თვე: იანვარი 2017

ნაწილი LXIX – დუდუ

ისეთი თავისუფალი წამოვედი, ფეხზე მეკიდა, ფეხზე მეკიდა ყველაფერი, თუ უნდა მთელი სახლი დაენგრია, დაემტვრია და გაეცამტვერებინა, ჩემი საკოლექციო სასმელებით სავსე ბარი მინებჩამსხვრეული და ვისკებ მოწურწურე დამხვედროდა, ჩემი საყვარელი სამზარეულოს შუშის მაგიდა დაბზარული, საყვარელი ლოგინი დასერილი და წიგნები დამწვარი, ყველაფერი მეკიდა, ყველაფერს ხელახლა გავაკეთებდი, უკეთესიც იქნებოდა, მის კვალს და მის ნაკვალევს ამოვკვეთდი ჩემი ახალი ცხოვრებიდან. იურიდიულად რომ ვერაფერს მიჩალიჩებდა, რაც უნდა მოენდომებინა, ეგ ვიცოდი, არც საქორწინო კონტრაქტი გვქონდა და არც ბავშვი გვყავდა, რომ ქონების ან შემოსავლის ნაწილი მოეთხოვა. ჩამოვიდოდი და ერჩივნა, არანაირად არ დამხვედროდა არც სახლში და არც არსად და არც არასდროს არსად გადამყროდა, მისთვისვე იქნებოდა უკეთესი. ჩემი პატარა გოგოსთვის მინდოდა ახლა ხელი მომეკიდა და სადმე წამეყვანა, სადმე ამ ხმაურიანი და დამღლელი ქალაქიდან შორს, სიმშვიდეში და სუფთა ჰაერში და ავიღე და ბორჯომში წავიყვანე. არ ვიცოდი, დიდ გზაზე სიარულს როგორ გაუძლებდა ეს ფარფატა ყვავილი და ბორჯომამდე ხო 2 საათის გზაც არ იყო. არც ცუდად გამხდარა გზაში და არც არაფერი, ისიც კი მომთხოვა, საჭესთან დამსვიო და დავსვი ცოტა ხანს, როგორ უხაროდა, მტკიცედ ეჭირა იმ თავის სუსტ ხელებში საჭე და რაღაც მომენტში მეგონა, რომ ავტორალზე გავუშვებდი და არ შემეშინდებოდა, ისეთი მტკიცე და მამაცი გაიჩითა, ჩემი პატარა გოგო. ყველგან გავაჩერე, სადაც მოისურვა, ყველაფერი ვუყიდე, რაც უნდოდა, არ ამბობდა, მაგრამ მე ვხვდებოდი, ვატყობდი სახის გამომეტყველებაზე, წამის მეასედით რომ შეუნელებდა სუპერმარკეტის დახლთან, ეს ჩემი ღორმუცელა, ჭამდა და სვამდა ბევრს და გემრიელად და არაფერი ეტყობოდა, პეპელასავით ფარფატა იყო მაინც. მინდოდა, ყველა მისი სურვილი ამესრულებინა, ვატყობდი, რომ საკუთარი გადაწყვეტილებებით მოქმედებას დანატრებული იყო, თავნებობას თამაშობდა და ძალიან ხელოვნურად გამოსდიოდა. თითქოს რაღაც ჯაჭვებიდან გათავისუფლებას ლამობდა და ერთადერთი, რაც მე მესახებოდა მის გამოსავლად, სრულ თავისუფლებას ვაძლევდი, მისივე ქმედებებშიც და საკუთარშიც, თითქოს მის აჩრდილად ვიქეცი, მისი სურვილების ამსრულებლად. ყველაფერი ვქენით, რაც ამ პაწია ქალაქში შეგვეძლო გვექნა, საბაგიროზეც ავედით. თითქოს სიმაღლის არ ეშინოდა, მაგრამ ხელი ჰქონდა ჩაჭიდებული ჩემს მკლავზე, ისე, რომ გონს რომ მოვედით, იმდენი სიღრმისა და სილამაზის ხილვის შემდეგ, დალურჯებები ვიპოვეთ ჩემს ხელზე და უამრავი ვიცინეთ. ჩემი მაინც მშიშარა გოგო. კომპოზიტორებიდან ნახევრად სეირნობით და რომ დაიღალა მერე, ტაქსით ჩამოვედით ჩვენს სასტუმრომდე. აუზში ჩავიდეთ მეთქი, შევთავაზე. გამიღიმა და წამომყვა. ვხვდებოდი, წყლისადმი იმ ვნების მიახლოებული სიყვარულიც კი არ ჰქონდა, რაც მე, მაგრამ ალბათ არ იცოდა, რა ღრმაა წყალი, რა ტკბილია და სასიამოვნო და იმიტომ. მე სანამ აუზის ოცჯერ გაცურვა-გამოცურვა მოვასწარი, ეს ონავარი გოგო ზევით აძვრა, საუნაში შევიდა და მერე ვხედავდი, როგორ დადგა აუზის პირას, უკვე აკანკალებული წყლის ტემპერატურის მომლოდინე. ბოდიში, მარიამ, საუნის სიცხეს ვერ მოგართმევდი წყალში და ჩამოხტი გოგო, რა გჭირს, მე გაგათბობ-მეთქი, ვუთხარი და ჩამოჯდა აუზის კიდეზე. ჩამომიყო წყალში ის თავისი ლამაზი, თხელი ფეხები და ცუდად გავხდი, ისე მომინდა, გულში ჩამეკრა. იქვე, იმ წუთას. ვერ მოვითმინე, სანამ თვითონ გადაწყვეტდა, მივუახლოვდი, წელზე ხელები ფრთხილად მოვხვიე და მოწყვეტით ჩამოვითრიე წყალში. კი იკივლა მოულოდნელობისგან, გაცხელებულ სხეულზე აუზის წყლის მოხვედრა ლამის ეტკინა, მაგრამ არა უშავდა, მოითმენდა, მოითმენდა ჩემი გულისთვის, ისე მინდოდა, ისე მინდოდა გულში ჩამეკრა, მისი ცახცახი დამეამებინა ჩემი სხეულიდან გამომავალი სითბოთი და ამ აუზში რა უნდა გვექნა, იმაზე მეტი, რომ გულში ჩახუტებულს მეცურებინა ერთი კიდიდან მეორემდე და მეთამაშა თან, შემომეცურა მისთვის და გზად ჩემი ამდგარი ყლე გამედო, ვითომ შემთხვევით, რომ ეგრძნო გახევებული ხორცის შეხება და მოვნდომებოდი მასაც, ამ გოგოს, ამ ფარფატა პეპელას, ველურად რომ გადაიქცეოდა ხოლმე ლოგინში. ბოლოს მივხვდი, ის პაწია ტალღები, სხეულთან ახლოს რომ უჩნდებოდა, მისი ცახცახის კვალი იყო და კი არ მეუბნებოდა, რომ სციოდა. ჩუმად გავაცურე კიბისკენ, ავედი და თბილი ხალათი დავახვედრე აუზიდან ამომძვრალს, შევახვიე ხალათში და ისე წავიყვანე ჩვენი ნომრისკენ. მინდოდა, კარგად ყოფილიყო, თბილად და ისე ყოფილიყო, როგორც უნდოდა. ეგოიზმი დავძლიე თითქოს, ასე მეგონა იმ წამს, გრძელ დერეფანში რომ მივაბიჯებდით ჩვენი ნომრისკენ. მის განკარგულებში ვიყავი მთლიანად, მინდოდა, ის გამეკეთებინა, რასაც თავისი დაბალი, მშვიდი ხმით მეტყოდა, ყველა მისი ბრძანება შემესრულებინა. და იგრძნო თითქოს ჩემი განწყობა. ჯერ ცხელ შხაპში შევიდა და კარი დემონსტრაციულად გადაკეტა, რომ შესვლა ვერ შემძლებოდა და წყლის ქვეშვე ვერ მომეტყნა, რაზეც უკვე რა ხანია, ვოცნებობდი. შხაპიდან მკაცრად მოხვეული ხალათით გამოვიდა, შუბლზე მაკოცა და დალევა მინდაო. მეც მინდოდა, დალევაც მინდოდა და მოწევაც და დარიშხნის მცირე დოზასაც მივიღებდი, რო რამე და გამოვაღე მინი-ბარი, საკმარისად იყო პაწია ბოთლუკებით სავსე, რომ ეს პაწია ფერია დაკმაყოფილებულიყო. თითო ბოთლს თითო-თითო ყლუპზე ვცლიდით, ერთს ის სვამდა და ერთს მე, ხანდახან პირიქით და შეემღვრა მალე თვალები, არ იყო მიჩვეული ამდენ ალკოჰოლს, თან არეულს, არეულს ერთმანეთში და ლაპარაკში და ლოგინზე რომ იჯდა და მე ფეხებში ვუჯექი, აი ამ პოზაში მოფერებებსა და ხელის შეცურებებში და შემიყოლა ერთ-ერთ შეცურებაში, ხელის ზურგზე დამადო თავად ხელი და რაის შემწყვეტი ვიყავი, სიგიჟემდე მინდოდა ეს გოგო, სიგიჟემდე მინდოდა მისი შიგანი მეგრძნო ჩემში, ის ნატკენი მომეშუშებინა, რაც სტკიოდა და აღარ სტკენოდა არასდროს. მინდოდა ვყოფილიყავი ის კაცი, ვისთანაც მიხვდებოდა, რომ სექსი არც მარტო ტრაკში ტყნაურია და არც მარტო ტკივილი.

