თვე: აგვისტო 2016

ნაწილი LVIII – ვატო

მთელი ის ფიქრები გამიცოცხლდა, სანამ ამ გოგოს გულში ჩავიკრავდი, მანამ ვფიქრობდი ხოლმე. რომ ვერ იქნებოდა  ის, რაც მინდოდა, რასაც ველოდი სულ, დიდი ხანი, ვისაც მთელი ცხოვრება ველოდი, რასაც ველოდი ხოლმე ყოველ ჩემს მორიგ ქალში და არც ერთი აღმოჩენილა ის, ისეთი. ვერ ვიჯერებდი ამ ყველაფერს, ვერ ვიჯერებდი რომ დამაბა ლოგინზე, რომ არ მესასტიკა და თან მესასტიკა კიდეც, როგორ დამიარა მთელ სხელზე, საფეთქლებიდან ფეხის თითებამდე, როგორ ამილოკა ყველა ტატუ, თითოეულ შტრიხს როგორ დაყვა ენით და თითოეული ნახატი როგორ ამილოკა, ამ ტკბილმა გოგომ და ლამის ვინანე, მეტი ტატუ რომ არ მქონდა, კიდევ უფრო მეტი, რომ ყველა შტრიხ-შტრიხ აელოკა და ტატუების ჩემს სხეულზე გაჩენის სიამე გაეცოცხლებინა. უარესი ქნა. სასწაული ქნა. ასე დაბმულს განმაცდევინა სამოთხის სიამე და მეთქი, შენ რას გიზამ, გავთავისუფლდე და კი გამიხსნა თავისივე მაისურით მიბმული ხელი თავისი ხელით, მაგრამ რაღაც ისე იყო, ტკივილს და ძალადობას ელოდა თითქოს, თითქოს გავუწყრებოდი და ვატკენდი და არა გოგონავ, არა ჩემო გოგო, ჩემო ლამაზო და სათუთო და ფაქიზო და შენ რომ გგონია, ძლიერო, რო დომინანტობ და ამ დროს რომ ხარ ყველაზე ნაზი და ფაქიზი და ყველაზე მეტი სინაზით და სიყვარულით სავსე, ასეთი რომ ხტუნაობ ჩემს ყლეზე, ჩემო სიცოცხლე, ამ დროს მინდიხარ ყველაზე მეტად, ჩემი ნაზი და ძლიერი გოგო. ჯერ ასე ჩაგიხუტებ გულში, ახლად ნაორგაზმალში და ახლად ნაორგაზმალს, და რას მეყოფი, როგორც შენ დამკოცნე მთლიანად, ზუსტად მასე უნდა გეფერო მეც, შენი სხეულის ყველა ნაკვთი უნდა გავიცნო, შენი ყველა გემო უნდა ვიგემო, შენი ყველა სუნი უნდა შევიყნოსო და  რა ლამაზი ხარ, რა თბილი ხარ. ჩემო გოგონავ. ხელისგულზე მეტევი და ჩემს მკერდზე დაწოლილი ხომ მთლიანად მეტევი. ისეთი კანი ქონდა, ხელის გაშვება არ მინდოდა, სრიალა, ნაზი და თან მკვრივი იყო, ვარჯიშობდა ალბათ. ვეღარ ვითმენდი, ისე მინდოდა ჩემს გემოზე მოვფერებოდი, სუნთქვა როგორც კი ცოტა დაუწყნარდა, გადმოვატრიალე და დავიწვინე ქვეშ, დამაწექიო მთხოვა, მთელი ტანით და სიმძიმით დამაწექიო და კი შემეშინდა, არ დამემსხვრია ეს თხელი და ფაქიზი არსება, მაგრამ ისეთი თვალებით მთხოვა, უარს ვერ ვეტყოდი და მთლიანად მოვიქციე ჩემს ქვეშ, მაინც ვეცადე ჩემს ხელებს უფრო დავყრდნობოდი, ვიდრე მას და ვიწექით ასე ჩაკრულები და მკოცნიდა ძალიან ნაზად, სადაც კი ტუჩებს აწვდენდა. მეთქი ახლა ჩემი ჯერია და ყურის უკნიდან დავიწყე მისი კოცნა, კისერზე ჩამოვყევი და ლავიწის ძვლებთან რომ მივედი, ისე აკვნესდა, გიპოვე მეთქი ეროგენული ზონა, ჩემო ლამაზო და დიდხანს ვკოცნიდი იქ და დიდხანს კვნესოდა. ძუძუებთან ჩამოვყევი ენით და რატომ არ შემეძლო, რომ ორივე ძუძუ ერთად ჩამედო პირში და მეწოვა, პატარა მკერდი ქონდა, კოხტა, დიდი ძუძუსთავებით და ისეთი ტკბილი იყო, თაფლი გადმოსდიოდა თითქოს კანიდან. ჩემი ხელი ფეხებშუა თვითონ ჩაიცურა და უკვე ერთი სული მქონდა, ფუჩუზე შევხებოდი, მარტო ხელით კი არა, ტუჩებით შევხებოდი, ენით, გამეწია კლიტორის ბაგეები, დამენახა რა ლამაზი იყო და ამესვა ენა და გემო გამეგო მისი, მისი ლამაზი მუტლის სუნი მეგრძნო, სიღრმეში შემეყო ენა და სიცხე მეგრძნო, გამეგო როგორ დუღდა შიგნიდან და რა ცხელი იყო შიგნით, რა ტკბილი და გემრიელი. იმდენი ვლოკე და ვკოცნე, ისე ღრმად შევუყავი თითები მუტელში, რომ კიდევ ერთხელ გაათავა ხმამაღალი კვნესით და კიდევ უფრო დასველდა, ისეთი ლამაზი იყო ორგაზმის კრუნჩხვებში რომ კიდევ ერთხელ და კიდევ ათასჯერ მინდოდა ეს დამენახა. რეზინი გავიკეთე და ასე უმწეოდ დაწოლილს შევუდე. მეგონა ახლა მაინც შემიშვებდა თავისუფლად, მაგრამ არა, რაღაცნაირად ვიწრო მუტელი ჰქონდა, ქალიშვილივით შეკრთა ისევ და ისე შემიშვა და თვალებზე რატომღაც ხელი აიფარა, მეთქი გეხვეწები თვალებში მიყურე, მინდა გხედავდე როგორ გიფართოვდება და გენისლება თვალები, როცა შენში შემოვდივარ და ასეც ქნა. ყველა პოზაში მინდა მეგრძნო, როგორი ტკბილი იყო, ჯერ გვერდულად წავაწვინე, მისი ფეხი ტანზე შემოვიხვიე და უმატა კვნესას. დიდხანს მინდოდა მეტყნა, ძალიან დიდხანს გამეგრძელებინა ეს სიამოვნება და ბოლოს მინდოდა სახე სახესთან გვქონოდა და გაგვეთავებინა ისევ ერთად. ეხლა გადმომატრიალეო თვითონ მითხრა, ამ საოცარმა გოგომ და მუხლებზე დამიდგა, წელი ისე ჰქონდა ჩაზნექილი, გაწყდება მეთქი და თვითონ აქტიურობდა, ეს აქტიურობა სიამოვნებდა ძალიან და როცა ვიგრძენი, იძვრებოდა ცხელი ტალღები, ისევ ზურგზე დავაწვინე და მისი სახე ხელებში დავიჭირე და თან ვტყნავდი და თან ვკოცნიდი, სანამ არ შევატყე, რომ ისიც მწვერვალისკენ მიდიოდა და ავჩქარდი, ავჩქარდი და მოვიდა, უფრო ცხელი და მხურვალე ორგაზმი მოვიდა, ვიდრე პირველად და ასე მოვიდოდა, კიდევ უფრო ცხელი ყოველ შემდეგ ჯერზე, ვიცოდი, ასე იქნებოდა.

