ჭდე: ცეკვა

ნაწილი LXI – დუდუ

ისე ვიყავი იმ დღეს ნანკაზე გამწარებული, სადმე მინდოდა წავსულიყავი, სადაც ყლეზე დავიკიდებდი, ნანკასაც და ყველაფერს ვაფშე. ეგ ყლექალა ეგა, გეგონება რამე აკლდა, ისე მეროჟებოდა მთელი დღე, რომ მის უარეს ყლექალა გოგოშკებთან ერთად პარიზში ვერ გავუშვი, ნუ ვერ გავუშვი რა, ნამეტანი იყო ჩემი საფულისთვისაც კი. ერთი მაგისიც რა, რომ ვაკვირდები, ფულის მეტი ჩემგან არაფერი უნდა, არც დილას კოცნა და არც ყავის ერთად დალევა და სანამ დროა, უნდა დავახვევინო რა, სანამ ბავშვი გაგვჩენია და მივჯაჭვულვარ ბოლომდე მაგასთან. კი, ძალიან ლამაზია, ეგეთი სახე და ეგეთი ტანი, ბეჭედში გასაძვრენი წელი და დიდი ძუძუები მგონი არც არასდროს მინახავს, მაგრამ რომ მომბეზრდა უკვე?! ის ძუძუები თუ არ დამასრისა ზურგზე, რა ჯანდაბად მინდა, წელი თუ არ მომერგო ხელებში, დოგსთაილში რომ ვტყნავ, რად მინდა. გაროჟილი სახე დილას, გინდა ლამაზი იყოს და გინდა მახინჯი, ერთია. ვხვდებოდი ნელნელა, რომ აღარაფერი გვაკავშირებდა, ადრე სექსი მაინც იყო და ეგეც არა, მგონი ფრიგიდული იყო ვაფშე ეს კარგმოტყნული და თავიდან ჩემს მოსატყუებლად კვნესოდა და კიოდა, ასე მგონია. რასაც მე მაგას ვეჩალიჩებოდი, ორგაზმამდე რომ მიმეყვანა და მარტო მე არ გამესხა, არ ვიცი რა. მარტო ის უნდოდა, საუზმეზე კარაქიან პურზე ხიზილალა გადაესვა, მერე სოლარიუმში წასულიყო, საღამოს გოგოებთან ერთად გატასავებულიყო სადღაც კაფეში და სმს რომ მომდიოდა, რამდენი ჩამოიჭრა ჩემი ანგარიშიდან, ტვინში სისხლს მასხამდა, რას სვამდნენ, რას ჭამდნენ ამისთანას. მოვიდოდა მერე სახლში, სამი საათი აბაზანაში იყო, ჯერ შხაპი, მერე ჯაკუზიში ჩაწვებოდა, ჩართავდა ყველაფერს და არაფრის ტრაკი რომ აღარ მქონდა ხოლმე, მაშინ გამოდიოდა. დაძინებულზე გაღვიძების ხო შანსი არ იყო, ისეთი ხმით შემომიჯიჯღინებდა, აუ, შემეშვი რაო, მივარდებოდა ეგრევე და ერთი მაგის კარგიც მოვტყან, ავალაგებინებ ხვალვე თავის ძონძებს და დაახვიოს, სადაც გაუხარდება. თავის დავიწყება მინდოდა ამ ღამეს, არაფერზე რომ მეფიქრა, აი არაფერზე. მარტო ჩემი თავი გამხსენებოდა და ბასიანზე წავედი. ცეკვა, მუსიკა, დასალევი, იქნებ დრაგებიც გაჩითულიყო და ახალი შესული ვიყავი კაკრას, გოშკა გამეძრო, აი აქ საიდან გაიჩითა ოღონდ, თუ ვხვდებოდე, მეთქი მოსაწევი არაფერი გაქვს და რა ბაზარიაო, ისეთი გააძრო, საცეკვაო მოედანზე რომ შევაბიჯე, გასული ვიყავი უკვე ძალიან შორს და მივყევი მუსიკას და სხეულებს, რომ ვიბრირებდნენ ჩემს თვალწინ და მთელ ირგვლივშემორტყმულ სივრცეში. კაი ხანს არაფერი გამოკვეთილა, გადღაბნილივით იყვნენ ყველანი, გადაზელილები ყველა სხეული