რაღაც არაადამიანური სახე ჰქონდა, ტანსაცმელს იხდიდა და ვუყურებდი, ვერ ვცნობდი. ჩემი ქმარი იყო თითქოს და არც იყო. სხვა დუდუ იყო და შემეშინდა უცებ, შემეშინდა და თურმე სულაც არ შემშინებია ტყუილად. გახდილი ჯინსის ჯიბიდან უცებ პრეზერვატივების კოლოფი ამოიღო და ჯერ იმას შეხედა და მერე ჩემკენ ისე გამოიხედა, რომ გული კინაღამ გამისკდა, გადახდილი საბანი ისევ გადავიფარე და მოვიკუნტე. მეგონა გავქრებოდი, ისე მეშინოდა. ასე არასდროს შემშინებია, დუდუსი კი არა, არაფრის არასდროს. მეგონა ხელს გამარტყამდა და სახე საბანში ჩავმალე, დარტყმა რომ ამეცილებინა, მაგრამ დამარტყა კი არა, უარესი ქნა, საბანი გადამაძრო და უკვე ის მეგონა ჩამომაგდებდა ლოგინიდან და ფეხით შემდგებოდა, ისეთი საშინელი სახე ჰქონდა, რომ ვერ წარმომედგინა ჩემი ქმრის სახეზე ასეთი გამომეტყველება. ყველაფრისთვის მოვემზადე, იმის გარდა, რაც მერე ქნა. ასე მეგონა, რომ ამ წლების განმავლობაში, აღარც ვუნდოდი უკვე. მეგონა, ჩემი გულცივობით და თამაშით საბოლოოდ გავუქრე ვნება, ის, რითიც მაწუხებდა თავიდანვე და იძულებული რომ ვიყავი, მომეთმინა, თავისი ნერწყვით რომ მისველებდა მუტელს და ეგონა, ჩემი სითხე იყო და რომ მთხრიდა თავის საშინელ პენისს, მეგონა ამან გაუარა, ამდენი უარის, ამდენი „თავის ტკივილის“, ამდენი „ცუდად ვარ“-ის ფონზე. მეგონა, აღარასდროს მოუნდებოდა ჩემთან სექსი, დაკმაყოფილდებოდა იმით, მისი ძმაკაცების თვალწინ როგორ დავდიოდი ლამაზი და ტანწერწეტა და ამით იამაყებდა, რა ცოლი მყავსო. ოჰ, როგორ არ მინდოდა, არასდროს შემხებოდა, საერთოდ არ მინდოდა არც ეს და არც არავინ შემხებოდა და ისე შემეხო, რომ მგონი ვერასდროს მოვინელებ ამ დამცირებას. საბანი ხო გადამაძრო და ხელი მკრა, ისე გადამატრიალა მუცელზე და სანამ აზრზე მოვიდოდი, ზედ დამაჯდა. მსუბუქი კი არ იყო ამხელა კაცი, ვერ გავინძერი, მინდოდა მეფართხალა მაინც და ესეც არ შემეძლო, იმხელა სიმძიმით მაწვა ზედ და უკვე მივხვდი, რას მიმზადებდა, რა მელოდა და ვერ მოვეშვი. რას მოვეშვებოდი, როგორც ადრე არ მინდოდა ხოლმე, არც ახლა მდომებია, მშრალი ვიყავი და ამ სიმშრალეში რომ შემიყო რეზინაწამოცმული ყლე, იქვე მოვკვებოდი, მეგონა. იქვე, აი პირველივე ტალჩოკზე დამარტყამდა რა ვიცი მე, წნევა, გული, რამე ჯანდაბა, მაგრამ არაფერი, გააგრძელა და სისხლად დავიღვარე, ზუსტად ვიცოდი, მენსტრუაცია არ მქონდა, მაგრამ მაინც, სისხლმდინარე ჭრილობაში მთხრიდა ყლეს და რაც უფრო მტკიოდა და ვკიოდი, მით უფრო ბედნიერი იყო, ბალიშში მქონდა თავი ჩარგული და ვერაფერს ვხედავდი, მაგრამ ვიცოდი, ასე იყო,  კარგად ვიცნობდი, ძუნწს ამას და