ჭდე: სექსი პატარა ბიჭებთან

ნაწილი XIX – ნიკუშა

დაშტერებულმა გავიღვიძე, გადავიჯვით გუშინ ბიჭებმა, აქ იოლია ლუდის ყიდვა, ცოტა ვიდს მოკერავ და არ უჩნებათ კითხვა, რამდენი წლის ხარ და ფანჯრიდან შემოყარეს ბიჭებმა ლუდის ბოთლები და ჭიქები. ვიჯექით ვსვამდით, გოგოებზე ვბაზრობდით, ჩვენი კლასელებიო, ამათ და დავიძაბე რა, რა უნდა მომეყოლა კლასელებზე, ყველა ყლეზე მკიდია, ვაფშე ვერ აღვიქვამ ქალებად, დადიან დაცანცარებენ, სექსუალობის ნატამალი არ აქვთ, გამომხედავენ და კვდებიან მერე სიცილით. რა აცინებთ, ნეტა ვიცოდე. ნანუკაზე ხო ვერ მოვყვებოდი, დამცინებდნენ და მერე ნანუკას ნიტოდ შეხედავდნენ და ჩავუმტვრევდი კბილებს, მაგათ სალაპარაკოდ არ გავხდიდი და ვიჯექი ჩუმად. ლამის ერთი სული მქონდა, სანამ წავიდოდნენ, რომ დავწოლილიყავი, ნანუკას წითელი ტრუსიკი ჩამებღუჯა და დამენძრია, მის სუნში შემერია ჩემი სპერმა და დამეძინა მერე გათანგულს, მასზე ფიქრში. ასეც ვქენი, როცა ესენი წავიდნენ, გამოვაძრე ტრუსიკი ლეიბის ქვეშიდან და დანძრევის თავი კი აღარ მქონდა, გულში ჩავიხუტე და დამეძინა. არაფერი მსიზმრებია და იმხელა თავით გავიღვიძე, ძლივს გავატიე კარში და სიწყნარე იყო სახლში, დედაჩემის ფუსფუსის ხმა არ ისმოდა, არაფერი ხდებოდა თითქოს. ბუტერბროდი და ყავაო, ნანუკამ და რა ეცვა, არ ეცვა რა, რაღაც ხალათი, თხელი, არც გამჭვირვალე, მაგრამ ყველაფერს ვხედავდი, ძუძუ რა ფორმის ჰქონდა და ტრუსიკის ხაზი სად უკვეთავდა დუნდულებს და ცუდად გავხდი. მშიოდა უბედურად და შევიკავე თავი, უცებ გადავყლაპე ეს ბუტერბროდი და მეთქი, აბაზანაში უნდა გავიქცე, ვითომ ჰიგიენა და რამე. არადა ერთი სული მქონდა, იმაზე დამენძრია, რაც დავინახე ხალათში და უფრო მეტად, რაც ვერ დავინახე. აბაზანაში რომ შევედი, პირველი თვალში სარეცხის გორაზე დაგდებული მაგის ლიფი იყო, წითელი, მსუბუქი, ხასხასა და ავიღე ხელში და დავსუნე, ისეთი მსუბუქი სურნელი ჰქონდა, მსუბუქი და თან წამთრევი და წამიღო, ისე წამიღო, რომ როგორ ჩავიძრე სპორტული, ჩემს ყლეს ეს ლიფიანი ხელი მოვკიდე და ნძრევა დავიწყე ვერ მივხვდი, არადა სარკესთან ვიდექი, მარჯვენა ხელი ნიჟარაზე მქონდა დაყრდნობილი და ამ დროს დაორთქლილ სარკეში რაღაც ფიგურა გამოჩნდა და მეთქი ახლა მოვკვდები, ის იყო, თვითონ იყო, ჩემს ყლეზეც იყო შემოხვეული და სარკეშიც ჩანდა, სუჩკა ეგ, ყველგან იყო და გავჩერდი, გავშეშდი, ვეღარ ვმოძრაობდი, მეგონა სისხლი გამიჩერდა ძარღვებში და უცებ რაღაც ცხელი შემეხო წელზე და მომატრიალა. ეგ იყო, ნანუკა იყო, ცოცხალი და მართლა ნანუკა იყო. ამომყურებდა