ნაწილი LXVIII – ნანკა

რა უნდოდა, რას მერჩოდა. გუშინ გოგოებთან ერთად გვიანამდე ვიყავი შარდენზე და დავლიეთ ცოტა. ნუ ცოტა რა, ცოტათი დავიწყეთ და მერე მეზობელი მაგიდიდან ბიჭებმა კოკტეილები გამოგვიგზავნეს და ისეთი კაი ტიპები იყვნენ, რომ ჩვენს მაგიდასთან დასხდომის ნებაც მივეცით. მე გივიკო მომიჯდა გვერდით. აუ როგორი იყო რააა, შავი, საფეთქლებზე აპარსული თმა, ცოტა ჭაღარაშერეული, შავი თვალები და ნაცრისფერი, ძალიან მომდგარი მაისური თუ თხელი სვიტრი ეცვა, აშკარად რაღაც ძაან ბრენდული და ისე ლამაზად ჰქონდა მოტმასნილი, რომ ხელის მოკიდება მომინდა ეგრევე. ვისხედით, ვსაუბრობდით რაღაცეებზე, კარგად არც კი მახსოვს, რაზე, მაგრამ ძაან სასიამოვნო საღამო იყო და მერე წამოვედით გოგოები, ერთი კი მიკვირს, რატო არ გამოგვაცილეს, მაგრამ ტაქსი ხო მაინც უკვე გარეთ გველოდებოდა და სახლში როგორც მოვედი, ეგრევე დავწექი, შხაპის მიღებაც დამეზარა. დუდუ სახლში არ იყო და უჰ, ერთი რა, თორე იშვიათად არ მტოვებს მარტო და რატო მომეკითხა, უცებ არ ეთქვა, ნანკ, აქ ვარ და აქ, მალე მოვალ. ჩავწექი და დავიძინე. არაფერი მსიზმრებია, მშვიდად მეძინა და დილას მკვეთრმა შუქმა გამაღვიძა. ჩემი საძილე ნიღაბი მომაძრო და რაღაც არაადამიანური სახე ჰქონდა, ტანსაცმელს იხდიდა და ვუყურებდი, ვერ ვცნობდი. ჩემი ქმარი იყო თითქოს და არც იყო. სხვა დუდუ იყო და შემეშინდა უცებ, შემეშინდა და თურმე სულაც არ შემშინებია ტყუილად. გახდილი ჯინსის ჯიბიდან უცებ პრეზერვატივების კოლოფი ამოიღო და ჯერ იმას შეხედა და მერე ჩემკენ ისე გამოიხედა, რომ გული კინაღამ გამისკდა, გადახდილი საბანი ისევ გადავიფარე და მოვიკუნტე. მეგონა გავქრებოდი, ისე მეშინოდა. ასე არასდროს შემშინებია, დუდუსი კი არა, არაფრის არასდროს. მეგონა ხელს გამარტყამდა და სახე საბანში ჩავმალე, დარტყმა რომ ამეცილებინა, მაგრამ დამარტყა კი არა, უარესი ქნა, საბანი გადამაძრო და უკვე ის მეგონა ჩამომაგდებდა ლოგინიდან და ფეხით შემდგებოდა, ისეთი საშინელი სახე ჰქონდა, რომ ვერ წარმომედგინა ჩემი ქმრის სახეზე ასეთი გამომეტყველება. ყველაფრისთვის მოვემზადე, იმის გარდა, რაც მერე ქნა. ასე მეგონა, რომ ამ წლების განმავლობაში, აღარც ვუნდოდი უკვე. მეგონა, ჩემი გულცივობით და თამაშით საბოლოოდ გავუქრე ვნება, ის, რითიც მაწუხებდა თავიდანვე და იძულებული რომ ვიყავი, მომეთმინა, თავისი ნერწყვით რომ მისველებდა მუტელს და ეგონა, ჩემი სითხე იყო და რომ მთხრიდა თავის საშინელ პენისს, მეგონა ამან გაუარა, ამდენი უარის, ამდენი „თავის ტკივილის“, ამდენი „ცუდად ვარ“-ის ფონზე. მეგონა, აღარასდროს მოუნდებოდა ჩემთან სექსი, დაკმაყოფილდებოდა იმით, მისი ძმაკაცების თვალწინ როგორ დავდიოდი ლამაზი და ტანწერწეტა და ამით იამაყებდა, რა ცოლი მყავსო. ოჰ, როგორ არ მინდოდა, არასდროს შემხებოდა, საერთოდ არ მინდოდა არც ეს და არც არავინ შემხებოდა და ისე შემეხო, რომ მგონი ვერასდროს მოვინელებ ამ დამცირებას. საბანი ხო გადამაძრო და ხელი მკრა, ისე გადამატრიალა მუცელზე და სანამ აზრზე მოვიდოდი, ზედ დამაჯდა. მსუბუქი კი არ იყო ამხელა კაცი, ვერ გავინძერი, მინდოდა მეფართხალა მაინც და ესეც არ შემეძლო, იმხელა სიმძიმით მაწვა ზედ და უკვე მივხვდი, რას მიმზადებდა, რა მელოდა და ვერ მოვეშვი. რას