შურისმაძიებელს, არასდროს რომ არავის არაფერს შეარჩენდა. ასე არ შემარჩინა არაფერი არც მე და აღარც მინდა გახსენება, მერე რა მიქნა, გონი ნახევრად დაკარგული მქონდა, წამით შვება რომ ვიგრძენი და სად იყო შვება, ტრაკზე მომკიდა ორივე ხელი და აი, რომ იცი, რა გელის და ვერაფრით უწევ წინააღმდეგობას, ეგ მომენტი დამიდგა. განძრევის თავი არ მქონდა, ტრაკი რომ გამიწია და ან დასველებულიყო, ან ცოტა მომფერებოდა, ან რამე ექნა, ისე შემიყო ანუსში ყლე, არც არაფერზე უზრუნია. კი მივხვდი, რას ნიშნავდა ეს. არასდროს მიმიცია ანალური სექსის უფლება, ეგ კი არა, რო არ მინდოდა, სულ ვაგდებდი ხოლმე და სულ მეკიდა, გაქვავებული ყლით რომ იძინებდა, ნუ არ მინდოდა, და რა მექნა? საკუთარი თავისთვის როგორ დამეძალებინა და ამისთვის იძია შური, ამას კი ვხვდებოდი. ბოლო არ ქონდა ტკივილს, ვეღარც ვყვიროდი, ვეღარც ვინძრეოდი, ბალიში შევჭამე კბილებით და უცებ გამოიღო ყლე, უცებ შვება ვიგრძენი და ვიფიქრე, რომ იქნებ გაათავა ამ დედამოტყნულმა, იქნებ გაათავა, როგორც არა ერთხელ ადრე და თავი დამანება, მიწვა თავისთვის და ამ დღესაც გავუტარებდი, რა მექნა, სად წავსულიყავი და უცებ ისევ გადამიწია დუნდულები და ისევ შემიდო, ისე ბოლომდე, რომ მზის წნულში ვიგრძენი მისი წყეული ყლე, მისი მამაკაცობის დამპალი სიმბოლო. ღმერთო, რას მერჩოდი, რატომ დამსაჯე ასე. უფრო ცხელი იყო, კიდევ უფრო მტკივნეული და მივხვდი, რეზინიც მოეძრო და მე რომ არ ავმოძრავებულიყავი, ზურგზე ხელი დამაჭირა, ლოგინზე დამასრისა და ისე მტყნავდა, ეს დამპალი ეს, რამხელა ბოღმა ჰქონია გულში დამალული, რას მერჩოდა ასეთს. ტკივილის შეგრძნება მქონდა უკვე დაკარგული, როცა მივხვდი, რომ გაათავა, როცა ვიგრძენი, რომ რაღაც ცხელი მოხვდა ჩემს ორგანიზმში და სამწუხაროდ, არა მუცელში, რომ ბავშვი დამეტოვებინა ჩემთვის და კარგის ტრაკი მომეტყნა ამ ძუნწი ნაბიჭვრისთვის, მეზღვევინებინა, რაც მაწვალა მთელი ეს წლები, რაც მიჟმოტა და დამსვა მშიერი ცოლივით სახლში. განძრევის თავი აღარ მქონდა, ვეგდე ისე, მოტყნული, გაუპატიურებული, თუმცა ასეც ვგრძნობდი ხოლმე თავს ყოველთვის, როცა ამასთან სექსი მქონდა, არ მინდოდა, მაგრამ მაინც მქონდა, მჭირდებოდა, ჩაეთავებინა ჩემში და კმაყოფილი ყოფილიყო მეორე დილას. მაგრამ ეს არ იყო ის, რაც ყოველთვის. ჯერ კიდევ მისი თესლით მქონდა ტრაკი სავსე, ისევ რომ მტაცა მკლავებში ხელები და გადმომატრიალა და ისეთი სიძულვილი წავიკითხე მის სახეზე, სიტყვებიც რომ ვერ გამოხატავდა, მისივე სიტყვები: „ახლა მე ვიბანავებ და წავალ და რომ მოვალ, სახლში აღარ დამხვდე, შე ახვარო ქალო“. შე ახვარო ქალოო, ასე მითხრა.

