ჭდე: უფროსი ქალები

ნაწილი XXXVII – მარიამი

სახლში ხომ არ მესტუმრებიო, ისე მორიდებით მითხრა, თითქოს მთელი დღე იმაზე არ ვოცნებობდი, მის ლოგინს როდის ვნახავდი და მისსავე ზეწრებზე გავაწვენდი და დავაწვებოდი ზედ. მაინც პოზები გვეჭირა ჯერ და ვითომ ჯერ შევყოყმანდი, მაგრამ მერე ანგარიში გავუწიე და პატივი ვეცი და კი, რატომაც არა, ხმაურიანი ადგილები არ მიყვარს მეთქი. არადა მართლა არ მიყვარდა, თუ არ ვცეკვავდი, ისე ხმაურში ვერ ვჩერდებოდი, რაღაც მიყრუებული პატარა ბარები მერჩია ან სულაც გარეთ, ბუნებაში ყოფნა, თუ არ ციოდა. დაჯის სახლისადმი კი ისეთივე ინტერესი მქონდა, როგორც თვითონ მაინტერესებდა, ვინ იყო, რა უყვარდა, რითი კაიფობდა. მე რითი ვიკაიფებდი მაგის ხელა რომ გავხდებოდი, ეს მინდოდა გამეგო. როგორ ცხოვრობდა. მინდოდა ისეთივე თანამედროვე ყოფილიყო მისი სახლი, როგორიც გარეგნულად იყო, დახვეწილი და გემოვნებიანი. გულიც გამისკდებოდა, ჩუქურთმებიან და სარკეებიან, ჩაბნელებულ სახლში რომ მივეყვანე. შეიძლება აღარ მომნდომებოდა. გადავრჩით. ფერადად შეღებილ კედლებიან სახლში ცხოვრობდა, ცოტა ავეჯი იყო სახლში და ბევრი შუქი. მიყვარს სინათლეში სექსი, ყველაფერს მინდა ვხედავდე, თითოეულ სიამის ნაოჭს ჩემი პარტნიორის სახეზე და ყველა ხალს მის სხეულზე. ამ ფერად სივრცეში უფრო მომინდა, ვიდრე მაშინ, გასახდელის კაბინაში. აქ უფრო თავისუფლად მოვეფერებოდი და უფრო თამამად მოვტყნავდი, არც რაიმეს ვატკენდი. აღარ მომინდა რაიმე მეტკინა, ისეთი თბილი იყო, ისეთი ყურადღებიანი, არანაირი პიცა არ დაუხვედრებია. იცოდა, მეშიებოდა საღამოს, თან სამსახურიდან წამოსულს, თან მთელი დღე ნახევარი ნაჭერი პიცის ამარა ნამყოფს და გემრიელობები დამახვედრა, საყვარელმა ქალმა. დამშეული სტუდენტივით ვჭამდი, ყველაფერი გავსინჯე. დაჯიც ჭამდა, აშკარად არ შიოდა, ცოტ-ცოტას იციცქნებოდა, ჩემი ხათრით ალბათ, მაგრამ მაინც. ჯიგარი ქალი. რას დალევო, ბოლოს მკითხა. მომერიდა და რა გაქვს-მეთქი, გაეცინა, ნელა, დიდურად. ყველაფერი ჰქონდა თურმე. ლუდი მოვითხოვე. არ მინდოდა მძიმე სასმელი, მალე მომეკიდებოდა და ისე ვერ ჩავიტკბარუნებდი პირს ამ ქალით ან არ დამამახსოვრდებოდა. არადა მინდოდა ტვინში ჩამებეჭდა მისი ყველა მოძრაობა, ტანსაცმელს რომ გავხდიდი და თითებს დავადებდი კარგად მოვლილ, გარუჯულ კანზე. თავისთვის რაღაც მუქი სასმელი დაისხა, ჩემთვის უცნობწარწერიანი, ლამაზი ბოთლიდან, ყინულები ჩაიყარა და დამიჯდა წინ. აღარ მქონდა ლაპარაკის თავი, სიგარეტს მოვუკიდე და ვიჯექი, ლუდს ვწრუპავდი და ვუყურებდი თვალებში. არც ეს იკლავდა თავს ლაპარაკისთვის, იჯდა ფეხმორთხმული, იღიმებოდა რაღაცნაირად ალმაცერად და ყლუპ-ყლუპად სვამდა თავისი ჭიქიდან სასმელს. თქმაც არ დამჭირვებია, ისე შენიშნა ჩემი დაცარიელებული ჭიქა. ფეხსაცმელი არ ჩაუცვამს, ფეხშიშველა წავიდა მაცივრისკენ და მეთქი ან ახლა ან არ ვიცი, როდის და ჭიქა რომ მომაწოდა, ფრთხილად გამოვართვი, იქვე სავარძელთან პაწია მაგიდა თუ რაღაც იყო, იმაზე დავდგი და კაბის კალთით მოვითრიე. არ შემწინააღმდეგებია, დამყურებდა უკვე დასერიოზულებული. აღარც მე მეცინებოდა. ავუწიე კაბა და ჩულქები ეცვა. აბა რა ეცმებოდა! სხვანაირად ვერც წარმომედგინა და პირველი კოცნა ჩულქის ზევით ზოლზე ვაკოცე. პირველი კოცნა ტუჩებშია ხოლმე, მაგრამ არა, ჩვენ სხვანაირად უნდა გვქონოდა. ვაკოცე და თან ხელები კაბაში შევუცურე, ვკვდებოდი ინტერესით, როგორი ტრუსიკი ეცვა, უფრო სწორად, რომელი ეცვა, მთელი მაგის საცვლების გარდერობი ზეპირად ვიცოდი. ნეტავ რომელი შეარჩია ჩემთან შეხვედრისთვის. დიახ! ის თეთრი, გამჭვირვალე ტრუსიკი ეცვა, მე რომ მივაწოდე რამდენიმე დღის წინ, თავისი ლიფიანად. სადა და ლამაზი, სექსი და მაცდური რამ. მაგრამ ახლა ტრუსიკის ქვეშ რაც ჰქონდა, ის უფრო მაინტერესებდა, ნელა გავუწიე კიდე და თითი შევუცურე. რა სველი იყო, უკვე რა სველი იყო, როგორ მელოდა, საყვარელი. ასე მინდოდა მომეტყნა, ფეხზე მდგომი, მუხლები რომ აუკანკალდებოდა ბოლოს და ზედ სახეზე დამათავებდა, ჯერ ტრუსიკის გარედან ვაკოცე, ცოტა წავკბინე, არ ეტკინებოდა, მიგრძნობდა და მერე უცებ ჩავაძრე, ვერც რომ წინააღმდეგობის გაწევა ეცადა და ვერც მოესწრო და ისე დავეწაფე ფუჩუზე, მწყუროდა თითქოს. ძალიან გემრიელი ქალი იყო, უგემრიელესი. დიდი ბოქვენი ჰქონდა, კოხტად მოვლილი თმით და დიდი ბაგეები, ორივე მოვუწუწნე სათითაოდ, თან თითით შიგნით ვეფერებოდი. ცხელი იყო და ლამაზი იყო ძალიან. ნელა ვუცაცუნებდი ჯერ ენასაც, ტუჩებსაც და თითებსაც და მშვიდად კვნესოდა, უცებ მივხვდი არ მკმაროდა ეს და უცებ შევუყავი მუტელში ორივე თითი, სწრაფად და ეგრევე გავაგრძელე მოძრაობა, კლიტორსაც უფრო სწრაფად ვუსვამდი ენას და ვუწუწნიდი და აკივლდა, დარწმუნებული ვიყავი სახე ხელებით ეჭირა და ლამის იხოკავდა, ისე სიამოვნებდა და კიდევ უფრო ავჩქარდი, მისი წვენი ლამის მაჯამდე ჩამომივიდა და გადაუარა ორგაზმის ტალღამ, მართლა ისე აუკანკალდა მუხლები, როგორც ველოდი და ცალი ხელი ბარძაყზე უკნიდან მოვკიდე და დავიჭირე, თავი მყარად რომ ეგრძნო და ნელა განვაგრძე ფერება, ნაზად, სიამოვნება რომ გაგვხანგრძლივებოდა ორივეს და მომშორდა უცებ მკვეთრად, დაიჩოქა და ამ მის ფუჩუიან და მისივე წვენით სველ ტუჩებში მაკოცა მაგრად, ძალიან მაგრად.

