თვე: ივლისი 2016

ნაწილი LI – მანანა

მომიყარა იმ დღეს მარიამის კაბები გასარეცხად, ახალი ნაყიდი ჰქონდათ. ისევ უჩემოდ წაიყვანა შოფინგზე და მოვიდნენ დახუნძლულები. ვერ ვხვდებოდი, მე რატომ არ მივყავდი, მარიამი ხო ვერ შევაჩვიე ტანსაცმლის ყიდვის სიხარულს და მე ვგიჟდებოდი, საათობით შემეძლო მეხეტიალა მაღაზიებში, ყველფერი მომესინჯა, რაც მომეწონებოდა და მეყიდა კიდეც. უკვე შემეძლო მეყიდა, ადრინდელისგან განსხვავებით, ტანსაცმლის კი არა, საჭმლის ფული რომ არ გვქონდა ხოლმე ხანდახან მე და ნოდიკოს, ხან ჩემი და ხან მისი მშობლები რომ გვიგზავნიდნენ ქილებით სადილებს და როგორ გამოძვრა მთელი ამ კოშმარიდან, ჩემი საყვარელი ბიჭი, ჩემი საყვარელი კაცი. კვირაობით დაიკარგებოდა ხოლმე ხანდახან და მოვიდოდა, რაღაცეებს მომიტანდა, ლამაზებს, ძვირფასებს და რომ ვეკითხებოდი, ნოდ, რა ქენი, რანაირად იშოვე, იღიმებოდა და პასუხს არ მცემდა, მშვიდი იყო და ბედნიერი. თეთრი, ნაქარგებიანი და ლამაზმაქმანებიანი ტრუსიკი და ლიფი ჩამომიტანა ერთხელ და მეხვეწა, დღესვე ჩაიცვიო და როგორ ვეტყოდი უარს. შხაპში რომ შევედი იმ დღეს, ვკვდებოდი მოლოდინისგან, ისე მინდოდა ჩემი ქმარი, ვერ ვითმენდი, ნეტა აბაზანის კარი შემოეღო ან წყლის ქვეშ შემოსულიყო ჩემთან ან მე გამოვეთრიე აქედან თუ უნდა თმით, წავეკუზე ნიჟარაზე და შემოსულიყო ჩემში, ღრმად, ძალიან ღრმად, მარა არა, არასდროს უქნია ეს, ლოგინში მელოდებოდა ხოლმე, იწვა ისე, თითქოს ფეხზე ეკიდა,მე დავუწვებოდი გვერდით თუ ვინმე სხვა. ჩავიცვი ეს ულამაზესი დვოიკა, თმაც დავივარცხნე და სუნამოც დავისხი ოდნავ, მისი ნაჩუქარი და მისი საყვარელი სუნამო, რომელიც ყველას ერჩია და საძინებელში რომ შევედი, ელდა მეცა, ისე იწვა, ეძინა თითქოს და მეთქი, ეჰ, მანჩო, რა თავს იკლავდი, რას ათვალიერებდი სარკეში შენს თავს, ხომ კარგად გამოიყურები და თმა როგორ გაქვს  და მოდი, წარბები ასე გავისწორო და ლიფის ბრეტელი ოდნავ გადავიწიო, ისე შემოვიცვა ხალათი და რა მექნა, ვერ გავაღვიძებდი, ისე გემრიელად ეძინა. ფრთხილად გადავწიე საბანი და შევწექი. შევეხე ხელზე და უცებ მეგონა დენმა დაარტყა, ისე მკვეთრად გადმოტრიალდა ჩემკენ, ორივე მკლავზე ხელები მომკიდა და დამაკრა ლოგინზე, მომწონდა მისი ძალადობა, მისი ძალა და ნავარჯიშები მკლავები მომწონდა და მიყვარდა და არ გამიწევია წინააღმდეგობა, ჯერ ლიფი რომ შემომახია და მერე ქვემოთ ჩაიწია და ეს მისი ჩამოტანილი, ლამაზი ტრუსიკი რომ გაგლიჯა, ფეხები გამიწია და ისეთი უცებ და ღრმად შემიყო ყლე, მოვკვდებოდი მეგონა, ტკივილისგან მოვკვდებოდი მეგონა და თან ხო მტკიოდა და თან ვიცოდი, რომ ჩემი კაცი იყო და სიამოვნებდა და ვგიჟდებოდი ამ გრძნობისგან, ტუჩებს ვიჭამდი და მუცელზე დავიდე ხელი, ცოტა მაინც შემემსუბუქებინა ის ტკივილი, შიგანს რომ მინგრევდა ყლით, კვდებოდი, ისე მტკიოდა და ვერ გავუძელი ბოლოს, ავკივლდი და სულ გაგიჟდა, მგონი ეს მოწონდა, მე რომ ვკიოდი ტკივილისგან და უცებ გამოიღო, გადმომატრიალა მუცელზე და უკნიდან შემიდო, წელზე ხელი დამაჭირა, რომ ჩავზნექილიყავი და მისთვის სასურველი მიმართულება მიმეღო და რომ მტკიოდა მე ისევ, ვაფშე ეკიდა, ეკვნესა მაინც ან რაიმე ხმა გამოეცა, რომ მივმხვდარიყავი, როგორ სიამოვნებდა, როგორც მანამ ზედ რომ მაწვა, ვხვდებოდი, სახეზე ეტყობოდა, მაგრამ არა, ასე მეგონა ჩემი ტკივილი სიამოვნებდა და ტუჩებს იჭამდა ისიც და მერე ვაფშე უცებ გამომიღო ყლე მუტლიდან და სანამ მივხვდებოდი რას აპირებდა, გაწევაც ვერ მოვასწარი, წელით დამიჭირა და ტრაკში შემიყო, არც ნელ-ნელა და არც სიყვარულით, თავი სადარბაზოში გაუპატიურებელ ქალად ვიგრძენი ისე მატკინა, საკუთარ თავს გადააჭარბა, აღარც მსიამოვნებდა და აღარც არაფერი, იმ დღემდე ანალური სექსი არ გვქონია და პირველი იყო და მეგონა, მოვკვდებოდი ტკივილისგან, რას წარმოვიდგენდი, გაუსწორდებოდა და ჯოჯოხეთად მიქცევდა ღამეებს. კიდევ კაი, ნახევრად არც იყო სახლში, თორემ არ ვიცი, როგორ გავუძლებდი. რაც დრო გადიოდა, მით უფრო მეშინოდა მისი სახლში მოსვლის, ღამის ტკივილების და კოშმარების მოლოდინის, მაგრამ სად წავსულიყავი?! ჩემი მშობლები პენსიაზე ცხოვრობდნენ, თავისი გასჭირვებოდათ, ჩვენ რომ არ დავხმარებოდით, ძაან ეყოფოდათ ის პენსია და ახლა კიდე მე მომეკიდა მარისთვის ხელი და მივდგომოდი, ვერ ვიზამდი და ცალკეც ვერ წავიდოდი, რა მეჭმია და ჩამეცმია ბავშვისთვის და ან გამიშვებდა როო? ვჭირდებოდი, სახლში რომ იყო, ყოველ წამს ვჭირდებოდი, ხან პერანგის გაუთოება უნდოდა, ხან წიგნის მოძებნა, ხანაც საუზმე და ცხელი ყავა. ხანდახან მეგონა, ორი შვილი მყავდა, ორი მოსავლელი და საფუფუნებელი არსება, რომელთაგან ერთი ჩვილობაში მკლავდა, არ მაძინებდა, სულ ტიროდა და მითხოვდა და მეორე მერე მკლავდა, მართლა მკლავდა, თავისი სიუხეშით და ტკივილებით.