ერთმანეთში და სიგარეტს ვუკიდებდი, სანთებელამ გამისხა, ჩამოვკარი თითი რამდენჯერმე და არ ინთებოდა, კონდიციონერები თუ რაღაც ჯანდაბები უბერავდა და ის ის იყო, ნერვები უნდა მომშლოდა, კაიფში ასე ვიყავი, იოლად ვემორჩილებოდი ემოციებს, ვიღაც გოგო შემომიტრიალდა წინიდან და ორივე ხელი მომკიდა ხელებზე და აინთო სანთებელა და მოეკიდა სიგარეტს. ხელს როგორღა გავაშვებინებდი, მადლობა თქო, ყურში ჩავჩურჩულე და ერთი ხელი თან გავატანე, რომ შეტრიალდა. არ გაუშვია. ვერ ვხვდებოდი, როდის დამინახა, რანაირად შემამჩნია, რა იგრძნო, მაგრამ ტკბილი რომ იყო და თბილი, იმ ორივე ხელზე ეტყობოდა და როგორ მოძრაობდა, მშვიდად და საკუთარ თავში დარწმუნებულად, მომხიბლავად და სექსუალურად, წელს მიტრიალებდა ხელისგულში და კაი ხანს მედო ასე ხელი მის წელზე, მუსიკის რიტმს ზუსტად იჭერდა, მეგონა ეს იყო ადამიანი, რომელიც  მუსიკას გრძნობდა ყველაზე სწორად მთელ ამ ფერად და ლამაზ სივრცეში და მეც მას ავყევი. აი ასე, მის წელზე მედო ხელი და ერთად ვცეკვავდით. ხანდახან ვფიქრობდი, ხომ არ დავავიწყდი, იქნებ ვეღარ გრძნობს, მის წელზე ხელი რომ მიდევს და ვუჭერდი ხოლმე  თითებს კანზე და გამომხედავდა მარჯვნიდან, წამით და აგრძელებდა ისევ ცეკვას, ვხვდებოდი, სიამოვნებდა ჩემი ცხელი ხელის შეხება და ვეღარ გავუძელი და მოვწიე ჩემკენ, მოვიხუტე ჩემს გულზე და ერთ სხეულად გადაქცეულებმა გავაგრძელეთ ცეკვა. დამყვა, თვითონაც მომეკრო, მე ხომ მარჯვენა ხელი მქონდა მასზე მოხვეული და თვითონ მარცხენა მომხვია წელზე, შარვლიდან პერანგი ამომიჩაჩა და შიგნით შემიცურდა, კანზე შემეხო და მეგონა, ელექტროდენმა დამარტყა. ცხელი არ იყო, გრილი უფრო, მაგრამ თითოეულ ჩემს ნერვზე დაუკრა მისმა შეხებამ და რომ არ გაჩერდა და მეფერა, გავგიჟდებოდი მეგონა. ჩემი გოგო იყო, ჩემი ტკბილი არსება. მეორე ხელიც მოვხვიე და ბოლომდე ჩემზე მოვიკარი, ერთ სხეულად შევერთდით და მის რიტმზე ვცეკვავდით ორივე. არ მეწინააღმდეგებოდა, პირიქით, მომყვებოდა იქაც სადაც მე ვბორძიკობდი. მერე გავბედე და კისერში ჩავუყავი სახე და ვაკოცე, ძვალი და ტყავი იყო, გამხდარი და სიფრიფანა, მაგრამ ისეთი კანი ჰქონდა და ისეთი სურნელი ასდიოდა, სუნამოსი და საპნის კი არა, როგორც სხვა გოგოებს, საკუთარი სუნი ჰქონდა, რაღაც დამათრობელი, ჯადოსნური და ჩავიძირე ამ სურნელებაში და დავუკოცნე მთელი მხარი, მთელი კისერი და არ ღელავდა, ვხვდებოდი, დახუჭული ჰქონდა თვალები და იღიმოდა ფართოდ, ასე მეგონა და ასეც იყო, ასეთი შემომიატრიალდა უცებ. თვალიც არ გაუხელია და არც ის ღიმილი გაქრობია, ისე დამეკონა ტუჩებზე, ეს ტკბილი გოგო ეს, ეს ლამაზი და სურნელოვანი.

