თვე: აპრილი 2016

ნაწილი XXVI – ქეთი

აღარ შემიძლია ეს ბიჭი. აღარც მაგის სმს-ები და არც ლაიქები, კიდევ კაი რეკვას თავი დაანება. ხო შეიძლება გაიგოს, რომ წარსულია უკვე, გადავშალე ის ფურცელი, რეზი რომ ეწერა დიდი ასოებით. ის კიარადა მეორე ფურცელზეც ეგ ეწერა, მაგრამ მაინც გადავშალე. არ ვნანობ, რომ ეგ იყო ჩემი პირველი კაცი, კი მოვკვდი კინაღამ იმ ჩვენს პირველ ღამეს. დიდი რომანტიკები და სანთლები და ვარდები და რაღაც დებილობები რომ მოვიწყეთ, მაშინ არ გვეგონა დებილობა, მაგრამ დღეს ძაან მეცინება. გაიკეთა რეზინა იმ სანთლის შუქზე და რომ მომაწვა, მეგონა შემინგრევდა შიგანს, ისე მეტკინა, მაგრამ არ ვუთხარი. რა სახე ჰქონდა, რა ბედნიერი, რა ნასიამოვნები. ავიტანე და მოვითმინე მთელი ის ყველაფერი, სანამ ბოლოს და ბოლოს არ გაათავა და არ გამოიღო. სისხლში ხო ვიყავი სულ და მტკიოდა ყველაფერი, მაგრამ ეს შტერი ისეთი ბედნიერი იყო, ჩაყლაპა მთელი ტკივილი ამისმა სიხარულმა. რა ძალა მადგა? მიყვარდა მაშინ, ასე მეგონა. სიყვარული რა იყო არ ვიცოდი და ეს მეგონა, მისი სიამოვნებისთვის ტკივილს რომ მოითმენ. შუშანიკი ვარ რა. ახლა სხვანაირად ვხედავ ყველაფერს, იმასაც ვხვდები, სოფო რა დღეში მყავდა, რას ნიშნავდა ეს მისი „აუ, რეზიც ხო იქნება“ და სახლიდან გამოვარდნები ნებისმიერ დროს, როცა არ უნდა მეთხოვა სადმე გამოყოლა. რად უჯდებოდა ამის ჩემზე შემოციცინებული სიფათის ყურება და ჩურჩულს რომ დამიწყებდა ყურში ხოლმე და სოფო რომ იჯდა თავისთვის, ვითომ ძაან აინტერესებდა, ტელეფონში რა ხდებოდა. თითქოს რო არ იმჩნევდა ჩვენს ზასაობას და ხელების ფათურს. საერთოდ აღარ ვახსენებ ახლა რეზის, იქნებ დარწმუნდეს, რომ ფეხზე მკიდია და თუ რამის შანსი აქვს, მოსინჯოს. ვატყობ, ისევ უყვარს, შეიძლება უფრო მაგრაც კი. მე ხო ბოლომდე მოვილიე ეს ბიჭი, აღარაფერი მაინტერესებს მისი და სოფოს ყველაფერი წინ აქვს, თან რომ ვუყურებ, უფრო შესაფერისები ესენი არიან, ჩვენ რატომ გავიჩითეთ ერთად თავის დროს, თუ ვხვდებოდე რა. იქნებ რაღაც ქნან. არც რეზი იყო მაინცდამაინც გულგრილი მგონი, არასდროს არ გაუჭედავს, სოფო მომყავს მეთქი, მგონი კაიფობდა, ორივე რომ შეყვარებული თვალებით ვუყურებდით. ნეტა მაშინ გვეცადა სამივეს ერთად, მაგრად გაასწორებდა. ახლა არ ვიცი, გამოვა თუ არა რამე ამ გეგმიდან. არადა მამენტ იმის ხათრით, რომ სოფო მანახა შიშველი, არა შიშველი როგორ არ მინახავს, მარა რომ შემძლებოდა, შევხებოდი, იმ თავის ლამაზ ზურგზე ჩამომესვა ხელი და მერე ანუსის ღარშიც შემეცურებინა თითი, რეზისაც ავიტანდი მგონი. ასე მგონია, მე და სოფოს სექსიც რომ გვქონდეს, უფრო მაგარი მეგობრები გავიჩითებოდით, უფრო განუყრელები და თან მეტი სადღა შეგვიყვარდებოდა ერთმანეთი. ჩვენში ჰეტეროობა უფრო ჭარბობს, ვიდრე ლესბობა და პროსტა მაგრად გაგვისწორდებოდა და უფრო ახლოსაც გავიცნობდით ერთმანეთს. არა რა, იქნებ მაინც ვცადო? რეზის გამოვაყლევებთ, მაგრამ არ მკიდია?