ნაწილი L – ნოდარი

როგორ დაემსგავსა დედამისს. მანანა როგორიც იყო მის გაჩენამდე, ზუსტად ისეთი გახდა. ჩემი ერთი ნაკვთიც არ ჰქონდა, ხასიათით იყო ჩემნაირი, ჯიუტი და ჭკვიანი, იქ არ ერეოდა, სადაც შეიძლება მოჭყლეტილიყო და ცდილობდა ყველაფერი ისე ექნა, როგორც ნებავდა. მაგრამ სანამ ჩემს სახლში ცხოვრობდა და მე მიყურებდა საფულეში, ჩემი იყო. დღისით მაღაზიებში მიმყავდა ხოლმე, მინდოდა ბევრი და ლამაზი კაბები მეყიდა, რასაც მანანას ვერ ვყიდულობდი თავის დროს და სულ რაღაც სისულელეებს აირჩევდა და ჩაიცვამდა ხოლმე, ნერვებს მიშლიდა. დავუწუნებდი და მივაწოდებდი რაიმე ლამაზ სარაფანს და ერთი სული მქონდა, გასახდელიდან გამოსულიყო, თითქოს ფარდის იქით ვხედავდი, როგორ იცვლიდა, როგორ უჩანდა სარკეში ის სიფრიფანა სხეული, დედამისის ახალგაზრდობის, მერე რომ შეუმრგვალდა და რამდენი არ ვეჩხუბე, დიეტაზე დაჯექი ქალო და ესეც შიმშილობდა ლამის, მაგრამ ისე ვეღარ გახდა და ნერვებს მიშლიდა. მომეწონებოდა ბოლოს და ბოლოს რაიმე და ვყიდულობდით და მოვდიოდით სახლში, არაფრით არ მომყვებოდა სადმე საჭმელად, დასაჯდომად, ხო არ ვუყვირებდი, ვერ ვუყვირებდი, არ მინდოდა ჩემი შინებოდა. მომყავდა და ვარეცხინებდი მანანას ყველაფერს, ვინ იცის, რამდენი ბინძური ხელი შეხებია იმ კაბებს და მაისურებს. დამიხრიდა მანანა თავს და მოდიოდა მერე ღამე ჩვენს ლოგინში ფეხაკრეფით, თითქოს მეძინა რა, მეძინა ვაფშე როდესმე როო?! და წვებოდა ისევ ჩუმად. ნერვებს მიშლიდა მაგრად, რამე ეთქვა, გავებრაზებინე მაინც, რატო იყო ასეთი წყნარი და ამის სიმშვიდეზე გაცოფებული, გადმოვატრიალებდი ხოლმე და ისე ვტკენდი, რომ ყვიროდა და კიდე უფრო მეტად მიდგებოდა მის ყვირილზე, ხო ვიცოდი, რა პოზაში უჭირდა ყველაზე მეტად და ისე ვტყნავდი, დავაყენებდი მუხლებზე, ფეხებს ფართოდ გავუწევდი, სახსრები რომ გაჭიმვოდა და არ ვაძლევდი ფეხების გასწორების საშუალებას და ასე ვუდებდი ძალიან ღრმად, თუ მოუკლებდა კივილს, მისთვის უარესი, არც მის დასველებაზე ვიკლავდი თავს, წელზე ხელს ვკიდებდი, რომ ვერ გაწეულიყო და ისე შევუყოფდი ხოლმე ტრაკში ყლეს, უცებ და ბოლომდე, კიოდა და ბალიშს ბრდღვნიდა, მეკიდა, ცოლი იყო ჩემი, ყველაფერი უნდა აეტანა. გავათავებდი და მივაგდებდი და მეც მივეგდებოდი ხოლმე, იმ წამს ყველაფერი მძულდა, ჩემი თავიც, მანანაც, ის ჟრუანტელიც, რაც ტანში დამდიოდა, ის მაგისი კივილიც მძულდა და ჩემი ველურობაც. ისე მეძინებოდა, ყლესაც არ ვიწმენდდი და დილას სუფთა ვიღვიძებდი. მოდიოდა ხოლმე აზრზე და თვითონაც იწმენდდა და მეც მივლიდა, მაინც ჩემი ყლე