ნაწილი LXVII – დუდუ

ეს ჩემი გამოუცდელი გოგო. ეს ჩემი ახლად ქალიშვილობადაკარგული და რომ არ მეუბნებოდა, რა დაემართა, რატომ ჰქონდა ეს ტკივილიანი კანკალი მუტელში შეყოფაზე. რა ეტკინა ამისთანა, რომ არ ვიცოდი, მაგრამ ის ვიცოდი რომ ეტკინა და აღარ მინდოდა ისევ ტკენოდა, ისეთი სახე ვნახე მისი, იქ, წყალში, ჩემს ხელებში, რომ აღარასდროს მინდოდა და არავის ასეთი სახე დამენახა ცხოვრებაში. ვუფრთხილდებოდი. ვეფერებოდი და მომინდა აქედან შორს წამეყვანა, ტერიტორიულად მაინც და გარემო გამომეცვალა მისთვის, ვხვდებოდი, რომ ბევრი რამ ნანახი არ ექნებოდა და მეც გავსულიყავი ამ ჯოჯოხეთიდან, ნანკას შექმნილი ჯოჯოხეთიდან, მაგის კარგიც რომ მოვტყან, ეგ ახვარი დედაკაცი ეგ. როგორ დამიჭირა ამ თავისი ფარისევლური ღიმილით და მოფერებით, გოაზე რომ მყავდა წაყვანილი და თითქოს იქიდან იოლი იყო, პარიზში რომ გადავფრინდით და ელისეის მინდვრებზე ვასეირნე, ამის ღირსი იყო? სახლში დავბრუნდით თუ არა, ისევ ისეთი ხე გახდა, თითქოს მარტო ეიფელის კოშკის მიმდებარედ უსველდებოდა მუტელი, მაგ კარგ მოტყნულს და მთაწმინდის ჰაერი მოქმედებდა ცუდად, გამშრობად. ოჰ, როგორ მეზიზღება ეს ქალი. ცოლს როგორ ვუწოდებ, ეგეც არ ვიცი. ისიც კი ვერ შეძლო, რომ ბოლო პაეზდკის მოგონებები მაინც წამოეყოლებინა ცოტა ხანს და შემშვებოდა, ამ თავისი ქლესა და ლამაზი მოახლოებებით, საღამოობით რომ ჩამიჯდებოდა კალთაში, ხან გამჭვირვალე მაქმანებიან კაბაში და ხან უთხელეს ატლასის ხალათში გამოწყობილი, ორივე და ათასივე ჩემი ნაყიდი რომ იყო და დუდ, იქნებ სადმე რამე, ასე რომ იწყებდა ლაპარაკს. შენ ჩემი dude-ც ხარო, იცოდა, ჩემს მეგობრებს როგორ ვექცეოდი და მიყვარდა და გადავყვებოდი ზედ, რომ დაჭირვებოდათ და გულს მილბობდა, თან ჩემს სახელს ვითომ მოფერებით ამოკლებდა, უვიცი ეს და ტვინმოღრეცილი ქალი. ყველაფერი შეიძლებოდა ჩვენი ურთიერთობა ყოფილიყო, მეგობრობის გარდა. იაფფასიანი დედაკაცი. სად გაიზარდა, როგორ გაიზარდა, ცოლად რომ მომყავდა კიარადა, მანამდე რომ შემიყვარდა, სად ვიყავი, რას ვფიქრობდი, ვიცოდე ნეტავ, რა ჯანდაბით მომაჯადოვა, იმ თავისი წვრილი წელით, გრძელი ფეხებით თუ აბზეკილი ძუძუებით. ამ უგრძნობი ცხოველის დედა ვატირე მე. გადაწყვეტილება დიდი ხნის მიღებული მქონდა, მაგრამ რატომ ვწელავდი განხორციელებას, ახლაც არ ვიცი. მარიამისთვის ყავა და ფუნთუშები ამოვატანინე, მერე ღრმად მძინარს საბანი გადავხადე და არც შევხებივარ, ისე ვუყურებდი, რბილ ლოგინზე როგორ იწვა ეს ლამაზი და ნაზი გოგო. მანამდე ჩემთან მოხუტებულს, რაც ავდექი, ძილში შეეცვალა პოზა, მუხლები მოეხარა და ხელები გადაეჭდო იმ თავის