ნაწილი XXXV – მარიამი

იგრძნო. იგრძნო კი არა, ვაგრძნობინე, ბოლოს და ბოლოს. რომ მინდოდა უსაშველოდ და თუნდაც შუადღეს სადილზე მინდოდა, ერთად რომ გვეჭამა და სალათის ნაკვალევს რომ მოილოკავდა ტუჩებიდან, ამაზე გამეთავებინა მარტო, მაგის ენის წვერის დანახვაზე და იმის წარმოდგენაზე, სად შეიძლებოდა ეს ენა მეგრძნო, ჩემში შიგნით და ღრმად ძალიან და ჩემი გემო ეგრძნო ამ ენის წვერით და მარტო ენის წვერით კი არა, მთლიანად გაეგო როგორი ტკბილი ვარ, როგორ სველი ვარ და როგორ ვსველდები, რომ მოდის ხოლმე ჩვენთან, ისე შემოაღებს მაღაზიის კარს, თითქოს ერთ რიგით შოფინგზეა გამოსული და იმენნა ტრუსიკი სჭირდება და როგორ ნელნელა გაუბრწყინდება ხოლმე თვალები, თაროებს და საკიდებს რომ ჩამოუვლის, სხვადასხვა ფერის და სტილის საცვლებს რომ დაათვალიერებს. რაღაც მშიერ სიხარბეს ვგრძნობ და ვგიჟდები ამაზე, ასე მგონია, ყველანაირ ბინძურ ფანტაზიაში დამემორჩილება და ისე გამეგება ფეხქვეშ, ისეთი კვნესით და კივილით, შეუხებლად გავათავებ. გამომიარა ორზე. აი რა სიგიჟე იყო, ველოდი თან და ვერც ველოდი, სადღაც მაინც მეგონა, მეკაიფა და ჩვენი მაღაზიის საათმა ორი რომ ჩამოკრა, ეგრევე დარეკა ტელეფონმა. ეტყობა კაი ხნის მოსული იყო და მელოდა, კანკალებდა და ისე ელოდა, ორი როდის შესრულდებოდა. გამოვალ მეთქი ახლავე და გავწელე. ნელა შევედი გასახდელში, ეს ყლეობა მაისური და შარვალი გავიხადე და ჩემი საყვარელი მოლურჯო კაბა გადავიცვი, ნახევრად გამჭვირვალე და ნახევრად მონაზვნური, თუ ძალიან არ დააკვირდებოდი, კოჭებამდე და დახურული რომ იყო და თუ ოდნავ დაძაბავდი თვალს, მთელ სილუეტს დაინახავდი და გავედი, გავედი ბოლოს და ბოლოს, მეშინოდა კიდეც ცოტათი. რისი არ ვიცი, ალბათ ყველაზე მეტად საკუთარი თავის, იმ წერტილში ვიყავი, რას ვიზამდი, რომ არ ვიცოდი წინასწარ და რაზე ვიქნებოდი თანახმა და რა შემზარავდა. ჩავუჯექი მინებდაბურულ ჯიპში და ისე მიადგა გაზს ფეხი, ჩემს გაბედულებაში, რომ როდესმე სასტიკად მოვტყნავდი, ცოტა ეჭვი შემეპარა. პიცა ვჭამოთო, ირიბად გადმომხედა და ვეღარ გავუბედე მეთქვა, რომ არ მიყვარს პიცა, დაჟე 4 ყველითაც კი, რაღაც უაზრო და ნარჩენებისგან გაკეთებული საჭმელი მგონია სულ და კი მეთქი, წავიდეთ, პიცა ასწორებს. რატომ მუშაობო ეტამში, ეგრევე მომახალა, შევუკვეთეთ თუ არა. ვუყურე, ვუყურე რამდენიმე წუთს, თან მაგარი იყო, კი არ ავუჩქარებივარ, შემოციცინებული თვალებით ელოდა, როდის გადავწყვეტდი მეთქვა, რომ რაც ცოტა აზრზე მოვედი და მივხვდი, ციდან არაფერი ცვივა, მას მერე მინდოდა სარაფანი ჩემით მეყიდა და არა მამაჩემს აერჩია თავის გემოვნებით, ვითომ რომ მე ვათვალიერებდი და  ბოლოს მაინც ისე გამოდიოდა, რაც მამას მოეწონა, იმას ვყიდულობდი. და რომ აღარ მინდოდა ასე, მინდოდა მარტო მეცხოვრა და ჭუჭყიანი თეფშები მაშინ გამერეცხა, როცა მინდოდა და თუ არ მინდოდა, ავმდგარიყავი და სულად გადამეყარა და ჭაღზე ჩამოვკიდებულიყავი ფეხით, თუ ასეთ ხასიათზე ვიქნებოდი.  ჩემით გადაწყვეტილებების მიღება რომ მინდოდა და როდის მომინდა. მამაჩემის დანახვა რომ აღარ მინდოდა აღარასოდეს. მოვუყევი, მოვუყევი ეს ყველაფერი, რომ დავიწყე ლაპარაკი, ვეღარ გავჩერდი, ისე მიყურებდა, ისეთი ყურადღებით, ოდნავ გვერდზე გადახრილი ჰქონდა თავი და თვალებს მიღმა თითქოს ჩემი ტვინის მოძრაობას გრძნობდა. ასე მგონია, მამაჩემის მოკვლა რომ მინდოდა და ეს მომეყოლა, ამასაც გამიგებდა, ისე ღრმად იყო ჩამომძვრალი ჩემს ტყავში. საღამოს გამოგივლი, სახლში მიგაცილებო, უცებ მითხრა და ძლივს გამოვერკვიე ამ ჩემი ცნობიერების ნაკადიდან და ნახევარი ნაჭერი პიცა მქონდა შეჭმული მხოლოდ და საათნახევარზე მეტი მილაპარაკია თურმე.  მშიერი, მაგრამ ემოციებით სავსე ვიყავი და არ მჯეროდა, რომ მართლა მომაკითხავდა, რომ არ იფიქრებდა, პრობლემებიანი თინეიჯერი ვიყავი და აზრი არ ჰქონდა ჩემთან ურთიერთობას. მიმიყვანა ისევ მაღაზიაში და თუ მახსოვდეს, როგორ მოსაღამოვდა, ვის და რანაირებს მოვემსახურე, იქნებ წამიცდა კიდეც ხელი ლიფების შეკვრისას და მთელი ის დღე ბუნდოვნად მახსოვს, ყოველ კლიენტში მაგას ვხედავდი, მაგის სავსე ძუძუებს, იისფერ ლიფში მოკალათებულს.