ნაწილი XXV – სოფო

ვეღარ გავიგე რა. შეეშვა თუ რას ფიქრობს რეზიზე. აღარ ახსენებს, ფაქტია, თავის ახალ სამსახურზე მიყვება სულ. შეპყრობილივით არის ამ ახალი პონტით, ჩვენი ძველი ამბების მოგონებაც კი აღარ უსწორდება. და იქნებ ეს კაიც იყოს? კაი ჩემთვის, რა თქმა უნდა. იქნებ ახლა მაინც მოიხედოს ამ ბიჭმა ჩემკენ, როცა მიხვდება, რომ ქეთის სულ ცალ ფეხზე ჰკიდია და მე აგერ ვარ, პირველი კურსიდან ვუყურებ და რა მექნა, დამასწრეს და ვიჯექი ხოლმე აბესალომ და ეთერიში მურმანის ეკალივით. რა მექნა, ქეთის უჩემოდ არ შეეძლო და არც მე შემეძლო, რეზის ნახვაზე უარი მეთქვა. მერე რა, რომ ჩემს გვერდში არ იყო, მაგიდის მეორე მხარეს იჯდა ხოლმე, ქეთისთან და ხელი მის წელზე ჰქონდა მოხვეული და თვალებშიც მას შესციცინებდა, მაგრამ მეც ხომ მიყურებდა ხოლმე. მაშინ ესეც მკმაროდა, რომ ერთ სივრცეში ვყოფილიყავით, ჩვენი ყავის და ნამცხვრის ანგარიში ერთ ქვითარში მოსულიყო და კაფედან რომ გამოვდიოდით, ჯერ ხო ქეთის გაატარებდა და მერე ახსენდებოდა, რომ მეც გოგო ვარ და შეყოვნდებოდა ხოლმე და ამ დროს ან თითქოს წავბორძიკდებოდი ან შევყოვნდებოდი უბრალოდ და მეხებოდა და ამაზე ვათავებდი. მისი სიახლოვე, ფიზიკური სიახლოვე მყოფნიდა იმისთვის, რომ სახლში მისული გავწოლილიყავი ჩემს ლოგინზე და დამენძრია რეზიზე ფიქრში, ჩამეყო ხელი ჩემს ფუჩუში, თითქოს რეზის თითი იყო და მოვფერებოდი ჩემს თავს,  კიარადა რეზი მომფერებოდა, ჩაეყო ხელი ჩემს მუტელში, ვესრისე გემრიელად და მერე შიგნითაც შეეყო თითები და ემოძრავა და მერე თავისი დიდი და ლამაზი ყლით შემოსულიყო ჩემში. ვიცი, რომ ესეთი ჰქონდა. ქეთი მიყვებოდა. რომ უდებდა ღრმად და ამას მუცელზე ხელი ედო და ხელისგულზე რეზის ყლეს გრძნობდა ხოლმე, ამას მიყვებოდა და ამას ვგრძნობდი მეც, რომ ჩემშია, შემოდის, გადის და ისევ შემოდის და მეც ვგრძნობ ჩემს ხელისგულზე. ჩემს რეზის ვგრძნობ. როგორ მიყვარს.

ნაწილი XXIV – რეზი

ვაიმე როგორ მენატრება, როგორ, როგორ და სიკვდილამდე და განა ესმის, ამას რომ ვეუბნები. რაღაც სკოლაში დაიწყო მუშაობა და რა ნახა იქ ან ვინ ნახა იმისთანა, რომ ჩემკენ აღარ იხედება. არ შემიძლია უმაგისოდ. კი არ მიყვარს, ეს სათვალიანი, ვითომ ვითომ მკაცრი გოგო, პროსტა მაგასთან ტყნაურის დავიწყება არ შემიძლია, იმ მომენტის დავიწყება, რომ გამიჭირდა და მაინც რომ შევუდე და პირველი რომ ვიყავი მაგის მუტელში და ტკივილი რომ არ შეიმჩნია, რომ მაცალა, როდის გავათავებდი. ტკბილი და საოცარი ეგ. კაი რა ქეთ. როგორ შეგიძლია, აღარ შემიმჩნიო ამ ყველაფრის მერე. მე ხო შენი პირველი კაცი ვიყავი, მერე რა რო გატკინე პირველად, ყველა გატკენდა, ჩემი ბრალი კი არ იყო. გგონია, ვერ ვიგრძენი, რომ გეტკინა, რომ მოკვდი, მაგრამ არ შემეძლო გაჩერება, ვეცადე, რაც შემეძლო ვეცადე მალე გამეთავებინა, მაგრამ ამის კარგიც მოვტყან, ქეთ, კაცები სხვანაირად ვართ აწყობილები, რომ გავჩერებულიყავი და გამომეღო, გამისკდებოდა მერე ყვერები და მაპატიე რა, რა იქნება მაპატიე. თუ რაიმე სხვაზე ხარ გაბრაზებული თუ რა გჭირს, რომ აღარ ამჩნევ ჩემს არსებობას. ის მაინც მომწერე, რას მერჩი, რატომ ხარ ასე დაკარგული და იქნებ გავიაზრო და გავიარო „რეზი და ქეთი“ და წავიდე მერე ჩემს გზაზე. კი, წავალ, ასეც წავალ რაიმენაირად, მაგრამ რატო მაყოლებ ამ სიმძიმეს. რანაირად უნდა დავივიწყო ასე უკვალოდ, აი, იმ დღეს რომ შევთანხმდით, ბოლო მეტროსთან შევხვდეთ თქო და შენ ვარკეთილი იგულისხმე და მე გლდანი მეგონა და დებილებივით რომ ველოდით ერთმანეთს, დამჯდარი რომ გქონდა მობილი და ვერ დაგირეკე და ნეტა რატო შეგრცხვა, გეთხოვა ვინმესთვის ერთი ზარის გაშვება და სახლში ვრეკე შენთან და ან ისინი რას გიპოვიდნენ. აიმ დილას, საუზმით პარკში რომ ამომადექი ლაშას ბაითში, ძლივს ნაშოვნში, ეს ჩემი ძმაკაცი რომ გავაგდე და შენთან ერთად რომ მინდოდა მთელი ღამე გამეტარებინა, მომეტყანი, მეწოვა შენი მუტელი, დაგნებებოდი და ამ დროს მარტო რომ ვეგდე მთელი ღამე, რა დამავიწყებს. იმ არაჟნის და ცხელი თონის პურის გემოს რა დამავიწყებს, რომ შემოვარდი და მოდი გაჭამოო, ჩემო გემრიელო გოგოვ. ბევრი დრო არ გვქონდა, სანამ ლაშა მოვიდოდა და იმ დროში ისე ჩამიტკბი და ისეთი სექსი იყავი, ყველაფერი ვქენით რაზეც მეც ვფიქრობდი იმ ნახევრად უძილო ღამეში და რაზეც შენც იფიქრებდი, უეჭველად იფიქრებდი, აბა რას იზამდი. ჩემზე გაცოფებული, რომ გეგონა, არ მოვედი, სადღაც ძმაკაცებთან წავედი და არც გაგაფრთხილე ისე. გაბრაზებულმა რომ იცოდი გადომინანტება და ზემოდან წამოჯდომა, ამაზე იფიქრებდი და რომ დამიდნი და გამეფინე პასიურად, ამიტომ მეგონა გიყვარდი. მეგონა უჩემოდ არ შეგეძლო ცხოვრება და როგორ წამიხვედი, სად წამიხვედი.