მოვეშვებოდი, როგორც ადრე არ მინდოდა ხოლმე, არც ახლა მდომებია, მშრალი ვიყავი და ამ სიმშრალეში რომ შემიყო რეზინაწამოცმული ყლე, იქვე მოვკვებოდი, მეგონა. იქვე, აი პირველივე ტალჩოკზე დამარტყამდა რა ვიცი მე, წნევა, გული, რამე ჯანდაბა, მაგრამ არაფერი, გააგრძელა და სისხლად დავიღვარე, ზუსტად ვიცოდი, მენსტრუაცია არ მქონდა, მაგრამ მაინც, სისხლმდინარე ჭრილობაში მთხრიდა ყლეს და რაც უფრო მტკიოდა და ვკიოდი, მით უფრო ბედნიერი იყო, ბალიშში მქონდა თავი ჩარგული და ვერაფერს ვხედავდი, მაგრამ ვიცოდი, ასე იყო,  კარგად ვიცნობდი, ძუნწს ამას და შურისმაძიებელს, არასდროს რომ არავის არაფერს შეარჩენდა. ასე არ შემარჩინა არაფერი არც მე და აღარც მინდა გახსენება, მერე რა მიქნა, გონი ნახევრად დაკარგული მქონდა, წამით შვება რომ ვიგრძენი და სად იყო შვება, ტრაკზე მომკიდა ორივე ხელი და აი, რომ იცი, რა გელის და ვერაფრით უწევ წინააღმდეგობას, ეგ მომენტი დამიდგა. განძრევის თავი არ მქონდა, ტრაკი რომ გამიწია და ან დასველებულიყო, ან ცოტა მომფერებოდა, ან რამე ექნა, ისე შემიყო ანუსში ყლე, არც არაფერზე უზრუნია. კი მივხვდი, რას ნიშნავდა ეს. არასდროს მიმიცია ანალური სექსის უფლება, ეგ კი არა, რო არ მინდოდა, სულ ვაგდებდი ხოლმე და სულ მეკიდა, გაქვავებული ყლით რომ იძინებდა, ნუ არ მინდოდა, და რა მექნა? საკუთარი თავისთვის როგორ დამეძალებინა და ამისთვის იძია შური, ამას კი ვხვდებოდი. ბოლო არ ქონდა ტკივილს, ვეღარც ვყვიროდი, ვეღარც ვინძრეოდი, ბალიში შევჭამე კბილებით და უცებ გამოიღო ყლე, უცებ შვება ვიგრძენი და ვიფიქრე, რომ იქნებ გაათავა ამ დედამოტყნულმა, იქნებ გაათავა, როგორც არა ერთხელ ადრე და თავი დამანება, მიწვა თავისთვის და ამ დღესაც გავუტარებდი, რა მექნა, სად წავსულიყავი და უცებ ისევ გადამიწია დუნდულები და ისევ შემიდო, ისე ბოლომდე, რომ მზის წნულში ვიგრძენი მისი წყეული ყლე, მისი მამაკაცობის დამპალი სიმბოლო. ღმერთო, რას მერჩოდი, რატომ დამსაჯე ასე. უფრო ცხელი იყო, კიდევ უფრო მტკივნეული და მივხვდი, რეზინიც მოეძრო და მე რომ არ ავმოძრავებულიყავი, ზურგზე ხელი დამაჭირა, ლოგინზე დამასრისა და ისე მტყნავდა, ეს დამპალი ეს, რამხელა ბოღმა ჰქონია გულში დამალული, რას მერჩოდა ასეთს. ტკივილის შეგრძნება მქონდა უკვე დაკარგული, როცა მივხვდი, რომ გაათავა, როცა ვიგრძენი, რომ რაღაც ცხელი მოხვდა ჩემს ორგანიზმში და სამწუხაროდ, არა მუცელში, რომ ბავშვი დამეტოვებინა ჩემთვის და კარგის ტრაკი მომეტყნა ამ ძუნწი ნაბიჭვრისთვის, მეზღვევინებინა, რაც მაწვალა მთელი ეს წლები, რაც მიჟმოტა და დამსვა მშიერი ცოლივით სახლში. განძრევის თავი აღარ მქონდა, ვეგდე ისე, მოტყნული, გაუპატიურებული, თუმცა ასეც ვგრძნობდი ხოლმე თავს ყოველთვის, როცა ამასთან სექსი მქონდა, არ მინდოდა, მაგრამ მაინც მქონდა, მჭირდებოდა, ჩაეთავებინა ჩემში და კმაყოფილი ყოფილიყო მეორე დილას. მაგრამ ეს არ იყო ის, რაც ყოველთვის. ჯერ კიდევ მისი თესლით მქონდა ტრაკი სავსე, ისევ რომ მტაცა მკლავებში ხელები და გადმომატრიალა და ისეთი სიძულვილი წავიკითხე მის სახეზე, სიტყვებიც რომ ვერ გამოხატავდა, მისივე სიტყვები: „ახლა მე ვიბანავებ და წავალ და რომ მოვალ, სახლში აღარ დამხვდე, შე ახვარო ქალო“. შე ახვარო ქალოო, ასე მითხრა.