ნაწილი XXXIII – მარიამი

გუშინ კიდევ მოვიდა ეს ქალი. ამჯერად იისფერი დვოიკა მოისინჯა. მოისინჯა რა, ლიფი მოიზომა, ახლა ტრუსიკს ხო არ ამოიცვამდა, მაგრამ იმ მოტკეცილ მწვანე კაბაში ისე ეტყობოდა საცვლის კვეთები, მოუხდებოდა უეჭველად და მე დამიძახა მისახმარებლად მაინცდამაინც. ნეტა ლიფს რომ იცვამს, სულ ჰყავს დამხმარე მის შეკვრაში თუ პროსტა მემაიმუნება ან სიამოვნებს დუგმის შეკვრისას თითები რომ მიხვდება ხოლმე მის კანზე და თითქოს მიძნელდება შეკვრა, რამდენიმე წამით მეტხანს რომ ვაჩერებ. რა იცის, როგორ მინდა დავინახო ხოლმე ყოველი ლიფის მოზომებამდე, რა ლამაზი ძუძუები აქვს, როგორც მაშინ დავუნახე, შავ, გამჭვირვალე ლიფს რომ იზომებდა. ისე ზუსტად ჩაუჯდა ძუძუ, თითქოს მის ზომაზე და მისთვის იყო შეკერილი და სარკეში როგორ შეხედა საკუთარ თავს კიარადა ჯერ სახეს შეხედა, გაუღიმა და მერე ჩაიხედა ძუძუებისკენ, გამოკვალთული რომ ჰქონდა იმ ულამაზესნაქარგებიან ლიფში და როგორ აწია ხელები, რომ გაეხადა და ჩემთვის შესახვევად მოეცა, მუცლის კუნთები როგორ დაეჭიმა ამ დაზაგრულ ტანზე, ცუდად გავხდი. სამსახური არ ყოფილიყო და გავწევდი იმ ფარდას ბოლომდე, ვიდრე თვითონ დააყენა, თითქოს უნდოდა დამენახა და მერე ბოლომდე ჩამოვწევდი და ჩემი ნება რომ ყოფილიყო, რკინის კარსაც გამოვიჯახუნებდი და იმ პაწაწინა სივრცეში მოვიმწყვდევდი. კი კი, მე მოვიმწვდევდი, პატარა გოგო ამხელა ქალს, ქალს რომელიც ამდენი ხანია მიწვევს და მაგიჟებს და გამოწვევას ვაჩვენებდი, რომ ჩამოვგლეჯდი ამ ახლადმოზომილ ლიფს და მოვკიდებდი ხელს ძუძუზე, უხეშად მოვკიდებდი, ვატკენდი, ძუძუსთავს ისე დავუსრესდი, რომ ეკივლა სიმწრისგან და მერე უფრო დატკბებოდა, ენას რომ ავუსვამდი ნაზად და ტუჩებში დავუზასებდი, კივილს ჩავუხშობდი და ისევ ძუძუებთან დავბრუნდებოდი, მეორე ძუძუსთავს დავეკონებოდი და ვლოკავდი და ვკოცნიდი და ვკბენდი, სანამ ეს გასახდელის კედელს მიყრდნობილი, თვალდახუჭული და აკვნესებული იქნებოდა და კვნესას ვაჩვენებდი, ტრუსიკს რომ ჩამოვუწევდი და ენას შევუყოფდი მუტელში, ეგრევე შევუყოფდი, კლიტორის მოფერებამდე, ენა როგორც შეიძლება უხეში იყოს, ისე და მერე თითებს მივახმარდი, ენას შევაყოლებდი და დავტოვებდი იქვე, ორივე თითს, საჩვენებელს და შუათითს და ვუსრიალებდი იმ სისველეში და უკვე ისეთი სველი იქნებოდა, ჩამომივიდოდა თითებზე მისი წვენები და მაგის კლიტორთან ერთად ჩემივე ხელს ავილოკავდი, წვეთი რომ არ დამკარგვოდა მისი სიტკბოდან და ამ დროს ეს უფრო ხმამაღლა იკვნესებდა და სულ ფეხებზე გვეკიდებოდა, ვინმეს გარეთ ესმის თუ არა, რკინის კარს მიღმა ვიქნებოდით მოქცეულები და მოვატრიალებდი მერე, გადავკუზავდი, ხელებით მოსაზომებელი ოთახის სავარძელს დაეყრდნობოდა და დავხედავდი ზემოდან, ვიოლინოსავით ლამაზს, ფუმფულა ტრაკიანს და გადავუწევდი იმ ლამაზ დუნდულებს და ანუსს ვიპოვიდი და შუა თითს ჯერ დავინერწყვავდი და მერე შევუყოფდი და დაველოდებოდი, როდის აფეთქდებოდა და გავაკავებდი ცალი ხელით იმ აფეთქებულს, მივაჭყლეტდი კედელს და გავაგრძელებდი მოძრაობას, თუ დამნებდებოდა და გაჩერდებოდა, მეორე ხელს ფუჩუსთან მივუტანდი და კლიტორის ბაგეებს დავუსრისავდი, უფრო რომ ესიამოვნა, თან ნახევრად ზედ ვიქნებოდი გადაწოლილი და ზურგზე ვაკოცებდი, ენას ავუსვამდი და წამოწევდა თავს, უკიდურეს სიამეში მყოფი და შუბლით მიეკვრებოდა კედელს.მე კი ვტყნავდი და ვტყნავდი ტრაკში და უკვე ისე უხეშად ვტყნავდი, კლიტორის ფერებას და სრესასაც დავიკიდებდი და წელზე მოვკიდებდი მარცხენა ხელს, რომ კარგად ემოძრავა და დამათავებდა ზედ უკვე მთელი სახით კედელზე აკრული, ჩამოხოკავდა იმ კედელს და გამოვუღებდი ნელნელა თითებს ტრაკიდან, ფეხს მოვარტყამდი კოჭზე, რომ ფეხები შეეტყუპებინა და ჩავუტოვებდი ფუჩუში ჩემს თითებს და გადავაწვებოდი და ვაკოცებდი, სანამდეც მივწვდებოდი, ამ მაგარ ქალს, რომ მიღიმის ყოველ მოსვლზე და გამომხედავს ხოლმე ყოველი ლიფის მოზომებაზე.