იყო მისთვის ყველაფერი, ჩემს საფულესთან ერთად. ისე მისხამდა დილას ყავას და საუზმეს მიმზადებდა, თითქოს არაფერი. მარის კი ეტყობოდა გაფართოებულ თვალებზე, რომ მაინც ესმოდა ხოლმე დედამისის კივილი, მიუხედავად იმისა, რომ ყველაზე შორ ოთახში ეძინა ჩვენი საძინებლიდან. მერიდებოდა, მაგიდასთანაც შორს ჯდებოდა ხოლმე ჩემგან და ამაზე ვიშლებოდი ჭკუიდან. დედამისი ჩემი იყო, რასაც მინდოდა იმას ვუზამდი, რა უფლება ჰქონდა ასეთი თვალებით ეყურებინა ჩემთვის, წაკლა ლაწირაკს ამას. ერთი სული მქონდა, როდის ვაჩვენებდი, რომ ამ სახლში ჩემია ყველა და ყველაფერი. მოკლე კაბით გამოტანტალდა იმ დღეს, მთელი ფეხები უჩანდა, მეთქი გოგო, ცოტა კაბა ჩამოიწიე, როგორ დადიხარ. როგორც მე მინდა ისეო, წამენაგლა და გავარდა იმ თავის ლექციებზე. მოხვალ მეთქი შენ სახლში, კი ვიფიქრე და საღამოს რაც მოხდებოდა, იმ წამს საერთოდ ვერც წარმოვიდგენდი. მანანამ გოგოებთან წავალო, მეხვეწა და მოიკლა თავი, ლალა და დათო დაშორდნენ და ღამე უნდა დავრჩეთ, ცოტა გულს გადავაყოლებინოთ, თორემ თავს იკლავსო და ისე შემცა, მეთქი წადი, შენი დედაც მოვტყან. ლალასთან რა უნდა მომხდარიყო. მივიყვანე მის სახლამდე და ბიჭებს გამოვუარე, „კახელებთან“ სვამდნენ. კაი ხანი იყო, მაგათთან დასაჯდომად აღარ მომიცლია და დავლიე, საჭესთან ვეღარ დავჯდებოდი, ისე დავლიე და გოგიმ მომიყვანა სახლში. მთელი სახლი ჩაბნელებული იყო, ვერ ვიტან, ეგრე რომ მხვდება ხოლმე ყველაფერი, სიბნელე და უკაცურობა. შევედი, ერთი ჭიქა კონიაკი დავისხი და დავამატე. რისთვის ვიმაგრებდი გულს, ვერც ვხვდებოდი, ისე მივედი მის ოთახთან, ყური გასაღების ჭუჭრუტანას მივადე და ეძინა. ისე ეძინა, სუნთქვაც სულ ოდნავ ისმოდა და სანამ სახელური ხელში ჩამატყდებოდა დაძაბულობისგან, კარი შევაღე. სუნიც კი ერთნაირი ჰქონდათ, მანანას ტანსაცმელების კარადაში რომ სურნელი იდგა, ის სურნელი მეტაკა სახეში და გავშეშდი, ვეღარ ვხვდებოდი, 25 წლით ახალგაზრდა გავხდი უცებ და ჩემი ახლადმოყვანილი ცოლის ოთახში შევდიოდი ძმაკაცებისგან მოსული, გალეშილი ბიჭი თუ ჩვენი შვილის ოთახი იყო, ჩვენი ლამაზი და სიფრიფანა გოგოსი, ჩემი გოგოსი. უნდა შევხებოდი, შიშველი უნდა დამენახა, ვეღარ გავბრუნდებოდი უკან და სახელური რომ ჩამოვწიე და კარი გავაღე, ის მშვიდი სუნთქვაც გაჩერდა, გაიღვიძა. კიდევ უფრო მეტად ვეღარ გავბრუნდებოდი უკან და მეთქი, მა, მარი, მე ვარ, ნუ გეშინია და არ მინდოდა ამასაც დედამისივით ეკივლა, პირზე ხელი დავადე და საბანი გადავაძრე. ქუჩიდან შემოსულ შუქზე რა ჩანდა, რა ჩანდა, ღმერთო, ულამაზესი