ნაწილი LXVII – დუდუ

ეს ჩემი გამოუცდელი გოგო. ეს ჩემი ახლად ქალიშვილობადაკარგული და რომ არ მეუბნებოდა, რა დაემართა, რატომ ჰქონდა ეს ტკივილიანი კანკალი მუტელში შეყოფაზე. რა ეტკინა ამისთანა, რომ არ ვიცოდი, მაგრამ ის ვიცოდი რომ ეტკინა და აღარ მინდოდა ისევ ტკენოდა, ისეთი სახე ვნახე მისი, იქ, წყალში, ჩემს ხელებში, რომ აღარასდროს მინდოდა და არავის ასეთი სახე დამენახა ცხოვრებაში. ვუფრთხილდებოდი. ვეფერებოდი და მომინდა აქედან შორს წამეყვანა, ტერიტორიულად მაინც და გარემო გამომეცვალა მისთვის, ვხვდებოდი, რომ ბევრი რამ ნანახი არ ექნებოდა და მეც გავსულიყავი ამ ჯოჯოხეთიდან, ნანკას შექმნილი ჯოჯოხეთიდან, მაგის კარგიც რომ მოვტყან, ეგ ახვარი დედაკაცი ეგ. როგორ დამიჭირა ამ თავისი ფარისევლური ღიმილით და მოფერებით, გოაზე რომ მყავდა წაყვანილი და თითქოს იქიდან იოლი იყო, პარიზში რომ გადავფრინდით და ელისეის მინდვრებზე ვასეირნე, ამის ღირსი იყო? სახლში დავბრუნდით თუ არა, ისევ ისეთი ხე გახდა, თითქოს მარტო ეიფელის კოშკის მიმდებარედ უსველდებოდა მუტელი, მაგ კარგ მოტყნულს და მთაწმინდის ჰაერი მოქმედებდა ცუდად, გამშრობად. ოჰ, როგორ მეზიზღება ეს ქალი. ცოლს როგორ ვუწოდებ, ეგეც არ ვიცი. ისიც კი ვერ შეძლო, რომ ბოლო პაეზდკის მოგონებები მაინც წამოეყოლებინა ცოტა ხანს და შემშვებოდა, ამ თავისი ქლესა და ლამაზი მოახლოებებით, საღამოობით რომ ჩამიჯდებოდა კალთაში, ხან გამჭვირვალე მაქმანებიან კაბაში და ხან უთხელეს ატლასის ხალათში გამოწყობილი, ორივე და ათასივე ჩემი ნაყიდი რომ იყო და დუდ, იქნებ სადმე რამე, ასე რომ იწყებდა ლაპარაკს. შენ ჩემი dude-ც ხარო, იცოდა, ჩემს მეგობრებს როგორ ვექცეოდი და მიყვარდა და გადავყვებოდი ზედ, რომ დაჭირვებოდათ და გულს მილბობდა, თან ჩემს სახელს ვითომ მოფერებით ამოკლებდა, უვიცი ეს და ტვინმოღრეცილი ქალი. ყველაფერი შეიძლებოდა ჩვენი ურთიერთობა ყოფილიყო, მეგობრობის გარდა. იაფფასიანი დედაკაცი. სად გაიზარდა, როგორ გაიზარდა, ცოლად რომ მომყავდა კიარადა, მანამდე რომ შემიყვარდა, სად ვიყავი, რას ვფიქრობდი, ვიცოდე ნეტავ, რა ჯანდაბით მომაჯადოვა, იმ თავისი წვრილი წელით, გრძელი ფეხებით თუ აბზეკილი ძუძუებით. ამ უგრძნობი ცხოველის დედა ვატირე მე. გადაწყვეტილება დიდი ხნის მიღებული მქონდა, მაგრამ რატომ ვწელავდი განხორციელებას, ახლაც არ ვიცი. მარიამისთვის ყავა და ფუნთუშები ამოვატანინე, მერე ღრმად მძინარს საბანი გადავხადე და არც შევხებივარ, ისე ვუყურებდი, რბილ ლოგინზე როგორ იწვა ეს ლამაზი და ნაზი გოგო. მანამდე ჩემთან მოხუტებულს, რაც ავდექი, ძილში შეეცვალა პოზა, მუხლები მოეხარა და ხელები გადაეჭდო იმ თავის პატარა, მკვრივ ძუძუებზე, თითქოს თავს რაღაცისგან ან ვიღაცისგან იცავდა და მშვიდად სუნთქავდა. ასეთ უსუსურს რომ შევხედე, ამიდგა ისევ და მომინდა, გვერდში მივწოლოდი, კოცნით გამეღვიძებინა და კიდევ მომეტყნა ტრაკში, როგორც გუშინ, თვითონაც რომ ვასიამოვნე და მეც რომ კინაღამ გავგიჟდი, ისეთი ტკბილი იყო მის ტრაკში თესლის შესხმა. მაგრამ შემეცოდა მერე, ტკბილად ეძინა, უსიზმროდ და დავახურე ისევ საბანი, შუბლზე ვაკოცე და ისეთმა მშვიდმა და ნეტარმა გამოვიხურე ნომრის კარი, როგორიც დიდი ხანია აღარ ვყოფილვარ. სულ ცოტაც და ჩემი თავისუფლება ისევ უკან დამიბრუნდებოდა, ისევ გამიხარდებოდა, საქმეებს თუ ადრე მოვრჩებოდი და სახლში ცოტა მეტი დროის გატარების შესაძლებლობა მომეცემოდა, ძმაკაცებს ისე დავპატიჟებდი ჩემთან, რომ ნანკას მჟავე სახის მოლოდინი არ მექნებოდა, ბიჭების წასვლის მერე, ჭიქების ალაგებით და ხმაურით უკიდურესად დაღლილი რომ იყო ხოლმე ქალბატონი. გზაზე აფთიაქში შევიარე, რეზინები აღარ მქონდა, თითქოს ქვეცნობიერად გადაწყვეტილი მქონდა, რას გავაკეთებდი, თუმცა აფთიაქის სალაროსთან დგომის მომენტში არც ვფიქრობდი ამაზე. სახლში რომ ავედი, ეძინა. დაიღალა გუშინ ალბათ დაქალებთან ჭორაობით და დასვენება ესაჭიროებოდა. თვალებზე საძილე ნიღაბი აეფარებინა და ნებიერად იყო გაშოტილი ჩემს უზარმაზარ ლოგინში. ერთ დილას ორი მძინარე ქალის ნახვა მომიხდა და ამასაც გადავხადე საბანი, მინდოდა შემედარებინა. ეს ისე უდარდელად იწვა, ცა ქუდად არ მიაჩნდა და დედამიწა ქალამნად, რა ენაღვლებოდა, თითი თითზე არ დაუდია ცხოვრებაში, ყველაზე მეტი სანერვიულო რომელიმე მის და მისი დაქალოჩკების საყვარელ ბარში მათ აჩემებულ მაგიდაზე მსხდომი სხვა ადამიანები და ახლადწასმული მანიკურის გათხაპვნა იყო. თუმცა სხეული იდეალური ჰქონდა და მისი აბზეკილი ძუძუები რომ დავინახე, ველურად მომინდა, იმ წამს მივხვდი, რომ ჩვენი დაშორების ბოლო აკორდი ბოლო სექსი უნდა ყოფილიყო, უნდოდა თუ არა, მაინც და არ ენდომებოდა, რამდენი ხანია თავისით ჩემთან ჟიმაობის სურვილი არ გამოუთქვამს და სულ „თავი სტკიოდა და დაღლილი იყო“. მოვაძრე ნიღაბი სახიდან და უცებ გაიღვიძა. დუუდ, მოხვედიიი, ისე მკითხა ძილისგან დარბილებული ხმით, თითქოს ძაან ადარდებდა, სად ვიყავი იმ ღამეს, სახლში რატომ არ დავბრუნდი, ერთიც არ მოვუკითხივარ, იქნებ აგური დამეცა სადმე თავში ან მანქანამ მლეწა და რეანიმაციაში ვეგდე. ფეხზე ვეკიდე სრულყოფილად, აი სრულად და ამომწურავად. ტანსაცმელი ისედაც გასახდელი მქონდა, ხო უნდა გამომეცვალა და წყალი გადამევლო და იქვე გავიხადე, შარვლის ჯიბიდან რეზინის ყუთი ამოვიღე და გახსნა რომ დავიწყე, მერეღა შეშფოთდა, აუ დუუდ, ახლა არა რა, პირიც არ დამიბანია და რაღაც ეგეთების მომიზეზება დაიწყო, საბანი ისევ დაიფარა და მეთქი, მოდი გოგო აქ, უხეშად გადავაძრე საბანი, ტრუსიკი შემოვახიე და სანამ გონზე მოვიდოდა, მუცელზე გადავაბრუნე, რომ არ ეფართხალა, მაგრად დავაჯექი ზევიდან და უკვე ქვასავით გამაგრებულ ყლეზე რეზინი წამოვიცვი. სასაცილო იყო, ცოლი იყო ჩემი და თავის დაცვა რაში მჭირდებოდა, მაგრამ ვერ დავუშვებდი მინიმალურ ალბათობასაც კი, რომ ამ ბოლო სექსის დროს ფეხმძიმედ დარჩენილიყო და მოუშორებელ ჭირად ჩამომკიდებოდა კისერზე. რაღაცეებს კვნესოდა ბალიშში თავჩარგული, არა არა ისმოდა ყველაზე ხშირად, მაგრამ მაგის „არა“ ახლა ყლეზე მეკიდა, ისე როგორც არასდროს. გავაწევინე ფეხები და არც შემიმოწმებია, სველი იყო თუ არა, ისე შევთხარე ყლე და არ იყო სველი, მგონი საერთოდ აღარ სველდებოდა არასდროს და ახავლდა, ეტკინა და ისე მომეწონა, მთელი ამდენი წლის დაგროვილი ბოღმა ერთად ჩავაფრქვიე მის ვიწრო და ცხელ მუტელში და კვნესას რომ შეუნელა, გამოვიღე და დუნდულები გადავუწიე. ანალური სექსი არც არასდროს გვქონია, როგორ მიმიშვებდა, ჩემი სიამოვნებისთვის როგორ მოითმენდა თუნდაც სულ უმცირეს ტკივილს და ეგრევე შევუდე ბოლომდე, ისეთი ხმა ამოუშვა ყელიდან, რომ არასდროს მსმენია მისგან, მისი