ნაწილი XXIII – ნანუკა

გამოვიდა და შევიდა თავის ოთახში. ხო ჩანდა კარის ღრიჭოდან, შუქი ენთო. არ გავდა ისეთ გოგოს, მაინცდამაინც სიბნელეში დაძინების რომ ეშინოდეს და შუქი უნდა ენთოს. არ ეძინა. პატარა გოგოს არ ეძინა და მეთქი შევხედავ, რას შვება და შევაღე კარი, ჭრიალის ხმაზე შეკრთა და არ ეძინა, რა დააძინებდა. იწვა და ხალათი ეცვა ისევ, ჩაბღუჯული ჰქონდა ეს ჩემი ხალათი და მიყურებდა ისეთი თან დამფრთხალი და თან დაბინდული თვალებით, რომ აღარ შევიკავე თავი და მივუახლოვდი ნელა და რა ქნა, რა ქნა ამ პატარა ბოზანდარამ, ნელა გადაწია საბანი, შეიხსნა ხალათი და დარჩა ძუძუების და ტრუსიკის ამარა, თეთრი ტრუსიკის, თან გამჭვირვალე რომ იყო და თან თითქოს ყველაფერს რომ უმალავდა და რა ლამაზი იყო, ისე საძაგელი გოგო. რაღა შემაკავებინებდა თავს, მთელი საღამო რომ მინდოდა კანზე შევხებოდი და გამეგო, როგორი კანი აქვს, ნაზს და სრიალას რომ გავს ვიზუალში და იყო თუ არა ასეთი და ყოფილა, მუცელზე დავადე ხელი და ისეთი გლადკი იყო, ვერაფრის შეხებას შევადარე და ვტკბებოდი ამ შეგრძნებით, მედო ხელი უძრავად და მომკიდა უცებ თვითონ, ააცურა ჩემი ხელი ძუძუსკენ და რაის მუცელი, რა სიტკბო ყოფილა ამის ძუძუს მოსრესვა და ვეღარ შევიკავე თავი და მეორე ძუძუც დავუსრისე და მოხუჭა თვალები და აკვნესდა და ჩემი იყო უკვე, ჩავუცურე ხელი იმ თავისი ლამაზად გაპარსული ბოქვენისკენ და თან ვუყურებდი, რა ლამაზი მუტელი ჰქონდა, აშკარად ნამასტურბირები კლიტორით ან ბუნებრივად ჰქონდა ასეთი დიდი და გამოკვეთილი ბაგეები და ვეღარ მოვშორდი, სველი იყო, მაგრამ მაგის გემოს გაგება მინდოდა და ამოვისვი პირში თითი და გემრიელი ყოფილა სასწაულად, კარგად გავილოკე თითი, დავიტოვე პირში ქეთის გემო და ისევ კლიტორი მოვუსრისე, აშკარად არ მყოფნიდა და შევუდე თითი მუტელში, ცხელი რომ ჰქონდა სასწაულად, თითქოს მე მელოდა და ვუსრიალებდი თითს, უკვე ორ თითს და თან ძუძუს ვუსრესდი, უკვე ვეღარც კვნესოდა, ხაოდა სიამოვნებისგან და გავგიჟდი მეც, მთელი ფუჩუს მოფერება მომინდა და ცალი ხელით მის მუტელში ვიყავი, ცალით კლიტორზე ვეფერებოდი და წაიღო ნელნელა, აკვნესდა და ახავლდა უარესად, თვალები ღია კი ჰქონდა, მაგრამ ვეღარაფერს ხედავდა და რომ წამოუარა ორგაზმმა, აიკლაკნა და გამისხლტა უცებ ორივე ხელიდან და გადავარდა, კიდევ კაი, ლოგინი დიდია და იკლაკნებოდა კაი ხანს. ძლივს დაუწყნარდა სხეული, გათანგულს, თვალებდახუჭულს, და ასეთს მივუახლოვდი და ვაკოცე, იმ თავის ლამაზ, უპომადოდაც წითელ ტუჩებში, ენაც ავუსვი და დავასველე და გამოიხედა თვალებში, ისეთი სიტკბო ედგა, დიაბეტი დამემართებოდა, უკვე რომ არ მქონოდა.

ნაწილი XX – ნანუკა

მოვიდა ჩემი გოგო ჩემთან. ტესტები გავასწოროთ ერთად მეთქი და რატომაც არაო. რა საყვარელია. წამოისკუპებს ამ სათვალეს და დღემდე ვერ გავარკვიე, მართლა სჭირდება თუ პოზაზე და იმიჯის ამბავში უკეთია. არადა უხდება, მართლა უხდება. დიდთვალება ხო არის და წამწამები აქვს იმხელა, სულ მგონია სათვალის მინებს კაწრავს, რომ ახამხამებს. კარგი მასწავლებელი და ლექტორი დადგება ამისგან. ყველაფერი უნდა ვასწავლო, რაც ამ საქმისთვის დასჭირდება. თან ვატყობ, ჩემსავით შეშლილია ცოდნის გაცემის სურვილზე, იმენნა ორგაზმი აქვს ხოლმე, რომელიმე რთულ მოსწავლეს რაიმე განტოლებას რომ ამოახსნევინებს, ისეთი ბედნიერია, ლამის შემშურდეს, ჩემს პირველ წლებს მაგონებს სკოლაში, ასე ვიყავი მეც. ახლა შევეჩვიე, ისე აღარ აღმაგზნებს დაფასთან ამოხსნილი ყოველი ამოცანა, მაგრამ მაინც ასწორებს ხოლმე. ორი ხდებოდა, გასწორებას რომ მოვრჩით. არ მეძინებოდა, რა დამაძინებდა, ისე ჩამითრია ამის კეთილმა სიცილმა სულელურ შეცდომებზე და თან როგორ ზუსტად ხვდებოდა, მექანიკური შეცდომა სად იყო და სად მართლა შეცდომა, გადავირიე. ყოჩაღ რა, ღრმა ცოდნაც ამას ჰქვია. ჩაი დავასხი, კონიაკის ჩასხმა ძალიან მიყვარს ჩაიში და ქეთისაც გაუსწორდა. ვილაპარაკეთ მგონი ყველაფერზე ამ ქვეყნად. ძალიან კაი გოგოა, ჭკვიანი, აი რაღაცნაირად სწორი და თან ძალიან მომხიბლავი და სექსი. ნეტა თუ იცის, ასეთი რომაა? მამენტ უნდა იცოდეს, არც ისე პატარაა. ვის არ დაუმთავრებია უნი შარშან. მოეკიდა ნელნელა ეს კონიაკი და ისე მიყურებდა, მეთქი აქვე მეცემა, ისე დაუდაბლდა ბოლოსკენ ხმა, ხავერდოვანი გახდა ხმიანად და მთლიანად, გაცხელდა თითქოს და დაცხა ამ ჩემს პაწია სამზარეულოში. მოვუძებნე ყველაფერი და შხაპი ვაჩვენე, სად იყო. მე ახალი ნაბანავები ვიყავი და ეგრევე ხალათი შემოვიცვი, ჩემი გამჭვირვალე ხალათი, ყველაზე მეტად რომელიც მიყვარს და ვითომ რაღაც საქმე მქონდა აბაზანაში, ისე შევუღე კარი და შევედი. შხაპის კაბინა ოდნავ ღიად დარჩენია და დავლანდე, ორთქლში დავლანდე კოხტად გაპარსული ბოქვენი და დიდი და ლამაზი ძუძუები ჰქონდა. სულ ვფიქრობდი, ლიფში ასე სავსედ და დიდად რომ აქვს ეს ძუძუები ჩალაგებული, ნეტა გახდილი როგორია მეთქი და ვაიმე რა ლამაზი ყოფილა, რანაირი მკერდი ჰქონია, ოდნავ ზედა მხარეს აცქვეტილი ძუძუსთავებით და სავსე და რომ დგას რა, აი ჩვეულებრივ მგომარეობაში, შხაპის მიღებისას. კინაღამ იქვე შევუღე კაბინის კარი და შევუვარდი ცხელი წყლის ქვეშ, მაგრამ არ ღირდა, ადრე იყო, დავენახე ჩემს ხალათში და წითელ საცვლებში და სანამ ბანაობდა, ეფიქრა რა შეიძლებოდა იმ წამს იმ სააბაზანოში მომხდარიყო. რაღაცას მოვუფათურე ხელი ნიჟარასთან და ავიღე და გამოვიტანე, სავარცხელი ყოფილა, მერე შევნიშნე. ვითომ ვითომ საქმე. თუმცა რას დაინახავდა, გამოსვლისას მოვკარი თვალი, როგორ მიეყუდა კედელს. მელოდა, ეგეც მელოდა, ეს პატარა სუჩონაკი, თან რომ არ იცის რა უნდა და თან მე ვუნდივარ, ჰოდა მიმიღებს. გამოეტიოს ბოლოს და ბოლოს ამ აბაზანიდან.

ნაწილი XIX – ქეთი

ვაფშე არ ჩამიბარებია პედაგოგიურზე იმიტომ, რომ სხვაგან ვერ ჩავაბარებდი. პროსტა სულ პატარაობიდან მევასება, ვიღაცეებს რაღაცეებს რომ ვასწავლი და ამიტომ ვიფიქრე, რომ იმენნა მასწი უნდა გავიჩითო, პატარა ბავშვები დავისვა და ვასწავლო რამე კარგი და საინტერესო. ნუ მათემატიკა ზოგს საინტერესოდ შეიძლება სულ არ ეჩვენებოდეს, მაგრამ ის ზოგი მკიდია, ზუსტი მეცნიერება კი არა, დასახულ მიზანთან მისასვლელი სხვადასხვა გზების ძებნის ხელოვნებაა. და ასე ვიარე და მოვხვდი ბოლოს ამ სკოლაში, მასწავლებლობის მაძიებლად მიმამაგრეს ნანუკას. რა მაგარი ვინმეა ეს ქალი. თან ლამაზია, თან ციფრებს ბრდღვნის. რატო ასწავლის სკოლაში, ვერ ვხვდები, ალბათ მაგასაც მასწავლებლობისადმი ვნება აქვს, სხვანაირად ვერ ვხსნი. საგამოცდო ნამუშევრები ერთად გავასწოროთო, იმ დღეს მითხრა და ავედი. დიდხანს შევრჩი, დაღლილები ვიყავით ორივე და მიხვდა, სახლში წასვლის გადაწყვეტილების მიღების, ტაქსის გამოძახების, მერე ტაქსისტის ტვინის ტყვნის და სახლში აბარგების თავი არ მექნებოდა და დამტოვა თავისთან. მაგარი იყო. ჩაი აადუღა, ცოტა კონიაკი ჩაასხა და ვლაპარაკობდით. ეგრე ყოფილა მართლა, ევასებოდა სწავლების პროცესი, აი ბავშვები რომ მისჩერებიან და მის თითოეულ სიტყვას და მოძრაობას ყლაპავენ. ჩემზე ცოტა დიდი მე აღმოჩნდა და მაგრად გამისწორდა. თან ისეც მომწონდა, ხო თითქოს სკოლის მასწავლებლის მკაცრი დრესკოდით დადიოდა, არც ისე მოკლე კაბა, მარა ეს მუხლები რომ უჩანდა სანახევროდ, სულ დაზაგრული და ფორმაში. ქუსლებზე და ეს თხელი პერანგები, ლიფის ზონარს რომ დალანდავდი და ოდნავ ჩახსნილი საკინძით. დიდი მკერდი არ ჰქონდა, მაგრამ აი რაღაცნაირად კოხტა, ძალიან ლამაზი. ერთი სიამოვნება იყო მისი ყურებაც და მასთან კონტაქტიც. ჩემი იდეალური მასწი იყო, ნეტა ეგეთებს ესწავლებინათ ჩემთვის თავის დროს, უფრო მეტი საგანი მეყვარებოდა და მეცოდინებოდა. რომელი საათი იყო, დაძინება რომ გადავწყვიტეთ, არ მახსოვს, კონიაკიანმა ჩაიმაც თავისი ქნა, თითქოს ხო არაფერი, მაგრამ გრადუსი მოაქვს. აბაზანაში შევალ-თქო, ვთხოვე, არ შემიძლია უბანავებელს დაძინება და გავარდა, პირსახოცი, ხალათი, ყველაფერი მომიტანა და შემიშვა შხაპში. შუა ბანაობაში ვიყავი, უცებ კარი რომ შემოაღო, კი არაფერი ჩანდა დაორთლილი კაბინიდან, მაგრამ მაინც მოვკარი ოდნავ ღიად დატოვებული კარიდან, თხელი ხალათი ეცვა, ლამის გამჭვირვალე და წითელი ლიფი და ტრუსიკი და ისეთი ლამაზი იყო, შხაპის კედელს მივეყუდე. რას ვგრძნობდი იმ წუთში, მე თვითონაც ვერ ვხვდებოდი. უცებ წამომიარა გიჟურმა სურვილმა, გამეღო კაბინის კარი და ასეთი შიშველი და სველი დავნახვებოდი და რა იქნებოდა მერე, მეკიდა, მაგრამ შევიკავე თავი. ეს ხომ მაინც ის ნანუკა იყო, ჩემი მკაცრ კაბაში და პერანგში გამოწყობილი ხელმძღვანელი. ხელის კანკალით მოვამთავრე ფეხების გაპარსვა, ორ ადგილას გამეჭრა კიდეც კანი და გამოვძვერი ცხელი წყლიდან. მოკლე, საყვარელი ხალათი მათხოვა, დავსუნე უნებურად, სისუფთავის სუნი ასდიოდა, როგორც ყველაფერს მის სახლში, ძალიან კოპწიად ცხოვრობდა. ჩავიცვი ეს ხალათი და კაი ხანს სარკეში ვუყურე ჩემს თავს. რაღაც მინდოდა, რაღაც უფრო მეტი, ვიდრე ნანუკას შხაპში ბანაობა და ვერ ვხვდებოდი რა მინდოდა. უფრო სწორად, ვხვდებოდი, მაგრამ ჩემს თავთან თქმის და გაფიქრებისაც კი მეშინოდა. მეთქი ახლა გავალ, დავწვები და ნეტა შემოვიდეს. აი ეს მინდოდა. მერე რა იქნებოდა, მეკიდა ყველაფერი. ხვალ რა იქნებოდა სკოლაში, როგორ შემხვდებოდა დერეფანში და რას მეტყოდა და როგორ შემომხედავდა, ეგეც მეკიდა. გავედი ჩემს ოთახში, რომელზეც მიმითითა და ვიწექი ღია თვალებით, ხალათიც არ გამიხდია. არ მიყვარს ჩაცმულს ძილი, რამდენი ხანია ტრუსიკის მეტი არაფერი მაცვია ძილისას, ზამთარშიც კი, მაგრამ ამის ფუმფულა ხალათს ვერ ველეოდი. როგორი შესალევი იყო. სისუფთავესთან ერთად, ოდნავ მისი სურნელიც ასდიოდა.

ნაწილი XIX – ნიკუშა

დაშტერებულმა გავიღვიძე, გადავიჯვით გუშინ ბიჭებმა, აქ იოლია ლუდის ყიდვა, ცოტა ვიდს მოკერავ და არ უჩნებათ კითხვა, რამდენი წლის ხარ და ფანჯრიდან შემოყარეს ბიჭებმა ლუდის ბოთლები და ჭიქები. ვიჯექით ვსვამდით, გოგოებზე ვბაზრობდით, ჩვენი კლასელებიო, ამათ და დავიძაბე რა, რა უნდა მომეყოლა კლასელებზე, ყველა ყლეზე მკიდია, ვაფშე ვერ აღვიქვამ ქალებად, დადიან დაცანცარებენ, სექსუალობის ნატამალი არ აქვთ, გამომხედავენ და კვდებიან მერე სიცილით. რა აცინებთ, ნეტა ვიცოდე. ნანუკაზე ხო ვერ მოვყვებოდი, დამცინებდნენ და მერე ნანუკას ნიტოდ შეხედავდნენ და ჩავუმტვრევდი კბილებს, მაგათ სალაპარაკოდ არ გავხდიდი და ვიჯექი ჩუმად. ლამის ერთი სული მქონდა, სანამ წავიდოდნენ, რომ დავწოლილიყავი, ნანუკას წითელი ტრუსიკი ჩამებღუჯა და დამენძრია, მის სუნში შემერია ჩემი სპერმა და დამეძინა მერე გათანგულს, მასზე ფიქრში. ასეც ვქენი, როცა ესენი წავიდნენ, გამოვაძრე ტრუსიკი ლეიბის ქვეშიდან და დანძრევის თავი კი აღარ მქონდა, გულში ჩავიხუტე და დამეძინა. არაფერი მსიზმრებია და იმხელა თავით გავიღვიძე, ძლივს გავატიე კარში და სიწყნარე იყო სახლში, დედაჩემის ფუსფუსის ხმა არ ისმოდა, არაფერი ხდებოდა თითქოს. ბუტერბროდი და ყავაო, ნანუკამ და რა ეცვა, არ ეცვა რა, რაღაც ხალათი, თხელი, არც გამჭვირვალე, მაგრამ ყველაფერს ვხედავდი, ძუძუ რა ფორმის ჰქონდა და ტრუსიკის ხაზი სად უკვეთავდა დუნდულებს და ცუდად გავხდი. მშიოდა უბედურად და შევიკავე თავი, უცებ გადავყლაპე ეს ბუტერბროდი და მეთქი, აბაზანაში უნდა გავიქცე, ვითომ ჰიგიენა და რამე. არადა ერთი სული მქონდა, იმაზე დამენძრია, რაც დავინახე ხალათში და უფრო მეტად, რაც ვერ დავინახე. აბაზანაში რომ შევედი, პირველი თვალში სარეცხის გორაზე დაგდებული მაგის ლიფი იყო, წითელი, მსუბუქი, ხასხასა და ავიღე ხელში და დავსუნე, ისეთი მსუბუქი სურნელი ჰქონდა, მსუბუქი და თან წამთრევი და წამიღო, ისე წამიღო, რომ როგორ ჩავიძრე სპორტული, ჩემს ყლეს ეს ლიფიანი ხელი მოვკიდე და ნძრევა დავიწყე ვერ მივხვდი, არადა სარკესთან ვიდექი, მარჯვენა ხელი ნიჟარაზე მქონდა დაყრდნობილი და ამ დროს დაორთქლილ სარკეში რაღაც ფიგურა გამოჩნდა და მეთქი ახლა მოვკვდები, ის იყო, თვითონ იყო, ჩემს ყლეზეც იყო შემოხვეული და სარკეშიც ჩანდა, სუჩკა ეგ, ყველგან იყო და გავჩერდი, გავშეშდი, ვეღარ ვმოძრაობდი, მეგონა სისხლი გამიჩერდა ძარღვებში და უცებ რაღაც ცხელი შემეხო წელზე და მომატრიალა. ეგ იყო, ნანუკა იყო, ცოცხალი და მართლა ნანუკა იყო. ამომყურებდა ქვემოდან ამ თავისი უზარმაზარი, შავი თვალებით. რა მექნა არ ვიცოდი, გამეხებული ვუყურებდი და მომკიდა უცებ კისერზე ხელი და ჩამომწია და ტუჩებში მაკოცა. მარტო კი არ მაკოცა, ენა შემომიყო ტუჩებში, ჩემი შეკრული კრიჭის გახსნას შეეცადა და გამეხსნა, სასაზე ამისვა ენა და კბილებზეც გადამავლო და მომიწუწნა მერე ზედა ტუჩი და ასე მეგონა მოვკვდებოდი. რა ვიცოდი, რა მელოდა. ასე წელზე ხელმოკიდებულმა გამქაჩა და ავუწყვე ნაბიჯი, კი მერეოდა დროდადრო და უშნოდ შევუჩრიდი ხოლმე ჩემს ფეხს ფეხებში და წავბორძიკდებოდით, მაგრამ მიმიყვანა მაინც ჩემს ოთახთან, ჩემს ლოგინთან და მკრა ხელი უხეშად და დამადგა თავს, მიყურებდა, მიყურებდა და უკვე ვეღარ ვხვდებოდი, რას ელოდა, რომ წამოიწია, წამომაჯდა და ყლეზე მომკიდა ხელი, აიცურ დაიცურა კლიტორზე რამდენჯერმე და მე თითქოს კიდე გაღიზიანება მაკლდა რა და ნელნელა შეიცურა შიგნით. ვაი როგორ ცხელოდა, ასე მეგონა, ჯოჯოხეთის ყველა ცეცხლი ერთად შემომენთო, მაგრამ რატომ მსიამოვნებდა ასე, ვეღარ ვხვდებოდი. რამდენი მიფიქრია ამ მომენტზე, როგორ შევიდოდა ჩემი ყლე ნანუკას მუტელში, რა დამხვდებოდა იქ, რა სიამე, მაგრამ რეალობა იმაზე გაცილებით მაგარი გამოდგა, რაც კი როდესმე მიფიქრია, თითოეულ ნერვულ დაბოლოებაზე მიტყამდა ამის ყოველი მოძრაობა, აწევა და ჩაწევა, ჯერ რომ თავის მკლავებს ეყრდნობოდა,  ოდნავ თავგადაწეული და მერე რომ ჩამომხედა, თვალებში რომ ჩამხედა და სახე მომიახლოვა და მუტლით ისევ რომ მოძრაობდა, დასრიალებდა ჩემს ყლეზე და უცებ ვიგრძენი, რომ ესაა მწვერვალი და ამის იქით შეიძლება მოვკვდე, დავიცალე უცებ და ალბათ გავასხი თესლი და მომეხვია ეს ჩემი საკუთარი სიცხე ყლეზე და მეგონა მართლა მოვკვდებოდი, ხელები ვტაცე მკლავებში, რაიმეზე ყურადღება რომ გადამეტანა და მგონი დავულურჯე ის ლამაზი ხელები, ისე მოვუჭირე, მაგრამ არ შემეძლო სხვანაირად. მაპატიე, ნანუკა დეიდა, შენი ბრალია, რატო ხარ ასეთი. მერე უცებ მოვიდა სინათლე, კაშკაშა სინათლე, ისეთი, რომ თვალები დამეწვა და დავხუჭე და მივხვდი, რომ ეს იყო ყველაზე მაგარი რამ, რაც ცხოვრებაში შეიძლებოდა შემეგრძნო და მოვეშვი და მივნებდი ამ შეგრძნებას. მივნებდი და მისი სუნთქვაც ვიგრძენი ჩემს სახესთან და თვალები გავახილე,მიყურებდა, სულ სხვანაირად , ვიდრე როდესმე შემოუხედავს, პირველად ვიგრძენი საკუთარი თავით კმაყოფილება მის მზერაში. კმაყოფილი იყო, როგორიც ვიყავი, აი ამით იყო კმაყოფილი და ბედნიერი და ნეტა ცოდნოდა, მე როგორ ვიყავი, მთელი სამყარო ჩემი იყო, ჯედაებს ვტყნავდი და სპაიდერმენს ვაყოლებდი დესერტად.