პატარა, მკვრივ ძუძუებზე, თითქოს თავს რაღაცისგან ან ვიღაცისგან იცავდა და მშვიდად სუნთქავდა. ასეთ უსუსურს რომ შევხედე, ამიდგა ისევ და მომინდა, გვერდში მივწოლოდი, კოცნით გამეღვიძებინა და კიდევ მომეტყნა ტრაკში, როგორც გუშინ, თვითონაც რომ ვასიამოვნე და მეც რომ კინაღამ გავგიჟდი, ისეთი ტკბილი იყო მის ტრაკში თესლის შესხმა. მაგრამ შემეცოდა მერე, ტკბილად ეძინა, უსიზმროდ და დავახურე ისევ საბანი, შუბლზე ვაკოცე და ისეთმა მშვიდმა და ნეტარმა გამოვიხურე ნომრის კარი, როგორიც დიდი ხანია აღარ ვყოფილვარ. სულ ცოტაც და ჩემი თავისუფლება ისევ უკან დამიბრუნდებოდა, ისევ გამიხარდებოდა, საქმეებს თუ ადრე მოვრჩებოდი და სახლში ცოტა მეტი დროის გატარების შესაძლებლობა მომეცემოდა, ძმაკაცებს ისე დავპატიჟებდი ჩემთან, რომ ნანკას მჟავე სახის მოლოდინი არ მექნებოდა, ბიჭების წასვლის მერე, ჭიქების ალაგებით და ხმაურით უკიდურესად დაღლილი რომ იყო ხოლმე ქალბატონი. გზაზე აფთიაქში შევიარე, რეზინები აღარ მქონდა, თითქოს ქვეცნობიერად გადაწყვეტილი მქონდა, რას გავაკეთებდი, თუმცა აფთიაქის სალაროსთან დგომის მომენტში არც ვფიქრობდი ამაზე. სახლში რომ ავედი, ეძინა. დაიღალა გუშინ ალბათ დაქალებთან ჭორაობით და დასვენება ესაჭიროებოდა. თვალებზე საძილე ნიღაბი აეფარებინა და ნებიერად იყო გაშოტილი ჩემს უზარმაზარ ლოგინში. ერთ დილას ორი მძინარე ქალის ნახვა მომიხდა და ამასაც გადავხადე საბანი, მინდოდა შემედარებინა. ეს ისე უდარდელად იწვა, ცა ქუდად არ მიაჩნდა და დედამიწა ქალამნად, რა ენაღვლებოდა, თითი თითზე არ დაუდია ცხოვრებაში, ყველაზე მეტი სანერვიულო რომელიმე მის და მისი დაქალოჩკების საყვარელ ბარში მათ აჩემებულ მაგიდაზე მსხდომი სხვა ადამიანები და ახლადწასმული მანიკურის გათხაპვნა იყო. თუმცა სხეული იდეალური ჰქონდა და მისი აბზეკილი ძუძუები რომ დავინახე, ველურად მომინდა, იმ წამს მივხვდი, რომ ჩვენი დაშორების ბოლო აკორდი ბოლო სექსი უნდა ყოფილიყო, უნდოდა თუ არა, მაინც და არ ენდომებოდა, რამდენი ხანია თავისით ჩემთან ჟიმაობის სურვილი არ გამოუთქვამს და სულ „თავი სტკიოდა და დაღლილი იყო“. მოვაძრე ნიღაბი სახიდან და უცებ გაიღვიძა. დუუდ, მოხვედიიი, ისე მკითხა ძილისგან დარბილებული ხმით, თითქოს ძაან ადარდებდა, სად ვიყავი იმ ღამეს, სახლში რატომ არ დავბრუნდი, ერთიც არ მოვუკითხივარ, იქნებ აგური დამეცა სადმე თავში ან მანქანამ მლეწა და რეანიმაციაში ვეგდე. ფეხზე ვეკიდე სრულყოფილად, აი სრულად და ამომწურავად. ტანსაცმელი ისედაც გასახდელი მქონდა, ხო უნდა გამომეცვალა და წყალი გადამევლო და იქვე გავიხადე, შარვლის ჯიბიდან რეზინის ყუთი ამოვიღე და გახსნა რომ დავიწყე, მერეღა