ნაწილი LX – მარიამი

მარტოს არაფრის კეთება შემეძლო. ასე ვცხოვრობდი აქამდე. აწი მომიწევდა, მაგრამ სანამ შევეჩვეოდი, მეთქი რატო არა, თათას დავურეკე. სახლი ცარიელი მქონდა, სიცარიელეში ვერ ვიცხოვრებდი, ფულიც მქონდა ოხრად და მეკიდა თან, მალე მინდოდა დამეხარჯა და თან ამ სიცხეში ფეხით რა ივლიდა. გამომიარა, ჩავჯექი მანქანაში და მეტყობოდა ალბათ სახეზე რაღაც, ჩამაცივდა თავიდან, რა გჭირს რა გჭირს. არ ვიყავი მზად მომეყოლა. ჩემთვის მაინც უნდა შემეფუთა ეს ამბავი რაიმენაირად და მერე ვიტყოდი და მოვყვებოდი. არაფერი მეთქი და შემეშვა ეგრევე. ეგრე ვიცოდით, როცა საჭირო იყო მაშინ ვყვებოდით და არ ვუტყნავდით ერთმანეთს ტვინებს. ყველაფრის მაღაზიაში წამყვა, თითქოს არ ეზარებოდა, განსაკუთრებით მესამე მაღაზიის მერე, ხო ვიცოდი, შოფინგი როგორ სძულდა, მაგრამ მაინც წამომყვა, ვუყვარდი და ყველაფერს გააკეთებდა ჩემთვის, ისევე, როგორც მე და ყველაფერი ვიყიდეთ, თეთრეული, ტანსაცმელი, ჭურჭელი, საჭმელი. რატომ მომინდა მზა საჭმელების სექციაში ოლივიეს ნაცვლად მჟავე კიტრი, გაროხი და მაიონეზი მეყიდა, არც კი ვიცოდი და ალბათ ოლივიეს სალათი გახდა ჩემი დამოუკიდებელი ცხოვრების სიმბოლო, კარტოფილის და კვერცხის მოსახარშად ჩადებისას რომ მივხვდი, იქვე სტაფილო მაკლდა და ჩემი ახალი სახლიდან ბოსტნეულის მაღაზიის საძებნად გავედი. აი, ეს სისულელე იყო დამოუკიდებლობა. ოლივიეს სალათი და მოსახარში სტაფილო. საკუთარი ხელით გაკეთებული და გავაკეთე. დედაჩემისას არაფრით ჩამოუვარდებოდა, პირიქით, მარილიც ჩემს გემოზე დავაყარე, ისე არა, თეფშში რომ მიხდებოდა მარილის და წიწაკის დამატება და გემრიელად ვჭამე მერე, ჩემს ახალ, პაწია სამზარეულოში ჩამოვჯექი, ჰობიტი გადავშალე და ისე, ვიკითხე და ვჭამე, ისე რომ არ ველოდი დაკივლებას, კიდე კითხულობ ჭამისას?!  აკრძალულის გემოს გაგების მუღამი გამიჩნდა, ყველაფერი მინდოდა გამეკეთებინა, რაც აქამდე ღიად აკრძალული მქონდა, ჰოდა ავდექი და ღამის 11-ზე გამოვბოდიალდი სახლიდან. პარასკევი იყო, ჰოი საოცრებავ. შემეძლო კლუბში წავსულიყავი და მეცეკვა. მეცეკვა ბევრ ხალხთან ერთად, ხმამაღალ მუსიკაში, ისე არა, როგორც აქამდე მიცეკვია, ჩემს ოთახში და ზომიერად ხმააწეულ მუსიკაზე, რომ არავინ შემეწუხებინა. აქამდე მარტო ივენთებს რომ ვათვალიერებდი, ყველა ივენთზე Going-ს ვაძლევდი და ყველა ნოთიფიქეიშენს ვნახულობდი, ივენთამდე რა თრექებსაც დებდნენ, ყველაფერს ვუსმენდი თვალდახუჭული და წარმოვიდგენდი, რომ მეც  იქ ვარ და ვცეკვავ და ივენთის მერე სამადლობელ პოსტებს ვკითხულობდი და იმას წარმოვიდგენდი, რომ რომელიმე პოსტის ავტორი მეც ვარ. რამდენჯერმე მართლა დავწერე ასეთი პოსტი, ვითომ მეც იქ ვიყავი. არადა რა ვიყავი, ღამე სახლში რომ არ მოვსულიყავი, მომკლავდა ის ნაბიჭვარი. მომკლავდა რა, არც ხმას აუწევდა და არც ხელს დამარტყამდა, მაგრამ საშინელ სახეს მიიღებდა, რისი დანახვაც მძულდა, ლექციებზე არ გამიშვებდა და თეთრს არ მომცემდა, თუ გამიშვებდა. ახვარი ეს. მისი საკუთრება ვეგონე და ამიტომაც ქნა ის, რაც ქნა. ფეხზე მეკიდა რა, ეგ უკვე ფეხზე მეკიდა. რასაც მინდოდა გავაკეთებდი და პლეხანოვიდან ყველაზე ახლოს ბასიანი იყო და იქ მივბოდიალდი. რაღაცნაირად მიჭირდა წარმოდგენა, რომ სტადიონის ქვეშ იმხელა სიცარიელე სივრცე იყო, რომ ვიცეკვებდი და ბრმად მივდიოდი, ლამის მთელ სტადიონს შემოვუარე, სანამ ადამიანებს დავინახავდი და ბოლოს დავინახე, ფული მივაწოდე და შევედი. ჩანთის გახსნა მომთხოვა, როგორც მერე აღმოჩნდა, ძალიან საყვარელმა ქალმა, ნახა, შედიო და დამაინტერესა, რის პოვნას აპირებდა, დანა და დეზადორიო. ახლაც ვფიქრობ, დეზადორი რომ მქონოდა, ვისთვის რა უნდა დამეშავებინა და არ მქონდა, კიდევ კარგი და შევედი და შევაბიჯე რაღაც სასწაულში. ბნელოდა და თან ნათელი იყო, ხმაური იყო და თვალებს რომ დავხუჭავდი, საოცარი სიმშვიდე დგებოდა, უამრავი ხალხი იყო და თან მარტოც ვიყავი და მხოლოდ ჩემთვის და თავისუფლება იყო, რამდენი თავისუფლება, უთვალავი. თითოეული ადამიანი ისე ირხეოდა და მოძრაობდა, როგორც თვითონ უსწორდებოდა და არა პარტნიორის მოძრაობებს მიდევნებულს უწევდა ცეკვა. არავინ გიყურებდა და არავინ გაკვირდებოდა, ვინ იყავი, რა იყავი, დილას რა გადაგხდა თავს, მამამ ხომ არ მოგტყნა და მეგონა სამოთხეში შევაბიჯე. დავხუჭე თვალი და მთლიანად მივენდე მუსიკას, ისე გავუშვი ჩემი სხეული, როგორც მას უნდოდა და საერთოდ არ მაინტერესებდა, ესთეტურად ვცეკვავდი თუ არა, მე ხომ მხოლოდ ჩემთვის ვცეკვავდი. დიდხანს ვიცეკვე, ბარში