ქვემოდან ამ თავისი უზარმაზარი, შავი თვალებით. რა მექნა არ ვიცოდი, გამეხებული ვუყურებდი და მომკიდა უცებ კისერზე ხელი და ჩამომწია და ტუჩებში მაკოცა. მარტო კი არ მაკოცა, ენა შემომიყო ტუჩებში, ჩემი შეკრული კრიჭის გახსნას შეეცადა და გამეხსნა, სასაზე ამისვა ენა და კბილებზეც გადამავლო და მომიწუწნა მერე ზედა ტუჩი და ასე მეგონა მოვკვდებოდი. რა ვიცოდი, რა მელოდა. ასე წელზე ხელმოკიდებულმა გამქაჩა და ავუწყვე ნაბიჯი, კი მერეოდა დროდადრო და უშნოდ შევუჩრიდი ხოლმე ჩემს ფეხს ფეხებში და წავბორძიკდებოდით, მაგრამ მიმიყვანა მაინც ჩემს ოთახთან, ჩემს ლოგინთან და მკრა ხელი უხეშად და დამადგა თავს, მიყურებდა, მიყურებდა და უკვე ვეღარ ვხვდებოდი, რას ელოდა, რომ წამოიწია, წამომაჯდა და ყლეზე მომკიდა ხელი, აიცურ დაიცურა კლიტორზე რამდენჯერმე და მე თითქოს კიდე გაღიზიანება მაკლდა რა და ნელნელა შეიცურა შიგნით. ვაი როგორ ცხელოდა, ასე მეგონა, ჯოჯოხეთის ყველა ცეცხლი ერთად შემომენთო, მაგრამ რატომ მსიამოვნებდა ასე, ვეღარ ვხვდებოდი. რამდენი მიფიქრია ამ მომენტზე, როგორ შევიდოდა ჩემი ყლე ნანუკას მუტელში, რა დამხვდებოდა იქ, რა სიამე, მაგრამ რეალობა იმაზე გაცილებით მაგარი გამოდგა, რაც კი როდესმე მიფიქრია, თითოეულ ნერვულ დაბოლოებაზე მიტყამდა ამის ყოველი მოძრაობა, აწევა და ჩაწევა, ჯერ რომ თავის მკლავებს ეყრდნობოდა,  ოდნავ თავგადაწეული და მერე რომ ჩამომხედა, თვალებში რომ ჩამხედა და სახე მომიახლოვა და მუტლით ისევ რომ მოძრაობდა, დასრიალებდა ჩემს ყლეზე და უცებ ვიგრძენი, რომ ესაა მწვერვალი და ამის იქით შეიძლება მოვკვდე, დავიცალე უცებ და ალბათ გავასხი თესლი და მომეხვია ეს ჩემი საკუთარი სიცხე ყლეზე და მეგონა მართლა მოვკვდებოდი, ხელები ვტაცე მკლავებში, რაიმეზე ყურადღება რომ გადამეტანა და მგონი დავულურჯე ის ლამაზი ხელები, ისე მოვუჭირე, მაგრამ არ შემეძლო სხვანაირად. მაპატიე, ნანუკა დეიდა, შენი ბრალია, რატო ხარ ასეთი. მერე უცებ მოვიდა სინათლე, კაშკაშა სინათლე, ისეთი, რომ თვალები დამეწვა და დავხუჭე და მივხვდი, რომ ეს იყო ყველაზე მაგარი რამ, რაც ცხოვრებაში შეიძლებოდა შემეგრძნო და მოვეშვი და მივნებდი ამ შეგრძნებას. მივნებდი და მისი სუნთქვაც ვიგრძენი ჩემს სახესთან და თვალები გავახილე,მიყურებდა, სულ სხვანაირად , ვიდრე როდესმე შემოუხედავს, პირველად ვიგრძენი საკუთარი თავით კმაყოფილება მის მზერაში. კმაყოფილი იყო, როგორიც ვიყავი, აი ამით იყო კმაყოფილი და ბედნიერი და ნეტა ცოდნოდა, მე როგორ ვიყავი, მთელი სამყარო ჩემი იყო, ჯედაებს ვტყნავდი და სპაიდერმენს ვაყოლებდი დესერტად.