ნაწილი XXIII – ნანუკა

გამოვიდა და შევიდა თავის ოთახში. ხო ჩანდა კარის ღრიჭოდან, შუქი ენთო. არ გავდა ისეთ გოგოს, მაინცდამაინც სიბნელეში დაძინების რომ ეშინოდეს და შუქი უნდა ენთოს. არ ეძინა. პატარა გოგოს არ ეძინა და მეთქი შევხედავ, რას შვება და შევაღე კარი, ჭრიალის ხმაზე შეკრთა და არ ეძინა, რა დააძინებდა. იწვა და ხალათი ეცვა ისევ, ჩაბღუჯული ჰქონდა ეს ჩემი ხალათი და მიყურებდა ისეთი თან დამფრთხალი და თან დაბინდული თვალებით, რომ აღარ შევიკავე თავი და მივუახლოვდი ნელა და რა ქნა, რა ქნა ამ პატარა ბოზანდარამ, ნელა გადაწია საბანი, შეიხსნა ხალათი და დარჩა ძუძუების და ტრუსიკის ამარა, თეთრი ტრუსიკის, თან გამჭვირვალე რომ იყო და თან თითქოს ყველაფერს რომ უმალავდა და რა ლამაზი იყო, ისე საძაგელი გოგო. რაღა შემაკავებინებდა თავს, მთელი საღამო რომ მინდოდა კანზე შევხებოდი და გამეგო, როგორი კანი აქვს, ნაზს და სრიალას რომ გავს ვიზუალში და იყო თუ არა ასეთი და ყოფილა, მუცელზე დავადე ხელი და ისეთი გლადკი იყო, ვერაფრის შეხებას შევადარე და ვტკბებოდი ამ შეგრძნებით, მედო ხელი უძრავად და მომკიდა უცებ თვითონ, ააცურა ჩემი ხელი ძუძუსკენ და რაის მუცელი, რა სიტკბო ყოფილა ამის ძუძუს მოსრესვა და ვეღარ შევიკავე თავი და მეორე ძუძუც დავუსრისე და მოხუჭა თვალები და აკვნესდა და ჩემი იყო უკვე, ჩავუცურე ხელი იმ თავისი ლამაზად გაპარსული ბოქვენისკენ და თან ვუყურებდი, რა ლამაზი მუტელი ჰქონდა, აშკარად ნამასტურბირები კლიტორით ან ბუნებრივად ჰქონდა ასეთი დიდი და გამოკვეთილი ბაგეები და ვეღარ მოვშორდი, სველი იყო, მაგრამ მაგის გემოს გაგება მინდოდა და ამოვისვი პირში თითი და გემრიელი ყოფილა სასწაულად, კარგად გავილოკე თითი, დავიტოვე პირში ქეთის გემო და ისევ კლიტორი მოვუსრისე, აშკარად არ მყოფნიდა და შევუდე თითი მუტელში, ცხელი რომ ჰქონდა სასწაულად, თითქოს მე მელოდა და ვუსრიალებდი თითს, უკვე ორ თითს და თან ძუძუს ვუსრესდი, უკვე ვეღარც კვნესოდა, ხაოდა სიამოვნებისგან და გავგიჟდი მეც, მთელი ფუჩუს მოფერება მომინდა და ცალი ხელით მის მუტელში ვიყავი, ცალით კლიტორზე ვეფერებოდი და წაიღო ნელნელა, აკვნესდა და ახავლდა უარესად, თვალები ღია კი ჰქონდა, მაგრამ ვეღარაფერს ხედავდა და რომ წამოუარა ორგაზმმა, აიკლაკნა და გამისხლტა უცებ ორივე ხელიდან და გადავარდა, კიდევ კაი, ლოგინი დიდია და იკლაკნებოდა კაი ხანს. ძლივს დაუწყნარდა სხეული, გათანგულს, თვალებდახუჭულს, და ასეთს მივუახლოვდი და ვაკოცე, იმ თავის ლამაზ, უპომადოდაც წითელ ტუჩებში, ენაც ავუსვი და დავასველე და გამოიხედა თვალებში, ისეთი სიტკბო ედგა, დიაბეტი დამემართებოდა, უკვე რომ არ მქონოდა.