ნაწილი LVII – თათა

ჯერ განუცდელ გრძნობებს მიჩენდა ეს ბიჭი. ეს კაცი. ისეთი რამეები მინდებოდა, რაც არ მომდომებია არასდროს არავისთან და არც კი მიფიქრია, რომ როდესმე მომინდებოდა და ვინმესთან გავაკეთებდი. ჩემი კაცი იყო. არ მინდოდა ეს შემოინახე სიურპრიზები და დღეში თითო გამოუზოგე. მომინდა, მთელი ჩემი სექსუალობით დავტყდომოდი თავს და რაც იქნებოდა, იქნებოდა. ისე მინდოდა ეს ბიჭი, ისე, რომ მისი ჩემში შეგრძნების მოლოდინს ვიხანგრძლივებდი და მინდოდა იმდენი სპერმა დაგროვებოდა ჩემთვის, რომ დიდხანს ვერ დაეხარჯა. ლოგინზე მიბმული კი მყავდა და მთელი სხეულიც გასინჯული და მისი გემოებით სავსე გადავჯექი ლოგინის პირდაპირ მდგარ სავარძელზე და თან თვალებში ვუყურებდი და თან ფუჩუში ჩავიყავი ხელი. ვუყურებდი და ასე მეგონა, ის ჩემი მაისურით მიბმული მარჯვენა ხელი მოძრაობდა ჩემში, ისე აზელილ-დაზელილები ვიყავით უკვე ერთმანეთში. თან ჩემს თავს ვეფერებოდი მისი ხელებით, ფუჩუშიც მისი ხელი მქონდა და სხეულზეც, ძუძუებზე, წელზე, მუცელზე მისი ხელები დამისრიალებდა და თან ვუყურებდი, როგორც იწვა, როგორ იწვა მიბმული და როგორ ბორგავდა, როგორი ამდგარი ჰქონდა ყლე და ამის მაცქერალმა ძალიან მალე გავათავე, ბოლოს უკვე ვეღარც ვუყურებდი, აღარც მჭირდებოდა, ისე მედგა თვალწინ მისი სახება, მისი თვალები, მისი თითები, მისი კანი მეხებოდა ყველგან, მთელ სხეულზე და თვალების გახელის თავიც აღარ მქონდა რომ გავათავე, მასთან, ვატოსთან, ჩემს ბიჭთან, ჩემს კაცთან და თვალი რომ გავახილე, მივხვდი, ჩემი განცდები და შეგრძნებები ნახევარიც არ იყო, რაც მასთან ერთად მელოდა და მივუჯექი გვერდით, მივეკარი და ხელები დავუსვი გულმკერდზე, ფართო და ლამაზ გულმკერდზე, ტატუზე ჩამოვუსვი თითები და ენაც, როგორ მომწონდა ეს მისი ფრინველი, ფრთაგაშლილი, თავისუფალი, როგორიც მე ვხდებოდი მასთან, ვხდებოდი რა, გავხდებოდი და გავხდი კიდეც უკვე და თავისუფლებას ხომ საზღვრები არ აქვს და მახსოვდა მისი შარვლის ოდნავ გამობრეცილი ჯიბე, მარკეტში რომ გადავიდა, წვენების, ჩიპსების და სიგარეტების საყიდლად და მეთქი, უეჭველად რეზინებს ჩაიტენიდა იმ ჯიბეში და ვიპოვე შარვალი და ზუსტადაც, იმ მარჯვენა უკანა ჯიბეში ედო კოლოფი. ნელა, სიამოვნების მოლოდინით ამოვიღე ერთი ცალი, ტუჩი მოვიკვნიტე ჯერ და ისე ჩავუხიე კიდე და მეთქი, ჯერ ასე გაგიკეთებ მინეტს, ჩემო ძვირფასო, ჩერეზ რეზინი, მოლოდინს დაგიტოვებ, რას გიზამდი რეზინის გარეშე და რამხელა ყლე ქონდა, ვერ ჩამოვატიე პირი და თითები მივახმარე, გრძელი ფრჩხილები მქონდა და მეთქი არაფერი ვატკინო, ვფრთხილობდი, ეღიმებოდა, რომ ავხედავდი ამ ჩემს სიცოცხლეს, ამ ჩემს ბიჭს და ვლოკე ეს მის ყლეზე წამოცმული რეზინა და ჩავაცვი ბოლომდე და დავაჯექი ზედ, კრუნჩხვამ გადაუარა, ჩემში როგორც კი შემოვიდა და ვიგრძენი უნდა გამეთავისუფლებინა, ეს უკვე უკიდურესი სისასტიკე იქნებოდა და მაგრამ, ბარემ ბოლომდე და მერე მივცემ უფლებას, რაც უნდა, ის მიქნას. დავაჯექი და მოვტყანი. როგორც მე მინდოდა, ისე ვიხტუნავე მის ყლეზე, იმ ტემპით და იმ გრძნობით, როგორც მინდოდა, შანთივით დამიდიოდა შიგანში მისი ყლე და კი არ დამიდიოდა, დადიოდა, ტანი ხომ თავისუფალი ჰქონდა და ჩამოვაწექი მკერზე, დავეკარი, ხელებით მისი სახე, მისი თავი ჩავიკარი და მივენდე მთლიანად და ისე მომტყნა, წარმოდგენაც გამიჭირდა, თავისუფლად რომ ყოფილიყო რას იზამდა. ვერ გავუძელი ამ ფიქრს და წამოვიწიე და ავჩქარდი და ერთად გავათავეთ, რა სასწაული იყო, ისეთივე სასწაული იყო, როგორიც მსოფლიოში ყველა წყვილის ვითომ ერთად გათავება რომ სინამდვილე ყოფილიყო და ეს იყო, მართლა იყო, ერთად გადაგვიარა სრული სიგიჟის ტალღამ და დავაწექი მკერდზე ჯერ კიდევ კონვულსიებში მბორგავი და მივხვდი, რომ რა მინდოდა ახლა, რა და მისი ხელები ჩემს ტანზე და როგორღაც შევძელი, შევძელი და გავუხსენი ჯერ მარჯვენა ხელი, ჩემი მაისურით დაბმული და მეორე ხელი თვითონ გაიხსნა, მოიგლიჯა ის ბალიშის პირი და ინსტინქტური რეაქცია მქონდა, რომ აი ახლა მატკენს, სამაგიეროს გადამიხდის, მაგრამ არ ქნა. მომეხვია ორივე ხელით, გულში ჩამიკრა, ჩამიხუტა და ჩამტია მთელ სხეულში, ასე მეგონა აღარ ვჩანდი, ასე მეგონა მთლიანად მასში ვიყავი, ერთმანეთში ვიყავით მთლიანად.