ნაწილი XVIII – ნანუკა

საუზმე და ლიკუნას წერილი დამხვდა იმ დილას მაგიდაზე. თბილისში ჩავედი, ნანას ბავშვი უნდა დავიტოვო, ძიძა ცუდად გახდომია და თან რაღაცეებს ამოვიტანო და გამეღიმა. ოხ რა საძაგლად გამეღიმა. წავიდა ეს შტერი გოგო და დამიტოვა თავისი „პატარა“ ბიჭი. ნეტა როდის მიხვდება, რომ პატარა კი არა, დიდზე დიდია უკვე?! ეძინა ჯერ. გუშინ ძმაკაცები ყავდა თავის ოთახში და იმაიმუნეს გვიანამდე. გაიღვიძოს ნეტა დროზე, ლიკუნა სულ ხო თბილისში არ იქნება. აბაზანაში უნდა შევიდე, გადავივლებ თან და თან ამ შტერს დავულაგებ ჰიგიენის ნივთებს, იქიდან ძახილი რომ არ დაიწყოს, დეე, შამპუნი სად არის. შტერი ეს, შტერუკა. როგორი თვალებით მიყურებს ხოლმე, აბაზანიდან რომ გამოვდივარ დილაობით, როგორ არის ხოლმე ატუზული კართან, ნეტა განახა. გაიღვიძა ძლივს და გამოვიდა დარეტიანებული სახით სამზარეულოში, გაჭამო მეთქი და კიო, მშიაო. სულ შია დილაობით, ასე მივაჩვიე ბავშვობიდან და დავუდე ყველიანი და პამიდორიანი ბუტერბროდი და ჭამა გემრიელად, ლაითი ყავაც დავუსხი, ძლიერი ჯერ არ სჭირდება და გამოფხიზლდა ნელნელა, მიხვდა, რომ დედამისი არ იყო სახლში და უცებ დაცხა სამზარეულოში, აი კანით ვიგრძენი, რა იფიქრა და მეც ხო იმავეს ვფიქრობდი. უცებ მოამთავრა ჭამაც და ყავაც და აბაზანაში შევარდა, შერცხვა დაუბანელი პირის და აჩეჩილი თმის, არადა როგორ მიყვარს, გაბურძგნილი რომაა, უხდება ამ სულელს. შევიდე ტაბლეტი ფუჩუში, ვაცალე ათი წუთი რომ გამდნარიყო და შევუღე აბაზანის კარი. უკვე ისეთი სველი ვიყავი, რომ ჩემი წვენი და ტაბლეტი აზელილი იყო ჩემს მუტელში, შიგნით, ღრმად და შევაღე კარი და რას ვხედავ. დგას სარკის წინ, ნიჟარაზე დაყრდნობილი, ხელში ჩემი საყვარელი წითელი ლიფი უჭირავს და ანძრევს იმ ლიფში, უფრო ვუნდივარ, ვიდრე მე მეგონა და არ ელოდა ჩემ დანახვას. რა, ვითომ რატომ არ ჩაკეტა კარი? შტერი ეს. მერე უნდა ვასწავლო რეზინის გამოყენება, მაგრამ პირველად ურეზინოდ მინდოდა, ამიტომაც შევითხარე ის ტაბლეტი. სარკეში დამინახა, კარი რომ გავაღე, გაშეშდა, მეგონა დაუვარდებოდა, მაგრამ არა, რამხელა ყლე ჰქონია, რა ბიჭი გაზრდილა. ეჭირა ჩემი ლიფით თავისი ყლე და მომჩერებოდა სარკეში. მივუახლოვდი, წელზე ხელი მოვხვიე და მოვატრიალე ჩემკენ. ჩამომხედა. არ გაუღიმია, არ ეღიმებოდა. სახეზე მოვკიდე ხელი და ჩამოვწიე ჩემს სიმაღლეზე და ვაკოცე ტუჩებში. როგორ არ იცოდა, კოცნა როგორ უნდა. ინსტინქტები ჯერ კოცნის სიღრმეს, ზედა ტუჩის კბილებში მოქცევას და ენის ხახაში შეყოფის სიამეს ვერ კარნახობდნენ და მე ვუკარნახე ეს და დამყვა, რა ტკბილად დამყვა. თავისი სქელი, ლამაზი ტუჩებით და მინდოდა მისი პირველი სექსი ყოფილიყო ტკბილი და კომფორტული და მოვკიდე ხელი ისევ წელზე და წამოვიყვანე ოთახისკენ.  