ნაწილი XXII – ქეთი

რა დრო იყო, სამი საათი, ოთხი საათი, აზრზე არ ვარ, მაგრამ არ მეძინა, თვალებდაჭყეტილი ვიწექი და იმ მეზობელ ოთახზე ვფიქრობდი, სადაც ნანუკა იწვა ლოგინში და მინდოდა ავმდგარიყავი, გავსულიყავი და რაღაც მექნა ამ ქალისთვის, თორემ ასე მეგონა, ამ ღამეს კი არა, ვერც ერთ ღამეს ვეღარ დავიძინებდი. და უცებ კარმა გაიჭრიალა და დამცხა. ის იყო. სხვა ვინ იქნებოდა. შემოიხედა და დაინახა, რომ მეღვიძა, ხალათის ქამარი რომ მქონდა ჩაბღუჯული ხელში და ის ხელი რომ ძუძუსთან მედო და გააღო კარი ბოლომდე. ისევ ისე ეცვა, გამჭვირვალე ხალათი და წითლები შიგნით. გააღო, დადგა და მიყურებს. ვერც მივხვდი, რა ვქენი, საბანი გადავწიე, ხალათი გავიხსენი და დავენახე ტრუსიკის ამარა. თითქოს ელოდაო ამას და ელოდა, აბა რას შვებოდა, რატო არ იწვა და ეძინა აქამდე და რას შემომიღო კარი. წამოვიდა ნელა ჩემი ლოგინისკენ, ბევრი გზაც არ ჰქონდა გამოსავლელი, ორიოდე ნაბიჯი და დამადგა თავზე. უცებ გაიღიმა, ისე გაიღიმა, თითქოს ჭაღი აინთო ოთახში და ხელი დამადო მუცელზე. ისეთი ცხელი იყო. დამწვა კანი და ამეწვა, კანი კი არა, ყველაფერი ამეწვა, ძუძუსთავები ამეწვა, ლავიწის ჩაღრმავებები და ფეხებშუა ამეწვა ყველაფერი და ისე მინდოდა, ყველგან ერთად მოეკიდა ხელი. ამას კიდე ედო მუცელზე და მიღიმოდა თან. ვეღარ გავძელი, ხელსგული დავადე ზემოდან და მარჯვენა ძუძუსკენ ავიცურე ამის ხელი და დავიდე ზედ და მომიჭირა უცებ, მომისრისა ძუძუ და უცებ მეორე ხელი მომკიდა მარცხენივ და ერთ რიტმში დამისრისა ორივე ძუძუ და გავგიჟდი, ჩუმად ვეღარ გავძელი და კვნესა დავიწყე. თან როგორ მიყურებდა, ღიმილით და ვხვდებოდი, როგორ სიამოვნებდა ჩემი ხმების გაგონება და აღარ შემრცხვა, ისე ვკვნესოდი, როგორც მეკვნესებოდა და მერე მარჯვენა ხელი მუცელზე რომ ჩააცურა და ჩემს კლიტორამდე მივიდა, გავგიჟდებოდი მეგონა. ამიცურ-დამიცურა საჩვენებელი თითი, ემშრალა ეტყობა მაინც იქ და პირში ჩაიდო ეს თითი, კარგად შეისრიალა ტუჩებში, დაისველა და ეს თავის ნერწყვიანი თითი დამისვა კლიტორზე. რა ტკბილი იყო, რა ცხელი იყო, თან ჩემს ძუძუს სრისავდა და თან ფუჩუს მიზილავდა სულ უფრო ძლიერად, უცებ ხელი შემოატრიალა და შიგნით შემიცურა თითი, დამიტრიალა და მიყვა მერე, ხან შემიყოფდა თითს, უკვე ორ თითს ერთად, აჩქარდებოდა, ხან გამოყოფდა და კლიტორს დამისრესდა, მერე ისევ და ისევ და თან სულ მიყურებდა, ამ თავისი გაღიმებული სახით და მინდოდა ეკოცნა, მაგრად მინდოდა, მაგრამ არ მკოცნიდა, მტყნავდა ყველგან და ყველანაირად მხოლოდ. ასე მეგონა, მაგის თითები კი არა, უზარმაზარი ყლე შემოდიოდა ჩემს მუტელში და ცხელი თან და თან რა კაი იყო, იმაზე რომ არ ვფიქრობდი, ახლა შიგნით არ გაათავოს, არ გამაგიჟოს მეთქი და აუჩქარა უცებ, ძუძუდანაც აიღო ხელი და ერთი ხელის თითებს მუტელში მიყოფდა და მეორეთი კლიტორს მისრესდა და მგონი მივუახლოვდი ზღვარს, ვეღარაფერს ვხედავდი უკვე, ვერც მაგის სახეს და ვეღარც ნათურას იმ მობრეცილ ბრაზე. რომ წამოვიდა ორგაზმი, დავიკლაკნე, ისე დავიკლაკნე, რომ ხელებიდან გავუსხლტი და ამაკანკალა და დავვარდი ლოგინზე. ეს ნახევრად ხალათიანი და ტრუსიკიანი ვიწექი და ვკანკალებდი და ნელნელა მხედველობა დაბრუნდა და დავინახე, როგორ დაიხარა ჩემი სახისკენ და ტუჩებში მაკოცა, ცხელი და მშრალი ტუჩები ჰქონდა, ენის გამოყოფის თავიც აღარ მქონდა, რომ ამელოკა და თვითონ ქნა, თვითონ ამისვა ენა ტუჩებზე და დამასველა და მოილოკა მერე თავისი ტუჩებიც, ტკბილმა, ტკბილმა და სველმა ნანუკამ.