იყო, დედამისზე ლამაზი, პატარა ძუძუები ქონდა, ბავშვური, ნეკნები ეტყობოდა და მენჯის ძვლებში ჩავარდნილი ლამაზი მუცელი. მუქი ფერის ტრუსიკი ეცვა, ერთი ციდა, უცებ შემოვაწყვიტე გვერდიდან და ფეხები გავუწიე. ისეთი ნაზი იყო, ისეთი უცოდველი, ჩემი გოგო იყო, ჩემი საყვარელი გოგონა, გაპარსული ჰქონდა სულ ყველაფერი, ამ ლაწირაკს და ხელი რომ ჩავუყავი შიგნით, ისეთი ამოიხავლა, მამა, რას შვებიო და მეთქი, მშვიდად შვილო, მე ვარ და იდაყვი მკერდზე დავაბჯინე, ბევრი რომ არ ეფართხალა და დავუსრისე კლიტორი, ისეთი ხელშეუხებელი იყო, ისეთი სათუთი, ვეღარ ვითმენდი, შიგნით როდის შევუყოფდი თითებს და დასველდა, ცხოველები ვართ მაინც, დასველდა და ორივე თითი ერთად შევუსრიალე, ქალიშვილი იყო ჩემი გოგო და ჩაეხა აპკი, მეტი სისველე, სისხლი ვიგრძენი თითებზე და ამის ტკივილიანი კრუნჩხვაც და გადაკეტილი მქონდა უკვე გონება, მაგიჟებდა იმის შეგრძნება, რომ პირველი მე ვიყავი მარის შიგნით და ჩემი იყო სულ მთლიანად, სისხლითაც და ხორცითაც.

ნაწილი XLIX- მარიამი

მერამდენედ წამიყვანა ტანსაცმელების მაღაზიაში. თავიდან ვერ ვხვდებოდი, მე და დედას რატომ არ გვაძლევდა ფულს და არ გვიშვებდა მარტოებს. ეს სარაფანი არ მომწონს, ის შარვალი არ მომწონს, ეს სვიტრი გასუქებს და შეცემული ვიყავი რა, რანაირად შეიძლებოდა, რაიმეს მსუქნად გამოვეჩინე, ძვლები მეტყობოდა ისედაც. არ არსებობდა, მე რამე მომწონებოდა, მაგრამ მას არა და ეყიდა. მოთმინებით მელოდებოდა ხოლმე გასახდელიდან როდის გამოვიდოდი მორიგ კაბაში,  შემომხედავდა და ან დამიქნევდა თავს და ან არა, შვილო, რას გევხარ და შევდიოდი ისევ უკან ცხვირჩამოშვებული. მოვდიოდით ხოლმე მერე მაღაზიიდან სახლში, ხან ის იყო კმაყოფილი და ძირითადად ასეც იყო, არ მომწონდა ეს მისი შერჩეული ბრჭყვიალებიანი კაბები და მოტკეცილი ზედები, ვერ ვხვდებოდი, რატომ ევასებოდა ჩემი ასე გაზმანვა და მივიდოდით სახლში, მიუყრიდა ხოლმე დედაჩემს ამ ჩვენს ნაყიდებს, გარეცხე ქალო, მაღაზიის ჭუჭყი არ მიედოს ჩვენს გოგოსო და შეიკეტებოდა მერე თავის კაბინეტში. მე და დედა ერთად ამოვალაგებდით პარკებს, მოხიკავდა ხოლმე და ისე გულმოდგინედ ასრულებდა მამაჩემის ბრძანებას, ლამის ტყავის ხელთათმანებიც სარეცხ მანქანაში შეეგდო და მაღალ ტემპერატურაზე გაერეცხა. სულ ასე იყო, ნებისმიერ ბრძანებას თუ თხოვნას ზედმიწევნით უსრულებდა, ვერ ვხვდებოდი რატომ. რამდენჯერ შემინიშნავს, არ მოწონდა, რასაც აკეთებდა, მაგრამ აკეთებდა და მიტყდებოდა მაგრად. მონასავით იყო, ხანდახან მეჩვენებოდა, სახის ნაკვთებს ვეღარ ვარჩევდი