შეშფოთდა, აუ დუუდ, ახლა არა რა, პირიც არ დამიბანია და რაღაც ეგეთების მომიზეზება დაიწყო, საბანი ისევ დაიფარა და მეთქი, მოდი გოგო აქ, უხეშად გადავაძრე საბანი, ტრუსიკი შემოვახიე და სანამ გონზე მოვიდოდა, მუცელზე გადავაბრუნე, რომ არ ეფართხალა, მაგრად დავაჯექი ზევიდან და უკვე ქვასავით გამაგრებულ ყლეზე რეზინი წამოვიცვი. სასაცილო იყო, ცოლი იყო ჩემი და თავის დაცვა რაში მჭირდებოდა, მაგრამ ვერ დავუშვებდი მინიმალურ ალბათობასაც კი, რომ ამ ბოლო სექსის დროს ფეხმძიმედ დარჩენილიყო და მოუშორებელ ჭირად ჩამომკიდებოდა კისერზე. რაღაცეებს კვნესოდა ბალიშში თავჩარგული, არა არა ისმოდა ყველაზე ხშირად, მაგრამ მაგის „არა“ ახლა ყლეზე მეკიდა, ისე როგორც არასდროს. გავაწევინე ფეხები და არც შემიმოწმებია, სველი იყო თუ არა, ისე შევთხარე ყლე და არ იყო სველი, მგონი საერთოდ აღარ სველდებოდა არასდროს და ახავლდა, ეტკინა და ისე მომეწონა, მთელი ამდენი წლის დაგროვილი ბოღმა ერთად ჩავაფრქვიე მის ვიწრო და ცხელ მუტელში და კვნესას რომ შეუნელა, გამოვიღე და დუნდულები გადავუწიე. ანალური სექსი არც არასდროს გვქონია, როგორ მიმიშვებდა, ჩემი სიამოვნებისთვის როგორ მოითმენდა თუნდაც სულ უმცირეს ტკივილს და ეგრევე შევუდე ბოლომდე, ისეთი ხმა ამოუშვა ყელიდან, რომ არასდროს მსმენია მისგან, მისი განაზებული და გატყლარჭული პირიდან და უფრო გამისწორდა, მაგრად დავასრისე ლოგინზე მკლავებით და ისე მოვტყანი, როგორც მე მინდოდა, ცოტა ხანში ვეღარც ხაოდა, ერთი წამით გამოვიღე ყლე, რომ კიდე უფრო ღრმად შემედო და დავინახე, სისხლი მქონდა რეზინზე მოცხებული და ვაიმე, ნანკა, როგორ მეკიდა, მაგრად რომ გტკიოდა, ისევ კარგად გავუწიე ლამაზი დუნდულები, რეზინი მოვიხსენი, ტრაკიდან ხო ვერ დაორსულდებოდა ეს დედამოტყნული, ყლე ნერწყვით დავისველე, კარგად რომ შესრიალებულიყო და მეც სიამოვნება ბოლომდე მეგრძნო და სულ სულ ბოლომდე შევუდე ყლე და ვიგრძენი, რომ მალე გავათავებდი, ისევ აკივლდა და აფართხალდა და ამან კიდე უფრო გამაგიჟა, სულ უფრო ჩქარა ვუდებდი და თან ლამის ბოლომდე გამოვდიოდი ხოლმე, ცალი ხელი ზურგზე მქონდა დაჭერილი და მეორეთი დუნდულს ვუწევდი, ხელი რომ არ შეეშალა და ბოლოს და ბოლოს გავასხი, იმდენი გავასხი, რომ სულ გავავსე ჩემი თესლით. ყლე გამოვუღე და ზედვე შევიწმინდე, მის ლამაზ ტრაკზე და წამოვდექი. ახლა უკან გადმოვატრიალე, ზურგზე და მეთქი, ნანკა, მე ახლა ვიბანავებ და წავალ, რამდენიმე დღეში ჩამოვალ და მეთქი აქ აღარ დამხვდე, არც ერთი შენი ძონძიანად მეთქი და დავტოვე ასე ლოგინზე დაგდებული, მოტყნული და გაფართოებული თვალებით, რომ ვერ გაეაზრებინა ჯერ კარგად, რა ვუთხარი.