ნაწილი XX – ნანუკა

მოვიდა ჩემი გოგო ჩემთან. ტესტები გავასწოროთ ერთად მეთქი და რატომაც არაო. რა საყვარელია. წამოისკუპებს ამ სათვალეს და დღემდე ვერ გავარკვიე, მართლა სჭირდება თუ პოზაზე და იმიჯის ამბავში უკეთია. არადა უხდება, მართლა უხდება. დიდთვალება ხო არის და წამწამები აქვს იმხელა, სულ მგონია სათვალის მინებს კაწრავს, რომ ახამხამებს. კარგი მასწავლებელი და ლექტორი დადგება ამისგან. ყველაფერი უნდა ვასწავლო, რაც ამ საქმისთვის დასჭირდება. თან ვატყობ, ჩემსავით შეშლილია ცოდნის გაცემის სურვილზე, იმენნა ორგაზმი აქვს ხოლმე, რომელიმე რთულ მოსწავლეს რაიმე განტოლებას რომ ამოახსნევინებს, ისეთი ბედნიერია, ლამის შემშურდეს, ჩემს პირველ წლებს მაგონებს სკოლაში, ასე ვიყავი მეც. ახლა შევეჩვიე, ისე აღარ აღმაგზნებს დაფასთან ამოხსნილი ყოველი ამოცანა, მაგრამ მაინც ასწორებს ხოლმე. ორი ხდებოდა, გასწორებას რომ მოვრჩით. არ მეძინებოდა, რა დამაძინებდა, ისე ჩამითრია ამის კეთილმა სიცილმა სულელურ შეცდომებზე და თან როგორ ზუსტად ხვდებოდა, მექანიკური შეცდომა სად იყო და სად მართლა შეცდომა, გადავირიე. ყოჩაღ რა, ღრმა ცოდნაც ამას ჰქვია. ჩაი დავასხი, კონიაკის ჩასხმა ძალიან მიყვარს ჩაიში და ქეთისაც გაუსწორდა. ვილაპარაკეთ მგონი ყველაფერზე ამ ქვეყნად. ძალიან კაი გოგოა, ჭკვიანი, აი რაღაცნაირად სწორი და თან ძალიან მომხიბლავი და სექსი. ნეტა თუ იცის, ასეთი რომაა? მამენტ უნდა იცოდეს, არც ისე პატარაა. ვის არ დაუმთავრებია უნი შარშან. მოეკიდა ნელნელა ეს კონიაკი და ისე მიყურებდა, მეთქი აქვე მეცემა, ისე დაუდაბლდა ბოლოსკენ ხმა, ხავერდოვანი გახდა ხმიანად და მთლიანად, გაცხელდა თითქოს და დაცხა ამ ჩემს პაწია სამზარეულოში. მოვუძებნე ყველაფერი და შხაპი ვაჩვენე, სად იყო. მე ახალი ნაბანავები ვიყავი და ეგრევე ხალათი შემოვიცვი, ჩემი გამჭვირვალე ხალათი, ყველაზე მეტად რომელიც მიყვარს და ვითომ რაღაც საქმე მქონდა აბაზანაში, ისე შევუღე კარი და შევედი. შხაპის კაბინა ოდნავ ღიად დარჩენია და დავლანდე, ორთქლში დავლანდე კოხტად გაპარსული ბოქვენი და დიდი და ლამაზი ძუძუები ჰქონდა. სულ ვფიქრობდი, ლიფში ასე სავსედ და დიდად რომ აქვს ეს ძუძუები ჩალაგებული, ნეტა გახდილი როგორია მეთქი და ვაიმე რა ლამაზი ყოფილა, რანაირი მკერდი ჰქონია, ოდნავ ზედა მხარეს აცქვეტილი ძუძუსთავებით და სავსე და რომ დგას რა, აი ჩვეულებრივ მგომარეობაში, შხაპის მიღებისას. კინაღამ იქვე შევუღე კაბინის კარი და შევუვარდი ცხელი წყლის ქვეშ, მაგრამ არ ღირდა, ადრე იყო, დავენახე ჩემს ხალათში და წითელ საცვლებში და სანამ ბანაობდა, ეფიქრა რა შეიძლებოდა იმ წამს იმ სააბაზანოში მომხდარიყო. რაღაცას მოვუფათურე ხელი ნიჟარასთან და ავიღე და გამოვიტანე, სავარცხელი ყოფილა, მერე შევნიშნე. ვითომ ვითომ საქმე. თუმცა რას დაინახავდა, გამოსვლისას მოვკარი თვალი, როგორ მიეყუდა კედელს. მელოდა, ეგეც მელოდა, ეს პატარა სუჩონაკი, თან რომ არ იცის რა უნდა და თან მე ვუნდივარ, ჰოდა მიმიღებს. გამოეტიოს ბოლოს და ბოლოს ამ აბაზანიდან.