მის სახეზე და ძალიან მაფრთხობდა ეს მომენტი. ალბათ მაშინ, პირველი ასეთი მაღაზიებში პახოდიდან მოსული მივხვდი, რომ ასე ყოფნა არ მინდოდა, მამაჩემის მონობა არ მინდოდა, მით უფრო, მაგათი საძინებლიდან რომ ხმები გამოდიოდა, ეს არ მინდოდა აღარასდროს გამეგონა და რას წარმოვიდგენდი, იმ ერთ ძალიან უცნაურ და თან საშინელ ღამეს, როცა დედა თავის დაქალებთან წავიდა, სადაც ამ სადისტმა გაუშვა არც მაინცდამაინც ბევრი ჩხუბის მერე, ჩემს საძინებელში უარესები დატრიალდებოდა. უკვე მეძინა, კარის სახელურის ჩამოკვრის ხმა რომ გავიგე, ფხიზელი ძილი მაქვს, რა მეშველება ხვრენია კაცი რომ შემიყვარდეს, არ ვიცი და გამეღვიძა, მეთქი, მესიზმრება, თურმე არა, რა მესიზმრება, მიახლოვდებოდა რაღაც ლანდი და ის იყო, კივილის დაწყება გადავწყვიტე, პირზე ხელი ამაფარა, მარი მე ვარ ნუ გეშინიაო და რატომ დავიბადე ამხელა ცხოველის შვილი ასეთი სუსტი და სიფრიფანა, ცალი ხელი ეყო ჩემს გასაკავებლად, ნუ გეშინიაო და გადამხადა საბანი. როდის რა მცმია ძილისას, მაშინ რომ მცმოდა აბჯარი და კი არ გამხადა ტრუსიკი, წელზე შემომაწყვიტა და ეგრევე კლიტორი მომისრისა, მეთქი მამა, მამა, რას შვები, ამოვიხავლე ხელისგულით დახშული პირით და ხო შვილო, მამიკო ვარ შენი, დაწყნარდი, გაჩუმდი, მომენდე და ეს სიტყვა იყო და კლიტორს არ დასჯერდა და მუტელში შემიყო თითი, არ ვიცი, შეიძლება თითები, მანამდე არავის არაფერი უქნია მსგავსი და ვერ ვსაზღვრავდი, რა ხდებოდა ჩემში, ერთ თითს მიყოფნდა თუ ორს თუ ყლეს თუ დილდოს თუ რას, არ ვიცოდი, გონზე არ ვიყავი გაოგნებისგან და თან სხეული მღალატობდა, სიამოვნებდა თუ რა უნდოდა არ ვიცი, მაგრამ მეტკინა მერე, მეტკინა ყველაფერი, მუტელი მეტკინა, გული მეტკინა, სული მეტკინა და გონება მეტკინა, როცა მივხვდი მამაჩემმა მომტყნა თითებით და ქალიშვილობა დამაკარგვინა, გამოდენილ სისხლში ამეზილა ყველაფერი, ფეხებიც და ფიქრებიც და შუბლზე კოცნაც, მიყვარხარ მარიც, ყურში ჩაჩურჩულებული. წინა ღამეს არ მძინებია, ვმეცადინეობდი და კიდევ კარგი, უძილობამ თავისი ქნა და ამ ყველაფრის მერე ასე მგონია გახელილი თვალებით დამეძინა და დილას რომ გავიღვიძე, სიზმარი მინდოდა მგონებოდა ყველაფერი, მაგრამ არ იყო, მოტყნული ვიყავი. ის, რაც მინდოდა როდესმე ჩემს საყვარელ ადამიანთან ერთად განმეცადა, მომხდარი იყო უკვე, გასისხლულმა გავიღვიძე, ფეხებიც სისხლიანი მქონდა და ზეწარიც გასვრილი იყო. კიდევ კაი, დედაჩემი ჩემს ოთახში არ შემორბოდა ხოლმე დილაადრიან. ავდექი, ავკეცე თეთრეული და ახალი დავაგე, კიდევ კაი ამ ფერის