ნაწილი LVI – ვატო

ოცნება იყო ეს გოგო, ოცნება კი არადა ასრულებული სურვილები, ასრულებული ფიქრები და ნატვრები. თავისუფლება იყო და სუნთქვა იყო. ის გამიკეთა, რაც სულ მინდოდა, მედომინანტა, მეაქტიურა, ლოგინზე ჩემი მიბმა რომ მოინდომა, არ შევწინააღმდეგებივარ, მაინტერესებდა, რას იზამდა, მაგრამ ვერც წარმომედგინა, იმას თუ იზამდა, რაც ქნა. ეს საძაგელი ეს. თითქოს სუსტი და ნაზი იყო და ისე მიმაბა ლოგინზე, გათავისუფლება რომ მომდომებოდა, რიკულები უნდა მომეტვრია. დაიჭირა მერე ჩემი სახე ხელებში და მკოცნა უამრავი, ამილოკა მთელი სხეული, სახიდან დაიწყო და მკერდს ჩასცდა და მუცელზე დამაკვდა, მეგონა ყლეს ჩაიდებდა პირში, ისეთი ამდგარი მქონდა, ქვასავით იყო და არ ქნა, ფეხის სახსრებს შორის ენა ჩამიცურა, ყვერები ამილოკა და ფეხებს ჩაყვა ქვემოთ. რანაირად ახერხებდა ყველგან მომფერებოდა, არ ვიცი, ზოგან მკოცნიდა, ზოგან მლოკავდა, ზოგან კი თითებს ნერწყვით ისველებდა და მისრიალებდა კანზე. ფეხის თითებამდე რომ ჩავიდა და ათივე თითზე მინეტი გამიკეთა, მეგონა ზემოთ წამოვიდოდა ისევ და ბოლოს და ბოლოს, ყლეზეც ამისვამდა იმ თავის ტკბილ ენას და არა, ისევ რა ქნა. რა მიქნა. ამომხედა ქვემოდან და გინდივარო, მკითხა უცებ, კი მეთქი, ყველაფერზე მეტად მინდოდა იმ წამს ამ სასწაულ გოგოში მეგრძნო ჩემი თავი, და კაიო. არ ვიცი, რატომ გააკეთა ასე, რატომ გამაგიჟა, გაგიჟება და ნდომა მაკლდა თუ რა იფიქრა, არ ვიცი, მაგრამ ადგა. დამიჯდა პირდაპირ, ფეხები გადაწია და საკუთარი თავის ფერება დაიწყო. ცალი ხელით ძუძუს ისრესდა, მეორე ხელი კი მუტელში ჰქონდა ჩაყოფილი და ეფერებოდა, ისე ეფერებოდა, თითქოს რაღაც ძალიან ნაზს, სათუთს, მოსაფრთხილებელს და იოლად გასატეხს ეხებოდა. კინაღამ გავგიჟდი. არასდროს მენახა ლაივში ქალის მასტურბაცია და მეგონა, ფილმს ვუყურებდი, ყველაზე მაგარ პორნოს მსოფლიოში. თავიდან მიყურებდა, კაიფობდა ჩემი მიშტერებული სახით და მერე წავიდა ნელნელა თავის თავში, საკუთარი სხეული დაამუღამა, ძუძუდან წელზე ჩამოჰქონდა ხელი და ეფერებოდა თავისივე თავს, ევასებოდა მაგრად და ნელნელა მოძრაობას აუჩქარა, თან თითებს უფრო სწრაფად იყოფდა მუტელში, თან თვითონაც მოძრაობდა და მივხვდი, გაათავებდა მალე, ისე გაათავებდა, რომ ლამის მეც გავათავებდი, ასე მწოლიარე, მარტო, ამდგარი ყლით დატოვებული და ვიგრძენი, რომ ასე რომ დავრჩენილიყავი, მოკვდებოდი იქვე და გაათავა, სასწაულად აიკლაკნა, რაღაც წარმოუდგენელი ფორმა მიიღო და მიწვა მერე დახუჭული თვალებით, მარჯვენა ხელი ისევ ფეხებშუა ჰქონდა ჩატოვებული და მარცხენა გადავარდნილი სავარძლის სახელურიდან და მეთქი, გოგონა, მალე მოდი გონს, მინდიხარ. კი არ მითქვამს, ჩემთვის ჩუმად ვფიქრობდი, ჩუმად კი არა, ხმამაღლა ვფიქრობდი, ვყვიროდი გონებაში და მჯეროდა გაიგონებდა და უცებ წარმოვიდგინე, ასე რომ მივეტოვებინე. რომ ამდგარიყო, ნელა ჩაეცვა, გამოეხედა ჩემკენ, თვალი ჩაეკრა და გასულიყო ოთახიდან და წასულიყო, მარტო ლოგინს კი არა, ყველაფერს დავამტვრევდი, რაც ხელში მომხვდებოდა, ქალაქს გავაღვიძებდი ჩემი ღრიალით, ისე მინდოდა ეს გოგო, ისე. და არ ქნა ეს, არ იყო სასტიკი, ჩემი იყო და ჩემთან მოვიდა. გონს მოვიდა და ადგა და დამიჯდა ლოგინზე და ორივე ხელი დამადო მკერდზე და მიყურებდა თვალებში.  