ნაწილი XVIII – ნანუკა

საუზმე და ლიკუნას წერილი დამხვდა იმ დილას მაგიდაზე. თბილისში ჩავედი, ნანას ბავშვი უნდა დავიტოვო, ძიძა ცუდად გახდომია და თან რაღაცეებს ამოვიტანო და გამეღიმა. ოხ რა საძაგლად გამეღიმა. წავიდა ეს შტერი გოგო და დამიტოვა თავისი „პატარა“ ბიჭი. ნეტა როდის მიხვდება, რომ პატარა კი არა, დიდზე დიდია უკვე?! ეძინა ჯერ. გუშინ ძმაკაცები ყავდა თავის ოთახში და იმაიმუნეს გვიანამდე. გაიღვიძოს ნეტა დროზე, ლიკუნა სულ ხო თბილისში არ იქნება. აბაზანაში უნდა შევიდე, გადავივლებ თან და თან ამ შტერს დავულაგებ ჰიგიენის ნივთებს, იქიდან ძახილი რომ არ დაიწყოს, დეე, შამპუნი სად არის. შტერი ეს, შტერუკა. როგორი თვალებით მიყურებს ხოლმე, აბაზანიდან რომ გამოვდივარ დილაობით, როგორ არის ხოლმე ატუზული კართან, ნეტა განახა. გაიღვიძა ძლივს და გამოვიდა დარეტიანებული სახით სამზარეულოში, გაჭამო მეთქი და კიო, მშიაო. სულ შია დილაობით, ასე მივაჩვიე ბავშვობიდან და დავუდე ყველიანი და პამიდორიანი ბუტერბროდი და ჭამა გემრიელად, ლაითი ყავაც დავუსხი, ძლიერი ჯერ არ სჭირდება და გამოფხიზლდა ნელნელა, მიხვდა, რომ დედამისი არ იყო სახლში და უცებ დაცხა სამზარეულოში, აი კანით ვიგრძენი, რა იფიქრა და მეც ხო იმავეს ვფიქრობდი. უცებ მოამთავრა ჭამაც და ყავაც და აბაზანაში შევარდა, შერცხვა დაუბანელი პირის და აჩეჩილი თმის, არადა როგორ მიყვარს, გაბურძგნილი რომაა, უხდება ამ სულელს. შევიდე ტაბლეტი ფუჩუში, ვაცალე ათი წუთი რომ გამდნარიყო და შევუღე აბაზანის კარი. უკვე ისეთი სველი ვიყავი, რომ ჩემი წვენი და ტაბლეტი აზელილი იყო ჩემს მუტელში, შიგნით, ღრმად და შევაღე კარი და რას ვხედავ. დგას სარკის წინ, ნიჟარაზე დაყრდნობილი, ხელში ჩემი საყვარელი წითელი ლიფი უჭირავს და ანძრევს იმ ლიფში, უფრო ვუნდივარ, ვიდრე მე მეგონა და არ ელოდა ჩემ დანახვას. რა, ვითომ რატომ არ ჩაკეტა კარი? შტერი ეს. მერე უნდა ვასწავლო რეზინის გამოყენება, მაგრამ პირველად ურეზინოდ მინდოდა, ამიტომაც შევითხარე ის ტაბლეტი. სარკეში დამინახა, კარი რომ გავაღე, გაშეშდა, მეგონა დაუვარდებოდა, მაგრამ არა, რამხელა ყლე ჰქონია, რა ბიჭი გაზრდილა. ეჭირა ჩემი ლიფით თავისი ყლე და მომჩერებოდა სარკეში. მივუახლოვდი, წელზე ხელი მოვხვიე და მოვატრიალე ჩემკენ. ჩამომხედა. არ გაუღიმია, არ ეღიმებოდა. სახეზე მოვკიდე ხელი და ჩამოვწიე ჩემს სიმაღლეზე და ვაკოცე ტუჩებში. როგორ არ იცოდა, კოცნა როგორ უნდა. ინსტინქტები ჯერ კოცნის სიღრმეს, ზედა ტუჩის კბილებში მოქცევას და ენის ხახაში შეყოფის სიამეს ვერ კარნახობდნენ და მე ვუკარნახე ეს და დამყვა, რა ტკბილად დამყვა. თავისი სქელი, ლამაზი ტუჩებით და მინდოდა მისი პირველი სექსი ყოფილიყო ტკბილი და კომფორტული და მოვკიდე ხელი ისევ წელზე და წამოვიყვანე ოთახისკენ.  მომყვებოდა ნელა, მოჯადოებულივით, მგონი თვალიც არ დაუხამხამებია, ისე მაყოლებდა ნაბიჯებს, ფეხს ფეხებში მიდებდა და ამ სიარულისას მისი თმიანი ფეხი რომ მხვდებოდა ფეხებზე, უარესად ვსველდებოდი. დავაგდე ლოგინზე და შევხედე, ისე მიყურებდა, როგორც ასტრონომი ახალ ვარსკვლავს და არ მოვუშალე ნერვები მეტად, დავაჯექი და ნელა შევიყვანე მისი ამდგარი, უზარმაზარი ყლე ჩემს მუტელში, ნელა შევიყვანე და ნელა ვმოძრაობდი და მიყურებდა თვალებში, ასე მეგონა თვალშიც თავის ყლეს მთხრიდა, ისეთი მზერა ჰქონდა და ავჩქარდი ცოტა, კვნესა დაიწყო და თვალები დახუჭა, ამ სულელმა. რა ტკბილად შემოდიოდა ჩემში, ვერც წარმოვიდგენდი და მოუმატა კვნესას, ყვირილში გადაეზარდა და გაათავა უცებ და აქამდე თუ იწვა ლოგინზე და ხელები აქეთ-იქით ეყარა, უცებ მტაცა მკლავებში და ისე მომიჭირა გათავების მომენტში, რომ მეგონა, გადამიმტვრევდა მკლავებს ამ თავისი ნავარჯიშევი, ძლიერი ხელებით და დავარდა მერე უცებ ისევ და თვალს ვეღარ ახელდა, ისე ბორგავდა, თითქოს ძილში. ისეთი ცხელი სპერმა ჰქონდა, დამწვა ყველაფერი, ის ქნა, რაც მინდოდა და ვიმოძრავე კიდევ ცოტა ხანს და წამოვდექი მერე, მივუწექი გვერდით და სახეზე მოვეფერე, დახუჭულ თვალებზე მოვეფერე და შემოტრიალდა და თვალებში ჩამხედა. უკვე სულ დიდი ბიჭი იყო.