თეთრეული ბევრი მქონდა, თორემ მანანა მოისაკლისებდა და რას იფიქრებდა, არც ვიცი და ეს ავკეცე, ჩანთაში ჩავტენე, სადმე გადავაგდებდი მერე და ყური მივუგდე, სახლში იყო თუ არა. არ იყო, სიმშვიდე იყო სახლში, როგორ მისი წასვლის მერე ჩამოდგებოდა ხოლმე, რომ არ ყვიროდა, მანანა ყავა დამისხი, მანანა პერანგი სად არის, მანანა ტუფლები რატოა გაუპრიალებელი, ნაბიჭვარი ეს, რეებს უკეთებდა დედაჩემს და ცალკე ეს ქალი, ეს მაგიჟებდა. მიდი რა დედა, ერთხელ მაინც დაუდექი მეთქი, რამდენჯერ ჩემთვის მიფიქრია და ნეტა ხმამაღლა მეთქვა, ნეტა დედაჩემის ნაცვლად მეჩხუბა, იქნებ მერე აღარ გაებედა, რაც გაბედა ჩემთან და დედას რეებს უკეთებდა, ასე მგონია, ისეთ საშინელ პოზებში ტყნავდა, რომ სტკენოდა და სპეციალურად არჩევდა ამ პოზებს, დედას ტკივილიანი კივილი უსწორდებოდა, სადისტს, ნაბიჭვარს. მამაჩემს.

ნაწილი XLVIII –  ნიკა

ისე გადმომატრიალა უცებ, მეგონა როლები შევცვალეთ და კაცი ის იყო და მე ერთი ვიღაც სუსტი ქალი, ზურგზე დამაგდო და ზედ დამადგა, ჩემი ფეხები მუხლებში ჰქონდა მჭიდროდ მოქცეული და ცალი ხელი ლოგინზე ჰქონდა დაყრდნობილი, ცალი კი ჩემს მკლავზე და მიყურებდა გაღიმებული. ისე მიყურებდა, გადამყლაპავდა ან თავის ლურჯ თვალებში ჩამიძვრენდა მეგონა და დაიხარა მერე ნელა, ძალიან ნელა, მაწამებდა, კისერზე ამისვა ენა და თვალები დავხუჭე, პლაჟზე, მცხუნვარე მზისგულზე უსათვალოდ რომ ვიწექი და დახუჭულ თვალებში კალეიდოსკოპი მიტრიალდებდა, ასე დამემართა, ვეღარ ვხვდებოდი, სად მეფერებოდა ამ თავისი ცხელზე უცხელესი ენით, მეგონა ყურშიც მისი ენა მქონდა და ძუძუზეც და როგორ ახერხებდა ასე ყველგან მეგრძნო, არ ვიცი. ყლე მისკდებოდა უკვე, ისე მქონდა ამდგარი და ისე ჩაიარა, ერთი ენის ასმა მამყოფინა, კანი გადამიწია და რამდენიმე წამი ველოდი, თვალები ისევ დახუჭული მქონდა და მივხვდი, თავი აწია და უყურებდა ჩემს ყლისთავს და მერე ოდნავ ამისვა ენა და დაიკიდა, ქვემოთ ჩავიდა, ყვერებზე დამაკვდა, პირში ჩაიდო და ენას უსვამდა თან, ასეთი სასწაული არასდროს მეგრძნო, ვუყვარდი, ჩემი ყლე უყვარდა, ჩემი ყვერები და ჩემი კანი უყვარდა, მიწოვდა თითქოს თავის თავში. მერე შეტრიალდა, ფეხზე დამისვა ენა და თან ეს ულამაზესი ტრაკი ჰქონდა ჩემკენ მოშვერილი და ვერ გავუძელი ცდუნებას, მოვკიდე ხელი, მინდოდა თითი შემეყო მის მუტელში და მომიშორა უხეშად, მე მაცალეო და დავხუჭე ისევ თვალები და წამიყვანა სადღაც სამოთხეში, თითებამდე მლოკა და ორივე ფეხის თითები ჩაიდო პირში და დამინძრია. ისეთი უხეში, ისეთი მკაცრი იყო, რომ არც კი