არ ვიცი, საიდან ახსოვდა და საიდან იცოდა, პრეზერვატივების კოლოფი ჯინსის ჯიბეში რომ ჩავიდე და უცებ აიღო ჩემი შარვალი და უცებ იპოვა. ჩემი წამების დიდოსტატი გაიჩითა. ნელა გახსნა კოლოფი, ნელა ამოიღო ერთი რეზინი, კბილით ჩაუხია კიდე და მე რა უნდა მექნა, როგორ წამომეცვა რეზინი ყლეზე, დაბმული ვიყავი. შეატრიალ-შემოატრიალა ხელებში, სწორი მხარე აარჩია და პირში ჩაიდო და ტუჩებით ჩამომაცვა ყლეზე, მაგრამ არ ეყო სიღრმე, იმაზე დიდი ყლე მაქვს, ვიდრე ამას პირი ჰქონდა და თითები მიაშველა, თან ენას მისვამდა ყლის თავზე, რეზინით დაფარულზე და თან თითებით მიწევდა ბოლომდე, ისე ფრთხილად, ისე, მეგონა ეშინოდა, არაფერი მტკენოდა და დამაჯდა მერე ზედ, ნელა შეიცურა ჩემი ყლე შიგნით. თვითონ აძლევდა მიმართულებას, მაგრამ მაინც ისე შეკრთა, როცა ბოლომდე შევედი, თითქოს ქალიშვილი იყო და ვიწრო ჰქონდა ძალიან, მთელი ყლით ვგრძნობდი მის მუტელს, სულ მთლიანად და სულ ბოლომდე, სულ სიღრმეში ვგრძნობდი, როგორი იყო. რამდენ ქალთან მქონია სექსი და ასეთი აღგზნება არავისთან მიგრძვნია, ორივე ხელით დაბმულს, თავის გემოზე რომ ხტუნაობდა ყლეზე და ხან შეუნელებდა, ჩამომაწვებოდა ზედ, ხელებს თავზე მომხვევდა და თან იმოძრავებდა ჩემზე და თან ძუძუებს დამასრესდა ტანზე და ხან წამოიმართებოდა, უკან გადაწვებოდა და ხელებს და ჩემს ყლეს დაეყრდნობოდა  და მოვიდა, მოვიდა სასწაული, ექსტაზი მოვიდა და კედლებზე გასვლა და ცაში აფრენა მოვიდა, ვეღარ ვხვდებოდი, თვითონაც ათავებდა თუ მარტო ვიყავი მეთოთხმეტე ცაზე , მარტო დავდიოდი ვარსკვლავიდან ვარსკვლავზე თუ ესეც თან დამყვებოდა, ჩემთან ერთად იყო თუ არა, არ ვიცოდი, ეს გოგო, ეს  სასწაული გოგო.

ნაწილი LV – თათა

ვუნდოდი, ისე ვუნდოდი, რომ სიცხე დგებოდა, ოთახში ერთად რომ ვიყავით. ვისხედით ასე ერთმანეთის პირდაპირ იმ დღეს, რაღაცეებს ყვებოდა, ხმამაღლა, გულიანად, გემრიელად და ვიცინოდით ყველა, მეც ვიცინოდი, თან სიხარულისგანაც ვიცინოდი, ისე მიხაროდა, რომ ვხედავდი და ახლოს რომ იყო ჩემთან, ერთი მაგიდა რომ გვაშორებდა მხოლოდ და რა იყო ის ერთი მაგიდა? არაფერი. ჩემთან იყო, რაღაც ბედნიერი შემთხვევითობით ჩემ ახლოს იყო. გავგიჟდებოდი ალბათ, იმ დღესაც რაიმეს უთქმელად რომ წასულიყო და არ წავიდა, მშიაო და მეც მშიოდა, რატომღაც არავინ გამოგვყოლია და მარტო რომ დავრჩით, უხერხულად დავდუმდით ორივე. თავისი მანქანით წამიყვანა, ისე გემრიელად ჩაჯდა, სავარძელი და საჭე ისე მოირგო და მის ყველა მოძრაობაში იმხელა ძალა ჩანდა, კიდევ მეტად მომინდა, საჭის ნაცვლად ჩემს წელზე მეგრძნო მისი ხელები და ვითომც არაფერი, ამინდსა და მოსავალზე გავაგრძელეთ ლაპარაკი. თინეიჯერობაში რომ ემართებათ გოგოებს, ისე დამემართა, ყველაფერი მომწონდა, რასაც ლაპარაკობდა, როგორც ლაპარაკობდა, ხმის ტემბრი მომწონდა მისი, ჟღერადი, სიტყვებს როგორ წარმოთქვამდა ეს მომწონდა, როგორ იცინოდა და როგორ მიყურებდა, თვალს რომ არ მაშორებდა. ოფიციანტს როგორ შეუკვეთა, როგორ ჭამდა, ამ თავისი უზარმაზარი ხელებით რა დახვეწილად ატრიალებდა დანა-ჩანგალს, მოჯადოებულივით ვიყავი. სიგარეტი გამითავდა და შენი მომაწევინე მეთქი და კოლოფიდან ღერს რომ ვიღებდი, მის ხელზე მომიხვდა ხელი, მომიხვდა და მომკიდა და აღარც გაუშვია. რაღა დროს ზოგადი თემები იყო, ვისხედით ჩუმად, ჩემი ხელი ეჭირა ხელში და მეფერებოდა, მთლიანად ეტეოდა მის უზარმაზარ ტორში