განაზებული და გატყლარჭული პირიდან და უფრო გამისწორდა, მაგრად დავასრისე ლოგინზე მკლავებით და ისე მოვტყანი, როგორც მე მინდოდა, ცოტა ხანში ვეღარც ხაოდა, ერთი წამით გამოვიღე ყლე, რომ კიდე უფრო ღრმად შემედო და დავინახე, სისხლი მქონდა რეზინზე მოცხებული და ვაიმე, ნანკა, როგორ მეკიდა, მაგრად რომ გტკიოდა, ისევ კარგად გავუწიე ლამაზი დუნდულები, რეზინი მოვიხსენი, ტრაკიდან ხო ვერ დაორსულდებოდა ეს დედამოტყნული, ყლე ნერწყვით დავისველე, კარგად რომ შესრიალებულიყო და მეც სიამოვნება ბოლომდე მეგრძნო და სულ სულ ბოლომდე შევუდე ყლე და ვიგრძენი, რომ მალე გავათავებდი, ისევ აკივლდა და აფართხალდა და ამან კიდე უფრო გამაგიჟა, სულ უფრო ჩქარა ვუდებდი და თან ლამის ბოლომდე გამოვდიოდი ხოლმე, ცალი ხელი ზურგზე მქონდა დაჭერილი და მეორეთი დუნდულს ვუწევდი, ხელი რომ არ შეეშალა და ბოლოს და ბოლოს გავასხი, იმდენი გავასხი, რომ სულ გავავსე ჩემი თესლით. ყლე გამოვუღე და ზედვე შევიწმინდე, მის ლამაზ ტრაკზე და წამოვდექი. ახლა უკან გადმოვატრიალე, ზურგზე და მეთქი, ნანკა, მე ახლა ვიბანავებ და წავალ, რამდენიმე დღეში ჩამოვალ და მეთქი აქ აღარ დამხვდე, არც ერთი შენი ძონძიანად მეთქი და დავტოვე ასე ლოგინზე დაგდებული, მოტყნული და გაფართოებული თვალებით, რომ ვერ გაეაზრებინა ჯერ კარგად, რა ვუთხარი.

ნაწილი LXVI – მარიამი

პირველ ორგაზმს კაცთან ტრაკში ტყნაურისას თუ განვიცდიდი რას წარმოვიდგენდი, მე, ჩემს რომანტიკულ ფიქრებში სანთლების შუქზე და ვარდების ფურცლებში საყვარელ ადამიანთან დაგეგმილ პირველ სექსზე მეოცნებე. მაგრამ არ მგონია, რაიმე დაგეგმილი და მოზომილი და გათვლილი ამაზე მაგარი ყოფილიყო. ასე ბასიანზე ნაპოვნი ბიჭი და მე ტბაში ნაბანავები, ბურანში მოხვედრილი და მერე მისი სიცხისა და სითბოსგან გამოფხიზლებული, ვიწექით ერთად, სხეულის ყველა სანტიმეტრით გვიყვარდა ერთმანეთი, ღიმილს არ ვაცდიდით ერთმანეთს და მოფერებას და ასევე ჩაგვეძინა. დილას რომ გამეღვიძა, ისეთი ბუნებრივი იყო ყველაფერი, მეგონა ჩემს საკუთარ ლოგინში გავიღვიძე, მერე უცებ გამახსენდა, რომ ჩემი ლოგინი სხვა იყო უკვე, მერე რა, რომ იქ ერთი ღამეც არ გამეთია და მერე ისიც გავიცნობიერე, რომ ასე კარგად კაცის ლოგინში ვგრძნობდი  თავს, დუდუსთან, თბილ და გემრიელ ბიჭთან. ლოგინში აღარ იწვა, მაგრამ ბალიშს გადავუსვი ხელი და სითბოც შემორჩენოდა და დავყნოსე მერე, ვერ მოვითმინე და მივხვდი, რომ მარტო ბალიშს კი არა, მთლიანად მეც მისი სურნელი ამდიოდა, მკლავებზე, თმაზე, ალბათ სახეზეც. ჩემივე თმას ვყნოსავდი და ვკოცნიდი, სანამ მოვიდოდა და მშვიდად მომიწვებოდა გვერდით. წამო, ქალაქიდან წავიდეთო, უცებ მითხრა, აქ აღარ მინდა, ცოტა ხანს გარიდება მინდა აქაურობისგან, დასვენება და შენთან ყოფნაო. გავშრი. ჯერ ის არ მეყოფოდა გუშინ დილას სახლიდან რომ წამოვედი და ჩემთვის ახალი სახლი ვიქირავე, მერე კლუბში მართლა საცეკვაოდ წავედი, ახლა ქალაქიდან გავსულიყავი ვიღაც თითქმის უცნობ კაცთან ერთად, აქამდე თბილისს მამაჩემის მკაცრი ზედამხედველობის გარეშე გაცილებული არ ვიყავი და მეთქი, რატომაც არა. რაც მეტი რადიკალიზმი, მით მალე გამოვერკვეოდი ჩემი წინა ცხოვრებიდან. მანქანით მგზავრობა თუ გიყვარსო და არც ვიცოდი კარგად, ეგრეც მოვახსენე. რა ბევრი მე მეარა. კაი, მაშინ ახლოს წავიდეთ ჯერო და ლოყაზე