ნაწილი XIX – ქეთი

ვაფშე არ ჩამიბარებია პედაგოგიურზე იმიტომ, რომ სხვაგან ვერ ჩავაბარებდი. პროსტა სულ პატარაობიდან მევასება, ვიღაცეებს რაღაცეებს რომ ვასწავლი და ამიტომ ვიფიქრე, რომ იმენნა მასწი უნდა გავიჩითო, პატარა ბავშვები დავისვა და ვასწავლო რამე კარგი და საინტერესო. ნუ მათემატიკა ზოგს საინტერესოდ შეიძლება სულ არ ეჩვენებოდეს, მაგრამ ის ზოგი მკიდია, ზუსტი მეცნიერება კი არა, დასახულ მიზანთან მისასვლელი სხვადასხვა გზების ძებნის ხელოვნებაა. და ასე ვიარე და მოვხვდი ბოლოს ამ სკოლაში, მასწავლებლობის მაძიებლად მიმამაგრეს ნანუკას. რა მაგარი ვინმეა ეს ქალი. თან ლამაზია, თან ციფრებს ბრდღვნის. რატო ასწავლის სკოლაში, ვერ ვხვდები, ალბათ მაგასაც მასწავლებლობისადმი ვნება აქვს, სხვანაირად ვერ ვხსნი. საგამოცდო ნამუშევრები ერთად გავასწოროთო, იმ დღეს მითხრა და ავედი. დიდხანს შევრჩი, დაღლილები ვიყავით ორივე და მიხვდა, სახლში წასვლის გადაწყვეტილების მიღების, ტაქსის გამოძახების, მერე ტაქსისტის ტვინის ტყვნის და სახლში აბარგების თავი არ მექნებოდა და დამტოვა თავისთან. მაგარი იყო. ჩაი აადუღა, ცოტა კონიაკი ჩაასხა და ვლაპარაკობდით. ეგრე ყოფილა მართლა, ევასებოდა სწავლების პროცესი, აი ბავშვები რომ მისჩერებიან და მის თითოეულ სიტყვას და მოძრაობას ყლაპავენ. ჩემზე ცოტა დიდი მე აღმოჩნდა და მაგრად გამისწორდა. თან ისეც მომწონდა, ხო თითქოს სკოლის მასწავლებლის მკაცრი დრესკოდით დადიოდა, არც ისე მოკლე კაბა, მარა ეს მუხლები რომ უჩანდა სანახევროდ, სულ დაზაგრული და ფორმაში. ქუსლებზე და ეს თხელი პერანგები, ლიფის ზონარს რომ დალანდავდი და ოდნავ ჩახსნილი საკინძით. დიდი მკერდი არ ჰქონდა, მაგრამ აი რაღაცნაირად კოხტა, ძალიან ლამაზი. ერთი სიამოვნება იყო მისი ყურებაც და მასთან კონტაქტიც. ჩემი იდეალური მასწი იყო, ნეტა ეგეთებს ესწავლებინათ ჩემთვის თავის დროს, უფრო მეტი საგანი მეყვარებოდა და მეცოდინებოდა. რომელი საათი იყო, დაძინება რომ გადავწყვიტეთ, არ მახსოვს, კონიაკიანმა ჩაიმაც თავისი ქნა, თითქოს ხო არაფერი, მაგრამ გრადუსი მოაქვს. აბაზანაში შევალ-თქო, ვთხოვე, არ შემიძლია უბანავებელს დაძინება და გავარდა, პირსახოცი, ხალათი, ყველაფერი მომიტანა და შემიშვა შხაპში. შუა ბანაობაში ვიყავი, უცებ კარი რომ შემოაღო, კი არაფერი ჩანდა დაორთლილი კაბინიდან, მაგრამ მაინც მოვკარი ოდნავ ღიად დატოვებული კარიდან, თხელი ხალათი ეცვა, ლამის გამჭვირვალე და წითელი ლიფი და ტრუსიკი და ისეთი ლამაზი იყო, შხაპის კედელს მივეყუდე. რას ვგრძნობდი იმ წუთში, მე თვითონაც ვერ ვხვდებოდი. უცებ წამომიარა გიჟურმა სურვილმა, გამეღო კაბინის კარი და ასეთი შიშველი და სველი დავნახვებოდი და რა იქნებოდა მერე, მეკიდა, მაგრამ შევიკავე თავი. ეს ხომ მაინც ის ნანუკა იყო, ჩემი მკაცრ კაბაში და პერანგში გამოწყობილი ხელმძღვანელი. ხელის კანკალით მოვამთავრე ფეხების გაპარსვა, ორ ადგილას გამეჭრა კიდეც კანი და გამოვძვერი ცხელი წყლიდან. მოკლე, საყვარელი ხალათი მათხოვა, დავსუნე უნებურად, სისუფთავის სუნი ასდიოდა, როგორც ყველაფერს მის სახლში, ძალიან კოპწიად ცხოვრობდა. ჩავიცვი ეს ხალათი და კაი ხანს სარკეში ვუყურე ჩემს თავს. რაღაც მინდოდა, რაღაც უფრო მეტი, ვიდრე ნანუკას შხაპში ბანაობა და ვერ ვხვდებოდი რა მინდოდა. უფრო სწორად, ვხვდებოდი, მაგრამ ჩემს თავთან თქმის და გაფიქრებისაც კი მეშინოდა. მეთქი ახლა გავალ, დავწვები და ნეტა შემოვიდეს. აი ეს მინდოდა. მერე რა იქნებოდა, მეკიდა ყველაფერი. ხვალ რა იქნებოდა სკოლაში, როგორ შემხვდებოდა დერეფანში და რას მეტყოდა და როგორ შემომხედავდა, ეგეც მეკიდა. გავედი ჩემს ოთახში, რომელზეც მიმითითა და ვიწექი ღია თვალებით, ხალათიც არ გამიხდია. არ მიყვარს ჩაცმულს ძილი, რამდენი ხანია ტრუსიკის მეტი არაფერი მაცვია ძილისას, ზამთარშიც კი, მაგრამ ამის ფუმფულა ხალათს ვერ ველეოდი. როგორი შესალევი იყო. სისუფთავესთან ერთად, ოდნავ მისი სურნელიც ასდიოდა.