ჩემი მტევანი. ამდენ ხანს გიყურებ და ბავშვები ხომ არ ვართ, მარტო დავრჩეთო, უცებ მომახალა და მეთქი, რაც გინდა ის ვქნათ, რაც შენ გინდა, ის ვქნათ. მეცხრე სართულიდან ვიფრენდი, რომ ეთხოვა. თავის სახლში წამიყვანა, არ გავდა მარტოხელა კაცის ბინას, უვლიდა ვიღაც ალბათ ან თვითონ უვლიდა თავს, არ ვიცი. მეშინოდა ცოტა, მეშინოდა, რომ კარის მიკეტვისთანავე  მომიტრიალდებოდა და ამოსუნთქვას არ მაცლიდა, იმდენი ხანია ასე არავინ მდომებია, რომ უკვე ჩემი სურვილის ასე მალე შესრულების შემეშინდა და კიდევ კარგი, არ ქნა ასე, წამო აივანზე დავსხდეთო და მოკიდა ორ სკამს ხელი, საფერფლე და წვენები მე მომაჩეჩა და წამიყოლა გარეთ. ერთმანეთის პირდაპირ დადგა სკამები, ისე დადგა რომ შორსაც იყო და თუ მოგვინდებოდა, ფეხებს მაინც შევახებდით ერთმანეთს და ვისხედით ასე დიდხანს, მთვარის და ქუჩის ლამპიონების შუქზე, მისი თვალების ციმციმის შუქზეც ვისხედით და ვლაპარაკობდით, ისე თავისუფლად ვლაპარაკობდით, მეგონა ძალიან ძალიან დიდი ხანი იყო ერთმანეთს ვიცნობდით და დღეს უფრო კარგად გავიცანი და უფრო მომეწონა. ისეთი ჩემი იყო, ისეთი ახლობელი, უფრო ახლოს მომინდა მასთან ვყოფილიყავი და ჯერ ისე გავიშოტე, ფეხი ფეხს მივადე და მერე ავდექი, მოვკიდე ხელი და წამოვაყენე. მე უნდა გადამედგა მეორე დიდი ნაბიჯი. დამყვა, ისე ფაქიზად დამყვა, თითქოს ერთი სული რომ შეებერა ჩემთვის, იქვე არ გავქრებოდი და მივაყუდე მოაჯირს და მივეყრდენი მეც, მთელი ტანით მივეყრდენი, მისი ხელები წელზე შემოვიხვიე და მე კისერზე შემოვეხვიე და ვუყურებდი, ვუყურებდი და ვტკბებოდი იმ წამით, ტუჩებზე რომ შევეხებოდი.  თვითონ ვერ მოითმინა ბოლოს და დაიხარა და მაკოცა, ნაზად, ბუმბულის შეხებასავით ნაზად მაკოცა, მშრალი ტუჩები ქონდა, მშრალი და ცხელი, მთლიანად ისეთი ცხელი იყო, რომ დავადნებოდი მეგონა, შევადნებოდი შიგნით, მთლიანად შევიდოდი მასში და დიდხანს ვკოცნიდი, გემრიელი ტუჩები ჰქონდა, ენა ჰქონდა გემრიელი ძალიან და მეთქი წამო შიგნით, აქ აღარ მყოფნიხარ და რა ქნა, ვერ იზამდა თუ რა, მომკიდა ხელები ტრაკზე, ამიტაცა და ასეთი ჩახუტებული შემიყვანა ოთახში, ისევე დაჯდა ლოგინზე, წელზე მოხვეული ჩემი ფეხებით და მეთქი ასე არა, ასე სტანდარტულად არ მინდა და დავაწვინე ზურგზე, მიყურებდა და მენდობოდა და ვისარგებლე ამ ნდობით, მეთქი მადროვე, გეხვეწები, ჩემი იყავი და დამმორჩილდა და მივაბი ორივე ხელით ლოგინზე, ცალი ხელი ჩემი მაისურით მივუბი, მეორისთვის ბალიშს მოვხსენი შალითა და მიცინოდა, მოსწონდა ჩემი აქტიურობა, რა კარგი ვინმე იყო. შუბლიდან დავიწყე მისი კოცნა, ყველგან უნდა მეკოცნა, თითოეული კვადრატული სანტიმეტრი უნდა დამეკოცნა მისი ასეთი ტკბილი, ცხელი და საყვარელი სხეულის და ჩამოვყევი სახეზე, ბორგავდა, ცდილობდა თვითონაც ეკოცნა და ვაჩერებდი, მინდოდა გაგიჟებულიყო ბოლომდე, ყურთან მივუტანე ტუჩები და ბიბილოზე ვუკბინე ნაზად, ენა ამოვუსვი მერე ყურში და კვნესოდა, როგორ კვნესოდა ჩემი ტკბილი ბიჭი, ჩემი ტკბილი კაცი, თვალები მიელულა და ბოლომდე ჩემი იყო, ენა ავუსვი ტუჩებზე და ჩამოვყევი ქვემოთ, სქელ, ლამაზ კისერზე, სულ მთლიანად ავლოკე და დავასველე, ისეთი გემრიელი იყო, მთელი მისი გემოები და სუნები მომინდა შემეწოვა, შემენახა ჩემთვის და დაუვიწყარი წუთები მეჩუქებინა მისთვის. მისთვისაც და ჩემი თავისთვისაც.