მივედი, ვოდკარედბული დავასხმევინე, ორჯერ თან და ვცეკვავდი თან და თან ვსვამდი, სიგარეტსაც ვეწეოდი თან, თავისუფლად, მეკიდა, ვინმე დამინახავდა და მამაჩემს ხომ არ ეტყოდა და თან ვცეკვავდი, მეგონა მოვკვდებოდი სიამოვნებისა და თავისუფლებისგან. უცებ წელზე ხელების მოხვევა ვიგრძენი და შევხტი ლამის. ვინ იყო, რატომ გადაწყვიტა ჩემთვის წელზე ხელები შემოეხვია და მოვტრიალდი უცებ და იმ წამში არ ვიცი, ვის და როგორის დანახვას ველოდი და რაც დავინახე, არ მომეწონა, უაზროდ გაკრეჭილი სახით და გამოვეცალე, სასწრაფოდ გამოვეცალე და ვეცადე, მკაცრი სახე მიმეღო. არ დამანება თავი და ბოლოს მკერდზე ჭიქიანი და სიგარეტიანი ხელები მივადე და შორს გავწიე, რაც შემეძლო და ნელნელა მოვშორდი. კიდევ კაი, არ გამომყოლია, ვერ გავუძლებდი, კიდევ ერთ ადამიანს ეძალადა ჩემზე ამ დღეს, მერე რა რომ მამაჩემი არ იყო.

ნაწილი XLVI –  ნიკა

თეოს ვერ გავუტეხე ხათრი, თორემ რა მედაბადებისდღევებოდა. სადაც მიწევდა მისი ნახვა, მყოფნიდა. მეგობრებს ვერ დავკარგავდი იმიტომ, რომ ლაკა არ მენახა, აღარასდროს მენახა, ამ ყველაფერზე მაღლა ვიყავი და ამიტომაც მოვხვდი თეონასთან, მის სახლში, ისეთ სიმშვიდეში, თითქოს ყველაფერი ისევ ისე, ისევ ისე ძველებურად, დუნედ და იმავდროულად მყიფედ იყო. სასმელი, კვამლი, მუსიკა – ყველაფერი, რაც დაძაბულობას მიხსნიდა და მგონი მართლა მომეხსნა და ეს ქათქათა თეთრსახიანი და ცისფერთვალება გოგო ხომ საერთოდ, მანამდე შორიდან რომ მოვკარი თვალი და რაღაცნაირად მესიამოვნა დანახვა, უცებ მომიახლოვდა, ჯერ ჩემ გვერდით ჩამოჯდა და მერე, ვიცეკვოთო, მთხოვა. რა მეცეკვებოდა ან როდის მეცეკვებოდა, მაგრამ ისე მიყურებდა ამ თავისი ლურჯი თვალებით, უარი ვერ ვუთხარი და თავი დავკარგე, ისე ცხელოდა მისი მაისურიდან, ისეთი ვნება იფრქვეოდა, არც მისი მზერა მჭირდებოდა და არც თხოვნა, აქედან წავიდეთო. ზუსტად ვიცოდი, რა უნდა გვექნა, მე და ამ საოცარ მხურვალე არსებას, აბრეშუმივით რომ მერგებოდა თითებში და ისე მოძრაობდა, როგორც მინდოდა. წავიდეთ სადმეო და წავიდეთ მეთქი. მარტოს მომინდა მყოლოდა, არ მეფიქრა, რამდენი თვალი გვიყურებდა და ლაკაც ხომ არ გვხედავდა და მარტო ჩემთვის გამეხადა, მეკოცნა და მომეტყნა, ძალიან მაგრად მომეტყნა, ისე