ნაწილი XIX – ნიკუშა

დაშტერებულმა გავიღვიძე, გადავიჯვით გუშინ ბიჭებმა, აქ იოლია ლუდის ყიდვა, ცოტა ვიდს მოკერავ და არ უჩნებათ კითხვა, რამდენი წლის ხარ და ფანჯრიდან შემოყარეს ბიჭებმა ლუდის ბოთლები და ჭიქები. ვიჯექით ვსვამდით, გოგოებზე ვბაზრობდით, ჩვენი კლასელებიო, ამათ და დავიძაბე რა, რა უნდა მომეყოლა კლასელებზე, ყველა ყლეზე მკიდია, ვაფშე ვერ აღვიქვამ ქალებად, დადიან დაცანცარებენ, სექსუალობის ნატამალი არ აქვთ, გამომხედავენ და კვდებიან მერე სიცილით. რა აცინებთ, ნეტა ვიცოდე. ნანუკაზე ხო ვერ მოვყვებოდი, დამცინებდნენ და მერე ნანუკას ნიტოდ შეხედავდნენ და ჩავუმტვრევდი კბილებს, მაგათ სალაპარაკოდ არ გავხდიდი და ვიჯექი ჩუმად. ლამის ერთი სული მქონდა, სანამ წავიდოდნენ, რომ დავწოლილიყავი, ნანუკას წითელი ტრუსიკი ჩამებღუჯა და დამენძრია, მის სუნში შემერია ჩემი სპერმა და დამეძინა მერე გათანგულს, მასზე ფიქრში. ასეც ვქენი, როცა ესენი წავიდნენ, გამოვაძრე ტრუსიკი ლეიბის ქვეშიდან და დანძრევის თავი კი აღარ მქონდა, გულში ჩავიხუტე და დამეძინა. არაფერი მსიზმრებია და იმხელა თავით გავიღვიძე, ძლივს გავატიე კარში და სიწყნარე იყო სახლში, დედაჩემის ფუსფუსის ხმა არ ისმოდა, არაფერი ხდებოდა თითქოს. ბუტერბროდი და ყავაო, ნანუკამ და რა ეცვა, არ ეცვა რა, რაღაც ხალათი, თხელი, არც გამჭვირვალე, მაგრამ ყველაფერს ვხედავდი, ძუძუ რა ფორმის ჰქონდა და ტრუსიკის ხაზი სად უკვეთავდა დუნდულებს და ცუდად გავხდი. მშიოდა უბედურად და შევიკავე თავი, უცებ გადავყლაპე ეს ბუტერბროდი და მეთქი, აბაზანაში უნდა გავიქცე, ვითომ ჰიგიენა და რამე. არადა ერთი სული მქონდა, იმაზე დამენძრია, რაც დავინახე ხალათში და უფრო მეტად, რაც ვერ დავინახე. აბაზანაში რომ შევედი, პირველი თვალში სარეცხის გორაზე დაგდებული მაგის ლიფი იყო, წითელი, მსუბუქი, ხასხასა და ავიღე ხელში და დავსუნე, ისეთი მსუბუქი სურნელი ჰქონდა, მსუბუქი და თან წამთრევი და წამიღო, ისე წამიღო, რომ როგორ ჩავიძრე სპორტული, ჩემს ყლეს ეს ლიფიანი ხელი მოვკიდე და ნძრევა დავიწყე ვერ მივხვდი, არადა სარკესთან ვიდექი, მარჯვენა ხელი ნიჟარაზე მქონდა დაყრდნობილი და ამ დროს დაორთქლილ სარკეში რაღაც ფიგურა გამოჩნდა და მეთქი ახლა მოვკვდები, ის იყო, თვითონ იყო, ჩემს ყლეზეც იყო შემოხვეული და სარკეშიც ჩანდა, სუჩკა ეგ, ყველგან იყო და გავჩერდი, გავშეშდი, ვეღარ ვმოძრაობდი, მეგონა სისხლი გამიჩერდა ძარღვებში და უცებ რაღაც ცხელი შემეხო წელზე და მომატრიალა. ეგ იყო, ნანუკა იყო, ცოცხალი და მართლა ნანუკა იყო. ამომყურებდა ქვემოდან ამ თავისი უზარმაზარი, შავი თვალებით. რა მექნა არ ვიცოდი, გამეხებული ვუყურებდი და მომკიდა უცებ კისერზე ხელი და ჩამომწია და ტუჩებში მაკოცა. მარტო კი არ მაკოცა, ენა შემომიყო ტუჩებში, ჩემი შეკრული კრიჭის გახსნას შეეცადა და გამეხსნა, სასაზე ამისვა ენა და კბილებზეც გადამავლო და მომიწუწნა მერე ზედა ტუჩი და ასე მეგონა მოვკვდებოდი. რა ვიცოდი, რა მელოდა. ასე წელზე ხელმოკიდებულმა გამქაჩა და ავუწყვე ნაბიჯი, კი მერეოდა დროდადრო და უშნოდ შევუჩრიდი ხოლმე ჩემს ფეხს ფეხებში და წავბორძიკდებოდით, მაგრამ მიმიყვანა მაინც ჩემს ოთახთან, ჩემს ლოგინთან და მკრა ხელი უხეშად და დამადგა თავს, მიყურებდა, მიყურებდა და უკვე ვეღარ ვხვდებოდი, რას ელოდა, რომ წამოიწია, წამომაჯდა და ყლეზე მომკიდა ხელი, აიცურ დაიცურა კლიტორზე რამდენჯერმე და მე თითქოს კიდე გაღიზიანება მაკლდა რა და ნელნელა შეიცურა შიგნით. ვაი როგორ ცხელოდა, ასე მეგონა, ჯოჯოხეთის ყველა ცეცხლი ერთად შემომენთო, მაგრამ რატომ მსიამოვნებდა ასე, ვეღარ ვხვდებოდი. რამდენი მიფიქრია ამ მომენტზე, როგორ შევიდოდა ჩემი ყლე ნანუკას მუტელში, რა დამხვდებოდა იქ, რა სიამე, მაგრამ რეალობა იმაზე გაცილებით მაგარი გამოდგა, რაც კი როდესმე მიფიქრია, თითოეულ ნერვულ დაბოლოებაზე მიტყამდა ამის ყოველი მოძრაობა, აწევა და ჩაწევა, ჯერ რომ თავის მკლავებს ეყრდნობოდა,  ოდნავ თავგადაწეული და მერე რომ ჩამომხედა, თვალებში რომ ჩამხედა და სახე მომიახლოვა და მუტლით ისევ რომ მოძრაობდა, დასრიალებდა ჩემს ყლეზე და უცებ ვიგრძენი, რომ ესაა მწვერვალი და ამის იქით შეიძლება მოვკვდე, დავიცალე უცებ და ალბათ გავასხი თესლი და მომეხვია ეს ჩემი საკუთარი სიცხე ყლეზე და მეგონა მართლა მოვკვდებოდი, ხელები ვტაცე მკლავებში, რაიმეზე ყურადღება რომ გადამეტანა და მგონი დავულურჯე ის ლამაზი ხელები, ისე მოვუჭირე, მაგრამ არ შემეძლო სხვანაირად. მაპატიე, ნანუკა დეიდა, შენი ბრალია, რატო ხარ ასეთი. მერე უცებ მოვიდა სინათლე, კაშკაშა სინათლე, ისეთი, რომ თვალები დამეწვა და დავხუჭე და მივხვდი, რომ ეს იყო ყველაზე მაგარი რამ, რაც ცხოვრებაში შეიძლებოდა შემეგრძნო და მოვეშვი და მივნებდი ამ შეგრძნებას. მივნებდი და მისი სუნთქვაც ვიგრძენი ჩემს სახესთან და თვალები გავახილე,მიყურებდა, სულ სხვანაირად , ვიდრე როდესმე შემოუხედავს, პირველად ვიგრძენი საკუთარი თავით კმაყოფილება მის მზერაში. კმაყოფილი იყო, როგორიც ვიყავი, აი ამით იყო კმაყოფილი და ბედნიერი და ნეტა ცოდნოდა, მე როგორ ვიყავი, მთელი სამყარო ჩემი იყო, ჯედაებს ვტყნავდი და სპაიდერმენს ვაყოლებდი დესერტად.