ნაწილი LIV – ვატო

ეს გოგო. სულ არ ვფიქრობდი. სად მეცალა. სად  მეცალა ვიღაც გოგოსთვის. და ვიღაც კი არა. პირველად რომ ვნახე, ქარში, თმა რომ უფრიალებდა, ეს მისი გრძელი თმის ფრიალი და მოკლე კაბის ქარისგან შეტეხილი სილუეტი ჩამრჩა და ვფიქრობდი, სად ვნახო კიდევ, სად ვნახო დამშვიდებული სახით, ბუნებრივით და ნეტა როგორია და ვნახე. იჯდა ჩემ პირდაპირ და იცინოდა რაღაცეებზე, ჩემს მოყოლილებზეც იცინოდა და რაღაცნაირი იყო, სუფთა იყო და თავისუფალი იყო და მიზიდავდა და რა მექნა, არ ვიცოდი. ავმდგარიყავი, მდუმარედ მომეკიდა ხელი, წამეყვანა და მომებრუნებინა ჩემკენ სადმე ბნელ კუთხეში და დავკონებოდი ტუჩებზე თუ მეყურებინა კიდევ დიდხანს, სანამ იცინებდა ჩემს მოყოლილზე, ჩამომყვებოდა, დამამუღამდა თავისით და ტუჩი მოვკვნიტე და ასე ვქენი და ჩამომყვა, მიყურებდა ხოლმე ალმაცერად, ვითომ იქ სულაც არ ვიყავი და ისეთი სიცხე მოყვებოდა მის მზერას, თვალებში რომ შემოეხედა პირდაპირ, დამწვავდა ალბათ და არ მიყურებდა, კიდევ კარგი და ასე ალმაცერად ვცვლიდით მზერებს და როგორ მინდოდა, როგორ, ეს შავგვრემანი, თხელი, ბუმბულივით გოგო, თან რომ წვრილი იყო და თან ხორციანიც, წელი რომ ჰქონდა ბეჭედივით და ფეხები თხელი, სწორი, ჩამოქნილი. როგორ მინდოდა ხელი მომეკიდა მუხლზე და ამეცურებინა ზევით, თან კანზე ხელი მომეჭირა, სრიალა კანზე და გაჩუმებულიყო და მოეპყრო მზერა ჩემს ხელზე, რას ვიზამდი. რას ვიზამდი და რას და არ ვიჩქარებდი. აქ არ მყავდა? ჩემთან, ჩემს ტერიტორიაზე, ჩემს სივრცეში მყავდა ეს გოგო და როგორც მინდოდა, ისე მოვსრისავდი და ისე მოვეფერებოდი და მიყურებდა და მზად იყო თითქოს მივეღე, როგორიც ვიქნებოდი, უხეში ვიქნებოდი თუ ნაზი და უცებ ავაძრობდი მაისურს და ძუძუებს დავუკბენდი თუ ხელს ჩავჭიდებდი, აივანზე გავიდოდით, სკამს დავუდგამდი, წვენს მივაწვდიდი და ვილაპარაკებდით ბევრს, ძალიან ბევრს, მომიყვებოდა თავის ამბებს, მეც მოვუყვებოდი, რატომ არ ვიცი, მაგრამ მოვუყვებოდი, მენდომებოდა, გამისწორდებოდა როგორც მისმენდა, ყურადღებისგან გაფართოებული თვალებით და ყველაფერს გაიგებდა, ვაჰ, ყველაფერს, რომ ვერ გაუგია ბევრს და მერე ადგებოდა მდუმარედ, წამომაყენებდა და მიმაკრავდა აივნის მოაჯირს. ჩემს ხელებს წელზე მოიხვევდა და თავისას კისერზე შემომაჭდობდა და ჩამეკრობოდა გულში ძალიან მაგრად, ძალიან ახლოს, ძალიან ტკბილად და ასე მეგონებოდა ღმერთი არსებობს, თუ სადმე არსებობს, აქაა ახლა, ჩემთანაა და ჩემთან კი არა, ჩვენთანაა და ჩაგიკრავ გოგონავ გულში, ძალიან მაგრად, ისე მაგრად, რომ შენი ნეკნები ვიგრძნო ხელებში და შენი ძვალიც ვიგრძნო და ხორციც და შემოხვიდე ჩემს სხეულში მთლიანად, ჩემს მონატრებულ სხეულში შემოხვიდე და გამავსო, სხეულის ყოველ ნაკუწზე შემეხო, სახეზეც შემეხო, შუბლი დამიკოცნო და სახეზე ჩამომისვა თითები, ტკბილო გოგონავ ჩემო და თითებს ენა ჩამოაყოლო, კისერი ამილოკო და ჩამომყვე ნელნელა ქვემოთ, შენს ტკბილ, სველ, ხაოიან ენას წინ შენი თითები უძღვოდეს და ჯერ ორივე ხელით ჩემი ძუძუსთავები იპოვნო და ერთ რიტმში მეფერო და მაგიჟო და მერე ჯერ მარცხენა ძუძუსკენ დაიხარო და ენა აუსვა, ისე აუსვა რომ ძუძუ კი არა, ყლე ამიდგეს ბოლომდე და გელოდო, სანამ ჩამოაღწევ, შე საძაგელო, შე ტკბილო, როგორც ცდილობ სიამოვნება გამიხანგრძლივო, გამიწელო დროსა და სივრცეში და ასე მგონია, სადღაც სხვაგან ვარ, სადღაც სხვა სამყაროში ვწევარ და შენი ენა დამდის ზედ, შენი თითები დამდიან და არ მეგონა, ამდენს თუ ვგრძნობდი, აღარ მეგონა და რა სასწაული აღმოჩნდი, გოგონავ.