ღრმად შემეყო მასში ჩემი ყლე, რომ მთელი სიბრაზე მასში ჩამენთხია და სიამოვნებოდა სასწაულად, აი ეს მინდოდა. როგორ მივედით სახლამდე, ლიფტში რას ვაკეთებდით არ მახსოვს, ლოგინამდე როგორ მივედით, არ ვიცი და რომ მივაგდე საწოლზე, უკვე სულ ყველაფერს ცხადად ვხედავდი. ნახევრად რომ აცვიათ და ისე ვტყნავ, ეს მიყვარს, მაგრამ თვითონ გაიხადა, ლიფი თვითონ მოიძრო, ძალიან ვუნდოდი და რა მაგარი იყო ამის შეგრძნება, ლაკასგან იმდენი ხანია ეს არ მეგრძნო და რომ დავფიქრდი, რამდენი ხანია საერთოდ ეს არ მეგრძნო, კიდევ უფრო მომინდა, კიდევ უფრო მაგრად მომაწვა დაუხარჯავი სპერმა და უცებ გადავწყვიტე, მისი მუტლის მოწუწვნის ნაცვლად პირდაპირ შემეყო, პირდაპირ მომეტყნა. რეზინი ძლივს გავიკეთე ნდომისგან ლამის აკანკალებული ხელებით და თან ვგრძნობდი, როგორ მელოდა, როგორ აცახცახებდა ნდომისგან და მივაწექი და შევედი. ქალიშვილივით იყო შიგნით, წინააღმდეგობას მიწევდა და კიდევ უფრო გამაშმაგა ამან, წელი დავუჭირე და უხეშად შევედი, სუნთქვა დაუმძიმდა და აკვნესდა, მუხლები ტანზე შემომაჭდო და მეტხანს მინდოდა მეტყნა, მაგრამ მალე გავათავე, ეგრე იცის დიდი ხნის თავის შეკავებამ. ნეტავ რატომ ვიკავებდი თავს, ეს შემორჩენილი ერთგულების მარცვლები რატომ ერთად არ გადავყარე მოუსავლეთში და ვუყურებდი ამ ცისფერთვალა ანგელოზს, მინდოდა ისიც ისეთივე ბედნიერი ყოფილიყო, როგორიც მე და ყლე რომ გამოვუღე, ეგრევე დავეკონე ფუჩუზე, მთელი წვენები ავულოკე, ძალიან გემრიელი იყო, არც ვიცი, რას შევადარო მისი გემოები, ალბათ ასი უგემრიელესი რამ ერთმანეთთან რომ გადამერია, ამ გემოზე დადგებოდა და შიგნით როგორი იყო, რა შეგრძნებას დამიტოვებდა ესეც მინდოდა გამეგო. ფრთხილად შევუყავი ენა, ისეთი ნაზი, ისეთი სველი, ისეთი ღრუბელივით სათუთი იყო და თან რა ხმებს გამოსცემდა, სიტკბოს ბურანში მყოფი და უფრო ღრმად შევუყავი ენა, შევდიოდი და გამოვდიოდი და მიგიჟდებოდა თანდათან და მეც მიდგებოდა ისევ. თითები შევუყავი მერე და ტუჩებით კლიტორი მოვუნახე და ვუწუწნიდი, სანამ არ გაათავა, სანამ არ ჩაუწყდა ხმა ამდენი კივილისას და ბედნიერი ვიყავი, მისი ორგაზმი მიხაროდა და დავადე თავი მუცელზე და ერთად ვმშვიდდებოდით, ერთად ვიწყნარებდით საგულედან ამოვარდნილ გულებს.