მომღიტინებია, ენა რომ ამისვა ფეხისგულზე და კოჭზე კბენა როგორ მოახერხა არ ვიცი, მაგრამ მოახერხა და ყინვაში გაგდებულივით ვკანკალებდი, მეტი მინდოდა,მინდოდა ამოსულიყო და ყლეზე მომფერებოდა, ჩაედო პირში ღრმად და ესრიალებინა და ენა ესვა თან, ტუჩებთან ერთად და სადამდეც პირი არ ეყოფოდა ხელით ენძრია და ასე ქნა კიდეც. სასწაული გოგო იყო, სწავლება არ დაჭირვებია, ასე ქენი, ისე ქენი. ჩაიდო პირში ჩემი ყლე და ჩაიტკბო, თითქოს ბავშვობაში მომპასის კანფეტს რომ ვწუწნიდით, აი, ის კანფეტი ედო პირში და წოვდა და ეფერებოდა და მეორე ხელს ყვერებზე მიცაცუნებდა, თითქოს ცდილობდა ერთ რიტმში მომფერებოდა ყველგან. წამიღო, მინდოდა საერთოდ აღარასდროს გამეხილა თვალები და ამ ტკბობაში გავჭაღარავებულიყავი. დაიღალა რაღაც მომენტში, ალბათ ჩემი ყლის სისქისგან ყბები ეტკინა და გამოიღო, ენა ამისვა მხოლოდ და თან მთელ სიგრძეზე მინძრევდა და არ მომკლებია სიამოვნება, პირიქით, ეს ცეცხლოვანი ენა ჩემს ყლისთავზე დასრიალებდა და ნელნელა ვგრნობდი, როგორ ვუახლოვდებოდი ზღვარს და ისევ რომ ჩაიდო პირში ღრმად, მივხვდი, დიდხანს ვეღარ შევიკავებდი თავს და მეთქი ვათავებ, ნათ, რა ვქნა და უცებ ამომხედა და პირში გამითავეო და გააგრძელა ჩემი ყლის წოვა,სასწაული იყო, როგორ დაიძრა სადღაც მკერდიდან და გაიარა მთელი ტანი და გავასხი ალბათ მთელი ამ დროის ნაგროვები თესლი, შევასხი პირში და განა შეიმჩნია, ტუჩები არ მოუშორებია ჩემი ყლიდან, უკვე გახელილი მქონდა თვალები და ვუყურებდი, ნელნელა გადაყლაპა, გემო ჩაატანა თითქოს და ისევ ამისვა ენა ყლეზე და ისევ განაგრძო ნაზი ფერება, მოვკვდებოდი მეგონა, ორგაზმი გამიგრძელა კიდევ რამდენ ხანს,  ნაზად მლოკავდა და მკოცნიდა სანამ სულ არ დავწყნარდი და ამოძვრა მერე ჩემთან, ჯერ მკერდზე დამადო თავი, დამაფინა თავისი სრიალა თმები და მერე ამოვწიე უფრო ზევით, ტუჩებში მინდოდა მეკოცნა, საკუთარი გემო შემეგრძნო, თუ დარჩა გადაუყლაპავი სპერმა ტუჩებზე, მე ამელოკა და ასე გამეთავისებინა ჩემი ახალი თავი და ესეც, ეს ძალიან მაგარი გოგო. მომეკრო ზედ, ჩემი ნაწილი, ჩემი კიდური იყო თითქოს და ჩავიხუტე, გავჭყლიტე ლამის, ისე ჩავიხუტე, მინდოდა მეგრძნო მთლიანად, ფეხებიც შემოვხვიე და მაქსიმალურად მეტი ფართობით მოვიკარი ჩემთან, მეტი სიახლოვე მინდოდა მეგრძნო მეც და მინდოდა მასაც, ორივეს ერთად გაგვეცნობიერებინა, რომ ერთნი ვართ და ჩემთვის მეფიქრა, რომ ლაკა არასდროს, აი სულ სულ თავიდანაც არ ყოფილა ასეთი ჩემი, როგორც ამ წამს იყო ეს ვიღაც უცხო გოგო, ლურჯთვალება და თეთრი, ქათქათა ღრუბელივით.