მომყვებოდა ნელა, მოჯადოებულივით, მგონი თვალიც არ დაუხამხამებია, ისე მაყოლებდა ნაბიჯებს, ფეხს ფეხებში მიდებდა და ამ სიარულისას მისი თმიანი ფეხი რომ მხვდებოდა ფეხებზე, უარესად ვსველდებოდი. დავაგდე ლოგინზე და შევხედე, ისე მიყურებდა, როგორც ასტრონომი ახალ ვარსკვლავს და არ მოვუშალე ნერვები მეტად, დავაჯექი და ნელა შევიყვანე მისი ამდგარი, უზარმაზარი ყლე ჩემს მუტელში, ნელა შევიყვანე და ნელა ვმოძრაობდი და მიყურებდა თვალებში, ასე მეგონა თვალშიც თავის ყლეს მთხრიდა, ისეთი მზერა ჰქონდა და ავჩქარდი ცოტა, კვნესა დაიწყო და თვალები დახუჭა, ამ სულელმა. რა ტკბილად შემოდიოდა ჩემში, ვერც წარმოვიდგენდი და მოუმატა კვნესას, ყვირილში გადაეზარდა და გაათავა უცებ და აქამდე თუ იწვა ლოგინზე და ხელები აქეთ-იქით ეყარა, უცებ მტაცა მკლავებში და ისე მომიჭირა გათავების მომენტში, რომ მეგონა, გადამიმტვრევდა მკლავებს ამ თავისი ნავარჯიშევი, ძლიერი ხელებით და დავარდა მერე უცებ ისევ და თვალს ვეღარ ახელდა, ისე ბორგავდა, თითქოს ძილში. ისეთი ცხელი სპერმა ჰქონდა, დამწვა ყველაფერი, ის ქნა, რაც მინდოდა და ვიმოძრავე კიდევ ცოტა ხანს და წამოვდექი მერე, მივუწექი გვერდით და სახეზე მოვეფერე, დახუჭულ თვალებზე მოვეფერე და შემოტრიალდა და თვალებში ჩამხედა. უკვე სულ დიდი ბიჭი იყო.

ნაწილი XVII – ნიკუშა

ცხელოდა ქალაქში, საზიზღრად. ვერაფერს ვეუბნებოდი დედაჩემს, მეთქი, დე რატო არ მივდივართ.ხო ვხვდებოდი, რომ ეს ნაბოზარი მამაჩემი არაფრის მომცემი იყო და დედასაც არ შეეძლო, სადმე წავეყვანე და უცებ ნანუკა ჩამოვიდა. დილას რომ გავიღვიძე, სამზარეულოში დამხვდა, ცოტა აჩეჩილი, ვიდრე სჩვეოდა, ცოტა დაღლილი სახე ჰქონდა, მაგრამ რაღაცნაირი იყო მაინც, ისეთი, როგორიც აქამდე, რაც მახსოვს არ მინახავს, ბედნიერი და კმაყოფილი იყო თითქოს და იმ საღამოს ამოვედით აქ, წყნეთში. სეზონი იყო და დიდი ბაითი ვერ ვიშოვეთ, რაღაც პატარა  ბინაში შევიჭუჭყნეთ და მე რა მენაღვლებოდა, მარტოს მეძინა და დედას და ნანუკას ერთად, ერთ ლოგინში დაჟე და ან როგორ იწვნენ, როგორ თავსდებოდნენ არ ვიცი, მაგხელავე ლოგინი იყო ჩემი და ლამისაა, არ მყოფნიდა. მარა ასწორებდა ეს პატარა ბაითი, ერთი აბაზანა გვქონდა და დილაობით ხან ნანუკა მელოდა მე, ხან მე ველოდი, დედაჩემი ყოველთვის ორივეზე ადრე დგებოდა ხოლმე და კვერცხს გვიწვავდა საუზმეზე ან რამე უფრო გემრიელს გვიმზადებდა, სანამ მე და ეს წაკლა ერთმანეთს ველოდებოდით აბაზანის