ნაწილი XLV – ნათია

გუშინ თეონას დაბდღეზე ვიყავი, რა ჯანდაბად მომინდა თანამშრომლის დაბადების დღეზე წასვლა არ ვიცი, მაგრამ ალბათ რაღაცას კარგს მიგრძნობდა გული, ან თუნდაც ეს ჩემი ერთფეროვნება მომბეზრდა და ასე ამოვყავი თავი მის მეგობრებთან ერთად. სულ არ ჩანდა ეს გოგო სამსახურში ისეთი ჯიგარი, როგორიც აღმოჩნდა და მისი მეგობრები ხომ საერთოდ, სულ ჩემი სასტავი მახსენდებოდა და პარალელებს ვავლებდი და აქ უფრო ვიგრძენი თავი ჩემიანად, ვიდრე მათთან ვგრძნობდი ხოლმე. აი თუნდაც ეს ქეთისთან ტუსოვკა, ისევ იქ ვიყავით, უნის კიბეებზე და ზუკა კიდევ ზედ. თავისი ულევი ყურადღებით, გვერდზე გახედვის საშუალებას არ მაძლევდა ტიპი, ყველგან თვითონ იყო. აქ კიდევ თავისუფლების სულ სხვა ლეველი იდო, ისე ვლაპარაკობდით ამ ქვეყნად ყველაფერზე, თითქოს არც სქესი გვქონდა და თან ყველაზე მაგრადაც გვქონდა სქესი. თითოეულ წინადადებას ისეთი სექსუალობა მოჰყვებოდა, რომ იქვე, სუფრა კიარა, რაც იყო, არეულ დარეული წვეულება, იქვე დავსველდი. იმ ღამეს სექსი რომ არ მქონოდა, ალბათ კლიტორს გადავიტყავებდი მასტურბაციით. ვუყურებდი ამ თითქმის უცნობ ხალხს და ერთმა ტიპმა მიიქცია ჩემი ყურადღება, იჯდა განაპირას და მშვიდად და ხანდახან ისეთებს ჩაურთავდა დაბალი, წყნარი ხმით, სხვის ათჯერ ხმამაღლა ნათქვამს ჯობდა და თეონას რომ გავყევი სამზარეულოში კოკტეილების დასამატებლად, მაშინ ვკითხე, მეთქი გოგო, ვინ არის ეს ბიჭი. ისეთი არეულობა აღმოჩნდა, ისეთი, რომ უხერხულადაც კი ვიგრძენი თავი, მაგრამ მერე ფეხზე დავიკიდე, ყველას ჩვენ-ჩვენი ცხოვრება გვაქვს. მისი დაქალის ყოფილი ქმარი ყოფილა, დაქალის, რომელიც იმ დღეს იქ იყო და თურმე სულ ერთად იჩითებოდნენ, რადგან ამ საერთო მეგობრებს სად წაუხვალ ადამიანი და ორივე დასტოინად იქცეოდა, არაფერი შემიტყვია არც ნიკასთვის და არც მისი ექსისთვის. ცივი, თავაზიანი იგნორი, ისე როგორც ცივილიზებული ადამიანებისთვის არის დამახასიათებელი და ამის გაგების მერე კიდევ უფრო დამევასა ეს ნათელთვალება, მთლიანად ნათელი ბიჭი. ან მეჩვენებოდა და ან მართლა მიყურებდა ხოლმე და მე ხო ვერ ვიტან ამ გაუგებრობებს და მივუცუცქდი ახლოს, კიდევ კაი, მართლა სტანდარტულ სუფრასთან არ ვისხედით და მეთქი, ნიკა, ხომ არ გვეცეკვა. უარი არ მითხრა, ვერ მითხრა, არ ვიცი, ძალიან საცეკვაო გარემო იყო უკვე, დაბალი შუქები და ისეთი მუსიკა, თვითონ რომ გეფერება და პარტნიორის და მუსიკის ბგერების შეხებას ვეღარ ანსხვავებ ერთმანეთისგან.  