ნაწილი XVII – ნიკუშა

ცხელოდა ქალაქში, საზიზღრად. ვერაფერს ვეუბნებოდი დედაჩემს, მეთქი, დე რატო არ მივდივართ.ხო ვხვდებოდი, რომ ეს ნაბოზარი მამაჩემი არაფრის მომცემი იყო და დედასაც არ შეეძლო, სადმე წავეყვანე და უცებ ნანუკა ჩამოვიდა. დილას რომ გავიღვიძე, სამზარეულოში დამხვდა, ცოტა აჩეჩილი, ვიდრე სჩვეოდა, ცოტა დაღლილი სახე ჰქონდა, მაგრამ რაღაცნაირი იყო მაინც, ისეთი, როგორიც აქამდე, რაც მახსოვს არ მინახავს, ბედნიერი და კმაყოფილი იყო თითქოს და იმ საღამოს ამოვედით აქ, წყნეთში. სეზონი იყო და დიდი ბაითი ვერ ვიშოვეთ, რაღაც პატარა  ბინაში შევიჭუჭყნეთ და მე რა მენაღვლებოდა, მარტოს მეძინა და დედას და ნანუკას ერთად, ერთ ლოგინში დაჟე და ან როგორ იწვნენ, როგორ თავსდებოდნენ არ ვიცი, მაგხელავე ლოგინი იყო ჩემი და ლამისაა, არ მყოფნიდა. მარა ასწორებდა ეს პატარა ბაითი, ერთი აბაზანა გვქონდა და დილაობით ხან ნანუკა მელოდა მე, ხან მე ველოდი, დედაჩემი ყოველთვის ორივეზე ადრე დგებოდა ხოლმე და კვერცხს გვიწვავდა საუზმეზე ან რამე უფრო გემრიელს გვიმზადებდა, სანამ მე და ეს წაკლა ერთმანეთს ველოდებოდით აბაზანის კართან. რამდენჯერ მივყრდნობილვარ და უნიტაზის ჩარეცხვის ხმისთვის მისმენია, რომ წარმოვიდგენდი, როგორ წამოიწევდა ამ დროს, ფუჩუს გამოიმშრალებდა და ამოწევდა ამ თავის გამჭვირვალე ტრუსიკს, რომ უფარავდა ყველაფერს და ვაფშემც არ უფარავდა, რამდენჯერ დამინახავს სახლში, ზემოთ შემოპარსული თმები, ქვემოთკენ რომ მუქდებოდა და ვერასდროს მიგრძვნია, სადამდეა გაზრდილი და როგორია იქ, სულ სიღრმეში. როდის მოვა დრო, თითს რომ ჩავუცურებ მაგ სიბნელეში და სისველე დამხვდება თუ რაც დამხვდება, არ ვიცი. თუ შემასწრო ხოლმე აბაზანაში, მენძრევინება ყოველ დილას, მაგის ჩახდილ ტრაკს რომ წარმოვიდგენ, ამ უნიტაზზე დამჯდარს და და ვთხვრი ხოლმე ყველაფერს და ბოლოს მიწევს, კარგად მოვწმინდო, დედამ რომ არაფერი იფიქროს. ისევ 10 წლის ვგონივარ, აი ნანუკას კალთაში რომ ვიჯექი ხოლმე და ვერაფერს ვფიქრობდი, მის მკერდზე მიხუტება რომ მსიამოვნებდა და მიყვარდა, ამის გარდა. არადა გავიზარდე, დე, ნანუკას მკერდი ნანუკას ძუძუებად გადაიქცა და ერთი სული მაქვს, მაისურის და ლიფის გარეშე ვნახო და დავკბინო, ეგ საზიზღარი ეგ, როგორ მამწარებს.

ნაწილი I – ნიკუშა

მოვედი სახლში და ისევ აქ დამხვდა. ზის და ჩემი საყვარელი ჭიქიდან სვამს ყავას, იცის რომ ჩემია და ამიტომ სვამს. იცის, ვერანაირი ჭურჭლის ჟელე ვერ მოაშორებს ამ ჭიქას მის ტუჩებს და ისიც იცის, რომ ვლოკავ ხოლმე მის ნატუჩარს, ჩემს ოთახში შეკეტილი, ვითომ ჩაი დავისხი საღამოს და თითქოს მისი გემო აქვს შერჩენილი. იმას თუ ხვდება ნეტავ, რამდენჯერ ჩამინძრევია ამ ჭიქაში, თითქოს პირში ვუნძრევდი და ვუთავებდი, იმ სქელ, ხორციან და წითელ ტუჩებში ვუყოფდი ყლეს, პომადას რომ არ ისვამს არასდროს და მაინც რომ სულ წითელი აქვს. ნეტა როგორ ახერხებს, ჩემ კლასელ გოგოებს აქვთ კედელივით თეთრი ტუჩები, ეს კიდე ამხელა ქალია. დედაჩემზე უფროსიცაა მგონი ცოტათი. ლამის მაგის გაზრდილი ვარ, პირველი რაც მახსოვს, მაგის კალთაში ჯდომაა, როგორ მიხუტებდა გულში და მკოცნიდა და მეფერებოდა, თან იცინოდა ხოლმე ხმამაღლა. ხშირად მტოვებდა დედაჩემი მაგასთან, მგონი დედას ბრალიცაა ეს ყველაფერი. მე გავიზარდე და ეს ისევ ისეთივე დარჩა, ასე მგონია არ შეცვლილა, სულ ასეთი ღია ყავისფერი თმა აქვს, ზაგარი და მხიარული სიცილი, სულ ასეთი sexy იყო მგონი და რაც ვიზრდებოდი, უფრო და უფრო sexy ხდებოდა. უფრო და უფრო ხშირად მხვდებოდა თვალში წელის ზოლი შემოტკეცილ მაისურსა და კაბას შორის, თითქოს რომ არ იყო და მაინც რომ იყო, ვააჰ. დამპალი ეს, როგორ გადაიხრება ხოლმე, ვითომ სამზარეულოს კარადის უჯრაში რაღაცას ეძებს და ლამის გამოუჩნდება ტრუსიკი. ნეტა ვიცოდე, როგორ ტრუსიკებს ატარებს, ალბათ გამჭვირვალეს, ბოზურს, ყველაფერი რომ უჩანს და არ უჩანს, ეგეთს. ვერ გიტან, ნანუკა დეიდა და ისე ვერ გიტან, რომ მინდა დაგაგდო ლოგინზე, თან ისეთ რბილზე კი არა, მე რომ ვწევარ, აი ჰოლში რომ დივანი გვიდგას, ქვასავით მაგარი, მაგაზე და ბოლომდე შეგთხარო ჩემი ყლე მუტელში, აგაყვირო ბოლო ხმაზე, შე დამპალო შენ. არც ერთი ჩემი კლასელი გოგო და ვაფშე არავინ მაინტერესებს. შემცეს ამ გოგოებმა, დამყვებიან ამალასავით. რაღაც განუვითარებლები მგონიან შენთან შედარებით, სად შეუძლიათ შენსავით გაიცინონ და მერე ცალი თვალით ისე გადმომხედონ, ვითომ მე იქ არაფერ შუაში ვიყო. სად შეუძლიათ ხმას იმ დროს დაუწიონ, როცა ყველაზე მეტად მაინტერესებს გავიგონო რას ლაპარაკობ შენს ნაბიჭვარ ყოფილ ქმარზე, რომ შეგცა აგერ უკვე მერამდენე წელია და თავს არ განებებს. მარა, თუ არ მესმოდეს მისი, მე ვიყო, რა ვიცი, ჩემი სკოლის დარაჯი, შენ როგორ უნდა დაგანებოს ვინმემ როდესმე თავი. ჩვენ სახლში რომ შემოდიხარ, სიცხე დგება ეგრევე, ისეთი sexy ხარ.