კართან. რამდენჯერ მივყრდნობილვარ და უნიტაზის ჩარეცხვის ხმისთვის მისმენია, რომ წარმოვიდგენდი, როგორ წამოიწევდა ამ დროს, ფუჩუს გამოიმშრალებდა და ამოწევდა ამ თავის გამჭვირვალე ტრუსიკს, რომ უფარავდა ყველაფერს და ვაფშემც არ უფარავდა, რამდენჯერ დამინახავს სახლში, ზემოთ შემოპარსული თმები, ქვემოთკენ რომ მუქდებოდა და ვერასდროს მიგრძვნია, სადამდეა გაზრდილი და როგორია იქ, სულ სიღრმეში. როდის მოვა დრო, თითს რომ ჩავუცურებ მაგ სიბნელეში და სისველე დამხვდება თუ რაც დამხვდება, არ ვიცი. თუ შემასწრო ხოლმე აბაზანაში, მენძრევინება ყოველ დილას, მაგის ჩახდილ ტრაკს რომ წარმოვიდგენ, ამ უნიტაზზე დამჯდარს და და ვთხვრი ხოლმე ყველაფერს და ბოლოს მიწევს, კარგად მოვწმინდო, დედამ რომ არაფერი იფიქროს. ისევ 10 წლის ვგონივარ, აი ნანუკას კალთაში რომ ვიჯექი ხოლმე და ვერაფერს ვფიქრობდი, მის მკერდზე მიხუტება რომ მსიამოვნებდა და მიყვარდა, ამის გარდა. არადა გავიზარდე, დე, ნანუკას მკერდი ნანუკას ძუძუებად გადაიქცა და ერთი სული მაქვს, მაისურის და ლიფის გარეშე ვნახო და დავკბინო, ეგ საზიზღარი ეგ, როგორ მამწარებს.

ნაწილი II – ნანუკა

ოჰ, მობრძანდა ბიჭი. ისე შემოიზლაზნა ოთახში, თითქოს არაფერი აინტერესებს ამქვეყნად. იმდენი შენ რა გითხარი, შე პატარა ნაბიჭვარო. ხო ვიცი, პირველს რასაც შეხედავ, ჩემი ძუძუები იქნება, კი, ჩემი საყვარელი თეთრი მაისური მაცვია და ლიფის კონტურები მეტყობა ზედ, ეგრე უნდა მეცვას ხოლმე, სულ ბოლომდე რომ გადამერიო და ბოლოს და ბოლოს, გააკეთო რაც ასე გინდა და ვაჰ, მეც როგორ მინდა, ხელი მოგკიდო ყლეზე, აი იმაზე, ხშირად რომ შემინიშნავს, როგორ გებურცება შენს სპორტულ შარვალში, ვარჯიშიდან მოსულს რომ არ გაქვს გამოცვლილი და უხერხულად რომ დგები ხოლმე და გაიძურწები ოთახიდან. ხო ვიცი, სადაც მიდიხარ, ვითომ უნდა გადაივლო, ისე სად შეგიძლია ნავარჯიშებზე, არადა ხო ვიცი, დარბაზიდან გამოსული ეგრევე შხაპში შევარდი, ჩემი გაზრდილი ხარ, ეგ აღარ ვიცი, რომ არ შეგიძლია ოფლში გახვითქული გამოხვიდე ქუჩაში. წადი ახლა, შევარდი აბაზანაში და დაანძრიე წყლის ქვეშ, გაასხი შორს და შეურიე შენი თესლი წყლის ნაკადს და ჩამორეცხე ოღონდ მერე კედლიდან, თორე ლიკამ რომ რამე შენიშნოს, ტეხავს 😉 რატოა ეს ჩემი დაქალი ასეთი შტერი, მეც არ ვიცი რა. რატო ჰგონია, რომ ვარჯიშის და კუნთების დაბერვის მეტი არაფერი გაინტერესებს. მიდი, შედი შხაპში. ამ საღამოს ლიკუნა საყიდლებზე წასვლას აპირებს, რაღაც ტაჯიკური ფლავის გაკეთება უნდა და ათასი რამის ყიდვა ჭირდება. მეთქი სიცხეა, მეზარება წამოყოლა და დაგელოდები სახლში თქო, და კაიო, დედაშენმა.