დავადე ორივე ხელი მხრებზე, ცოტა ზურგისკენაც გადავუცურე და ველოდი რას იზამდა. არ მომრიდებია, წელზე მჭიდროდ შემომარტყა ხელები, მგონი არ მომჩვენებია, რომ უფრო დაბლაც ჩაიწია და ტრაკზეც მომეფერა. ვინ რას დაინახავდა იმ სიბნელეში და მე დავდნი, მგონი ყველაფერი ისე იწყებოდა, როგორც მინდოდა, როგორც მინდოდა ისე ძლიერად, როგორც დიდი ხანია არაფერი მდომებია. დიდხანს ვცეკვავდით, ან სულაც ერთ ადგილას ვიდექით, არ ვიცი, არ მახსოვს, თვალებში როგორ მიყურებდა და ვუყურებდი ეგ მახსოვს კარგად და ყველა სხვა შეგრძნება საოცრად, სასტიკად ორგანული იყო და მეთქი, წავიდეთ აქედან. უფრო ღრმად მომინდა მეგრძნო ეს ბიჭი, ვიდრე მის სვიტრზე მოალერსე ჩემს თითებში აღწევდა მისი სითბო და მისი თითებიდან ჩემს მაისურში. მინდოდა კანზე დაედო ცხელი ხელი და ეს სითბო, ეს მხურვალება გავრცელებულიყო მთელ ჩემს სხეულში და ვეღარ ვითმენდი, მეთქი წავიდეთ. კარგიო, ჩამჩურჩულა ყურში და გავძვერით. ისეთი აურზაური იყო, ვინ გაიგებდა ან რატომ გაიგებდა და ან თუ გაიგებდა, მე ხომ მეკიდა და ნიკასაც ეკიდა იმედია და თუ არც ეკიდა, ეგეც მეკიდა. მინდოდა, ძალიან მინდოდა. სადღაც წავედით, სადღაც ძალიან მშვიდ, წყნარ ადგილას, სადაც თითქოს ისეთივე მუსიკა და შუქები იყო, ისეთივე საიდანაც წამოვედით, მაგრამ ერთად წამოვედით და სულ აღარ იყო მორიდებული, რა მორიდებული, ისე უხეშად ამაძრო მაისური და ლიფის გახდაც არ უცდია, ჩამომიწია და დამაკვდა ძუძუსთავებზე, ერთზე ხელით და მეორეზე ტუჩებით, ეს ტკბილი ბიჭი. ასეთი ნეტარება ძუძუებზე მოფერებისგან ლაშას მერე არ მიგრძვნია, თავიდან რომ მეფერებოდა, მლოკავდა ძუძუებზე და მერე ისე რომ მკბენდა, რომ მგრძნობელობა დამეკარგა, მეგონა. ჩემით გავიხსენი ლიფის შესაკრავი, მინდოდა ძალიან, ძალიან თავისუფლად მომფერებოდა, ენა აესვა ჩემთვის, აელოკა ჩემი კანი, რომელიც მიყვარდა, რომელიც მენანებოდა ყოველღამე, არავინ რომ ეფერებოდა და მე თვითონ ვისრიალებდი ხელებს ჩემივე სხეულზე. როგორ დაუყვა ჩემი მკერდიდან მუცლისკენ, როგორ ჩამიყო ენა ჭიპში და როგორ ჩაინაცვლა კიდევ ქვემოთ, ისე, რომ ჯერ კიდევ მეცვა ტრუსი. გარედან ამისვა ენა და ვიგრძენი, როგორ ესიამოვნა თხელ მაქმანში გაჟონილი ჩემი სისველე და უცებ ჩამაძრო ტრუსიკი ცალ ფეხზე, თავი არ შეუწუხებია მეორე ფეხზე გახდისთვის, ან რად უნდოდა, ღია ვიყავი და ველოდი, როდის შემომიყოფდა ენას, როგორ ამლოკავდა, როგორ მოწუწნიდა ჩემს კლიტორს და წინასწარვე ვიკლაკნებოდი სიამისგან.