მაკოცა, მალე მოვალო. უცებ ჩაიცვა, მიღიმოდა თან მშვიდად და გაქრა ოთახიდან. მეორე გვერდზე რომ გადმოვტრიალდი, ტუმბოზე ყავიანი და ნამცხვრებიანი ლანგარი დამხვდა. ნეტავ, სად და როგორ მოასწრო?! ვიწექი ნებიერად, არც ტელევიზორი ჩამირთავს, არც მუსიკა, ყავას ვსვამდი, ვეწეოდი და ვფიქრობდი. ნამცხვრებს არ მივკარებივარ, რა იცოდა, რომ არ მიყვარს ტკბილი და ვტკბებოდი იმ სიჩუმით, რომელსაც მე თავად ვქმნიდი. ისევ სექსი მომინდა, ამ ოთახიდან, ამ სიმშვიდის ოაზისიდან ორგაზმის გარეშე არ წავიდოდი და მეთქი, მალე მოდი რა, დუდუ. მგონი, ესმოდა რას ვფიქრობდი, ორ წუთში შემოაღო კარი, რაღაც აჭრილი და განერვიულებული ჩანდა პირველ წამებში, მაგრამ დამაფოკუსა თუ არა,  სახე ეგრევე გაუნათდა და მოდი მეთქი ჩემთან. ძალიან მინდოდა, ისევ მეგრძნო ჩემში, მასზე ფიქრისგან ვიყავი სველი და ტანსაცმლიანად ჩამოვითრიე ლოგინში, მსიამოვნებდა მე რომ არაფერი მეცვა, ამას კი გამოეცვალა მაისური და შორტი, სისუფთავის სუნი ასდიოდა და მოვუთელე კარგად ის თავისი ახალი მაისური, სანამ გავხდიდი. ისე უხაროდა ჩემი მოფერება, ისეთი ბედნიერი იყო, დიდხანს მინდოდა გამეგრძელებინა, მაგრამ ვერ ვითმენდი, მე რა მაგის შორტის გამხდელი ვიყავი, როცა იწვა და ცოტა რომ დავეჯაჯგურე, მიხვდა და შორტიც გაიძრო და ტრუსიც მიაყოლა ზედ. დღის შუქი იყო, კარგად შემეძლო დამენახა მისი ხორბლისფერი კანი, კარგად გაპარსული ბოქვენი და ისეთი ლამაზი ყლე, როგორიც არც ერთ პორნოში მენახა. მაისურის გახდაც ვაიძულე, მთელი ტანით მინდოდა დამენახა, როგორი იყო, დაკუნთული, სრიალა კანიანი, ლამაზი და ზედ დავაჯექი. წელით ვეჭირე და ვხვდებოდი, ჩემს დახმარებას აპირებდა, რომ მე ბევრი ძალა არ დამეხარჯა, თვითონ ჰქონდა კიდევ ბევრი ადამიანის სამყოფი ძალა, ხელებს ლამის მთელ წელზე მაწვდენდა. ჯერ მაინც ვცადე მისი ყლე მუტელში შემეცურებინა, მაგრამ შუა გზაზე ვიგრძენი, ისევ მომკლავდა ტკივილი და წამოვიწიე და კლიტორზე დავისრისე, დამესველებინა მინდოდა კარგად, რომ არც ტრაკში შეყოფისას არ მტკენოდა და ნელნელა დავაჯექი. ისეთი კარგი იყო, მთლიანად მომენდო, არ უაქტიურია, ისევ ეშინოდა, რომ მატკენდა და ასე ნელნელა შევიყვანე ჩემში, კი მტკიოდა, მაგრამ მივხვდი, როგორ პოზაში იყო სასიამოვნო და თან ცალი ხელი კლიტორზე ჩავაცურებინე, რაღა უნდოდა მიხვედრას, რა მინდოდა. თან ტრაკში დამიდიოდა მისი ცხელი ყლე, თან კლიტორს მისრისავდა და ამაზე სასწაული შეგრძნება არ მეგონა, თუ იყო ამ ქვეყნად. მერე უცებ გაჩერდა, ტუჩებზე ხელი მომადო და ნელა გამოსრიალდა ჩემგან. თვითონ ვუნდოდი, თავის გემოზე მოვერგე და მუხლებზე დამაყენა, თითები პირში ჩამიყო, ყლე კარგად რომ დაესველებინა, დუნდულები გადამიწია და ნაზად შემოვიდა ჩემში. მეტკინა თავიდან, მაინც არ იცოდა, როგორ ჯობდა და ხელებით ნაზად გავაჩერე და ვეცადე მიმართულება მომეძებნა და გავუშვი მერე, მეთქი მიდი სიცოცხლე, მინდიხარ და ნელნელა რომ დაიწყო მოძრაობა, ასე მეგონა, მარტო ტრაკში კი არა, ყველგან შემოდიოდა მისი სიცხე, თვალებში, პირში, ძარღვებში და ბოლოს თვითონაც რომ დაუმძიმდა სუნთქვა, მეთქი ჩქარა, ჩემო სიცოცხლე, სწრაფად და თან ხელი კლიტორზე მოვიკიდე და ასე მოვიდა ორგაზმი, ასე მოვიდა მეორე სასწაული, ასე მოვიდა გულის ამოვარდნამდე ფეთქვა, სიამის კრუნჩხვა და კანკალი.