ნაწილი LIII – თათა

მაღაზიებში გამომყევიო, დამირეკა. მეთქი გოგო, რა დროს შოფინგია, დაიძინე ცოტა. დაიჟინა, დროზე ადე, წამოდიო და ავდექი, ამ სიცხეში როგორ მეზარებოდა გარეთ გასვლა, მაგრამ მარიამის გულისთვის გავიდოდი და გავედი. სახლიდან წამოვედიო, ეგრევე მომახალა, მანქანაში როგორც კი ჩამიჯდა, კარფურში წავიდეთ, სახლისთვის რაღაცები უნდა ვიყიდოო და დამცხა, უარესად დამცხა, ვიდრე გარეთ ცხელოდა. რამდენი ხანია ვოცნებობდი, რომ რომელიმეს ცალკე სახლი გვქონოდა, სადაც დავრჩებოდით ხოლმე, კინოებს ვუყურებდით, ლუდს მოვწრუპავდით, ვიქაქანებდით და მერე ისე დაგვეძინებოდა, რომ ერთერთი ჩვენგანი შუა ამბის მოყოლაში აღმოაჩენდა, რომ მეორეს მკვდარივით სძინავს და დილას წაუთაქებდა, სადამდე მოისმინე, რასაც გიყვებოდიო. მეთქი რა მოხდა, მარ. არაფერი უპასუხია, სახე გაუმეხდა და შევეშვი, მოუნდებოდა, მომიყვებოდა. ჩემი მტკიოდა და წავედი ჩემს ტკივილებში, მაკლდა თუ რა. ვის შევხვდი ამისთანას, ვერც ერთ ჩემს ტიპაჟში ვერ ჩავსვი, ხან ციოდა და ხან ისეთი ცხელი იყო, სათვალის კიდიდან გამოპარებული მზერით, მწვავდა ადგილზე და მადუღებდა და ვდუღდი და ვდუღვარ ახლაც. მასთან ერთად როცა ვიყავი, თვალის თვალში გაყრის მეშინოდა და მერიდებოდა, მეთქი არაფერი იფიქროს და როცა მასთან ახლოს არ ვიყავი, ის წამები მენანებოდა, თვალებში რომ არ მივჩერებოდი და არ ვკრეფდი მისგან სითბოებს, სიყვარულებს, ვნებებს და მოფერებებს და ჩახუტებებს და მისი ხელების ჩემს წელზე ჩაცურებებს და მის დაკუნთულ მკლავებზე ჩემი ფრჩხილების ნაზ დასმებს. აი, თითქოს ხვლიკწასმული სათვალე მეკეთა და ვხედავდი, რა უნდოდა ჩემგან, როგორ უნდოდა იქვე, იმ ბევრ ხალხში ჩავეკარი გულში და მოვეჭყლიტე, ძვლების ტკაცუნის ხმა გაეგონა ჩემი, ასეთს ვხედავდი და ხან მეგონა მეჩვენებოდა, ხანაც დარწმუნებული ვიყავი რომ არა, მეჩვენებოდა კი არა ცხადზე უცხადესს ვხედავდი. როგორ მივდიოდით ერთად სადღაც აღმართებზე, როგორ მისწრებდა, თავისი დიდი, კაცური ნაბიჯებით და როგორ ვეხვეწებოდი, მეთქი, ვატო, ნელა ცოტა, ასე არ შემიძლია, ასე არ შემიძლია გამოგყვე, ხელი შემომაშველე და რომ გამომიწოდებდა თავის უზარმარზარ მარჯვენას და ჩემი მტევანს მთლიანად ჩაბღუჯავდა თავის ხელში, მეგონებოდა მეორე კი არა მეშვიდე სუნთქვა გამეხსნა და ავყვებოდი, წავყვებოდი და სადღაც მიმიყვანდა, სადღაც მშვიდ, უმშვიდეს ადგილას. ამ შუა ქალაქში როგორ იპოვა ადგილი, სადაც ხმაური არაფრის ისმოდა და სუნთქვას რომ შევიკრავდი, მისი გულისცემის ხმა მესმოდა, ჯერ მშვიდი და მერე აჩქარებული და არ ვუსმენდი ამ ხმებს, თვალებში ვუყურებდი. მშვიდი იყო, ბუდასავით მშვიდი იყო. ან თამაშობდა ამ სიმშვიდეს, საკუთარ თავს ვერ აბიჯებდა, რომ აფეთქებულიყო და მცემოდა და დავეჭირე ხელში, აი ხელი კი არ მოეკიდა, ზუსტადაც რომ ხელში დავეჭირე, ხელებში, იმ თავის დაკუნთულ, ძლიერ ხელებში და ძალუმად მოეკიდა ხელი ჩემს კისერზე, თითები ჩაეჭირა და მივეწიე ტუჩებამდე, მის ლამაზ, სქელ, სექსუალურ ტუჩებამდე და დამკონებოდა, მშრალი ტუჩები დაედო ჩემს  ტუჩებზე და მე ენა გამომეყო და ჯერ მისი ზედა ტუჩი დამესველებინა და მერე შემეყო შიგნით, უფრო შიგნით, ენა მეპოვა მისი და გადავკვანძოდი და დავღვრილიყავით ჩვენი სისველით, ჩვენი სიტკბოთი, იმდენ ხანს გვეკოცნა ერთმანეთი ტუჩებში, სანამ ორივეს ხელები არ შეიცნობდნენ ერთმანეთის სხეულებს, მე შენსას, სულო, შენს მკლავებს, ქვასავით მტკიცეს და შენს კისერს, ზურგს შენსას და ფრჩხილებით ჩამოხატულ კვალს ქვემოთ და მკერდს შენსას, ძუძუსთავებს, სათითაოდ დასაზელს და საკოცნელს და მოსაფერებელს და მუცელს შენსას, ჭიპს და ბოქვენს და ყლეს არ მივეკარები ჯერ, ძალიან რომ არ გაგაღიზიანო, ჯობს შენ დამისვა შენი დიდი და ლამაზი ხელები ზურგზე, დამიფარო მთელი ხერხემალი, წელზე შემომერტყა და ზევით ამიცურო ხელები და გზადაგზა ნეკნები რომ შემოგხვდება, თითები გადამაყოლო ზურგიდან მზის წნულამდე და მკერდამდე ახვიდე და თან მკოცნო ტუჩებში და თან ჩემი ძუძუები გედოს ხელში, მშვიდად ჯერ და მერე ვეღარ მშვიდად, მთლიანად ჩაგეტიოს ორივე ძუძუ ორთავ ხელში და რიტმულად დამისრისო და მეფერო და მომკლა ფერებისას, ტკბილო ჩემო.

ნაწილი LII – მარიამი

ვიცოდი დედა მოკვდებოდა, თუ ავდგებოდი და წავიდოდი, მაგრამ ჩემს სიკვდილს მერჩია. ამ კაცთან ერთ ღამესაც ვეღარ გავჩერდებოდი ერთ ჭერქვეშ. რა ბანალურად ჟღერს არა? ერთ ჭერქვეშ. მაგრამ ეგრე იყო, ერთ ჭერქვეშ კი არა, მის ჭერქეშ და მისი ნაყიდი კბილის პასტით ვეღარ გამოვიხეხავდი კბილებს და იმ დილას ეგრევე კბილებგაუხეხავი და თმადაუვარცხნელი გამოვედი სახლიდან, გასისხლული თეთრეული ჩანთაში მქონდა ჩატენილი, მეტი არაფერი წამიღია თან. ის მაისური და შარვალი მეცვა, მაგის გარეშე რომ ვიყიდე, ძლივს შეგროვილი ფულით. სად მივდიოდი, არ ვიცოდი. ადრე დილა იყო, ჩემთვის მაინც ადრე, ამ დროს სახლიდან იმდენი ხანია არ გამოვსულვარ, აღარც მახსოვდა დილის თბილისი როგორი იყო. ზაფხულის მიუხედავად, სუსხი იყო ჰაერში, აბუზული მივბოდიალებდი და უაზროდ, ხელებით ვითბობდი მკლავებს, ასე მეგონა ყველა გამვლელი მე მიყურებდა, ყველამ იცოდა იმ ღამეს რა მოხდა, რომ იმ ღამეს საკუთარმა მამამ ქალიშვილობა დამაკარგვინა, ყველას მოეხსენებოდა, რომ სისხლი რომელიც იმ წამს ჟონავდა ჩემგან, მამაჩემის ხელით გახეული აპკის ნაჭრილობევიდან იყო და გავგიჟდი, აღარ შემეძლო გამვლელთა გამკიცხავი მზერების ატანა და ქაშუეთის უკან, პარკში შევძვერი და დავჯექი ყველაზე დამალულ სკამზე, რომ იქ მაინც ვერავის დავენახე, მამის მოტყნული, გასაზიზღრებული გოგო. ვიცოდი რა უნდა მექნა, სანამ მიხვდებოდა, რომ სახლიდან წავედი, ტელეფონის ნომერი გამომეცვალა და ბანკში მივსულიყავი, რაც ანაბარს მიგროვებდა ამდენი წელი, მთლიანად გამომეტანა, სრულწლოვანი ვიყავი უკვე ორი წელია და ვინ რას მეტყოდა. შევედი ბანკში და გამოვიტანე. მადლობა, მამა! დიდხანს მეყოფოდა, სანამ რამეს მოვიფიქრებდი, სანამ მარტო ცხოვრებას შევეჩვეოდი, სანამ დილას დედა რომ აღარ დამისხამდა ჩაის და ხან სალათს, ხან სახიან ერბოკვერცხს და ხანაც ჩემს საყვარელ მაკარონს მომიხარშავდა დილაობით და მსხვილად დაჭრილ ხახვში ჩამიშუშავდა, სანამ ამ ყველაფრის კეთებას მე თვითონ შევეჩვეოდი, მეყოფოდა, მეყოფოდა კიარადა, თავზეც გადამივიდოდა და რაღაცნაირად გამართული გამოვედი ისევ ქუჩაში, აღარც ჩიხებისკენ გაუწევია გულს, რუსთაველზე გამოვბოდიალდი და კიდევ კაი, ჭკუა მეყო და მარიოტში არ შევაჭერი ეგრევე, ნომერი მინდა მეთქი. ჯერ ერთი, მიპოვიდა და მერეც, რა ჩემ ფეხად მინდოდა ფუფუნება და რბილი ლოგინი და ჯაკუზები და ცხრანაირი შხაპი, მაკლდა თუ და მაინც მამაჩემმა მომტყნა, არ მაცალა, შემყვარებოდა ვინმე და მასთან დავწოლილიყავი პირველად და მისი ყლე მეგრძნო პირველად ჩემს მუტელში, ჩემს საყვარელ ადამიანს შეენგრია ჩემი შიგანი და ეტკინა. არ მინდოდა ფუფუნება, აღარ, პირიქით, მერჩია რაიმე პატარა, გაქუცულ ოთახში, ჩემთვის მშვიდად მივწოლილიყავი და მეფიქრა ამ ყველაფერზე, ამ ყოვლისმომცველ კოშმარზე. ასეც ვქენი, მარჯანიშვილზე ჩავბოდიალდი და პირველივე „ქირავდება“ წარწერიან ეზოში შევედი. საყვარელი სახლი იყო, პაწია, ერთი ოთახი და მარტო ჩემი, სამზარეულოთი და აბაზანით და ეზოც მქონდა, პატარა, მაგრამ მაინც ეზო. გამოვიდოდი და ყვავილებში ჩავჯდებოდი, მამაჩემი ვერც დამინახავდა, აქ  რომც შემოსულიყო. არც მახსოვს კარგად, სახლის პატრონს რა ველაპარაკე, სტუდენტი ვარ მეთქი, წყნარ ადგილას ცხოვრება მინდა, მეცადინეობაში ხელი რომ არაფერმა შემიშალოს და მიღიმოდა, მოხუცი ქალი იყო, ძალიან საყვარელი, თან ხომ ვატყუებდი და ისეთი საყვარელი იყო, ნერვები მეშლებოდა რომ ვატყუებდი, მაგრამ მთლად ტყუილიც არ გამოდიოდა, წყნარად მინდოდა ცხოვრება, ჩემთვის, მარტოს, ჩემი საკუთარი თავის იმედზე და ეტყობა ეს ისე მეტყობოდა ლაპარაკისას, დამიჯერა ლია დეიდამ და თავიდან კი გაიკვირვა, ბარგი რომ არაფერი მქონდა, მაგრამ სხვაგან მაქვს შენახული და მოვიტან მეთქი და შემიშვა ჩემს სახლუკაში. ერთი ოთახი იყო, დიდი ლოგინი იდგა, ჩემსაზე დიდიც კი და ერთ მხარეს აბაზანა ჰქონდა, მეორე მხარეს სამზარეულო და საერთოდ რას რა მნიშვნელობა ჰქონდა, ჩემი იყო, შემეძლო სახლის კარი ჩამეკეტა და ვერავინ შემოსულიყო. ვერავინ! თუ მე არ ვისურვებდი. და რაღა აზრი ჰქონდა თავშეკავებას და იმ დილას რომ დავიძინე, ჩემს ახალ ლოგინზე, ცარიელ მატრასზე და რომ შემცივდა, ლია დეიდას მოცემული ფარდა გადავიფარე, სულ სხვა ადამიანმა გავიღვიძე. ალბათ გარემოებებისადმი შეგუების უნარი ისევ მამაჩემისგან მქონდა მემკვიდრეობით გადმოცემული და კიდევ ერთხელ, მადლობა მამა! მარტო ცხოვრების პირველი მუღამი მარტო ჭამა იყო ჩემთვის, აქამდე არასდროს არც მისადილია და არც მისაუზმია და არც მივახშმია მარტო, სხვა თუ არავინ, მე დედა ვჭამდით ხოლმე ერთად, ერთად ვამზადებდით, ვმაიმუნობდით საჭმლის კეთებისას  და ეს ყველაფერი მომზადებულზე ნაკლებ გემრიელი არ იყო. არადა რომ გავიღვიძე, საჭმელი და სავსე მაცივარი კი არა, საიდანაც შეგიძლია ყველის ან ძეხვის ნაჭერი მოძიძგნო, სახლი დამხვდა ცარიელი და ჩემი ჯერ კიდევ გაუხეხავი კბილები გამიტყდა, ორი ორბიტი ერთად ჩავღეჭე და გავედი ჩემი ახალი სახლიდან.