ნაწილი XVIII – ნანუკა

საუზმე და ლიკუნას წერილი დამხვდა იმ დილას მაგიდაზე. თბილისში ჩავედი, ნანას ბავშვი უნდა დავიტოვო, ძიძა ცუდად გახდომია და თან რაღაცეებს ამოვიტანო და გამეღიმა. ოხ რა საძაგლად გამეღიმა. წავიდა ეს შტერი გოგო და დამიტოვა თავისი „პატარა“ ბიჭი. ნეტა როდის მიხვდება, რომ პატარა კი არა, დიდზე დიდია უკვე?! ეძინა ჯერ. გუშინ ძმაკაცები ყავდა თავის ოთახში და იმაიმუნეს გვიანამდე. გაიღვიძოს ნეტა დროზე, ლიკუნა სულ ხო თბილისში არ იქნება. აბაზანაში უნდა შევიდე, გადავივლებ თან და თან ამ შტერს დავულაგებ ჰიგიენის ნივთებს, იქიდან ძახილი რომ არ დაიწყოს, დეე, შამპუნი სად არის. შტერი ეს, შტერუკა. როგორი თვალებით მიყურებს ხოლმე, აბაზანიდან რომ გამოვდივარ დილაობით, როგორ არის ხოლმე ატუზული კართან, ნეტა განახა. გაიღვიძა ძლივს და გამოვიდა დარეტიანებული სახით სამზარეულოში, გაჭამო მეთქი და კიო, მშიაო. სულ შია დილაობით, ასე მივაჩვიე ბავშვობიდან და დავუდე ყველიანი და პამიდორიანი ბუტერბროდი და ჭამა გემრიელად, ლაითი ყავაც დავუსხი, ძლიერი ჯერ არ სჭირდება და გამოფხიზლდა ნელნელა, მიხვდა, რომ დედამისი არ იყო სახლში და უცებ დაცხა სამზარეულოში, აი კანით ვიგრძენი, რა იფიქრა და მეც ხო იმავეს ვფიქრობდი. უცებ მოამთავრა ჭამაც და ყავაც და აბაზანაში შევარდა, შერცხვა დაუბანელი პირის და აჩეჩილი თმის, არადა როგორ მიყვარს, გაბურძგნილი რომაა, უხდება ამ სულელს. შევიდე ტაბლეტი ფუჩუში, ვაცალე ათი წუთი რომ გამდნარიყო და შევუღე აბაზანის კარი. უკვე ისეთი სველი ვიყავი, რომ ჩემი წვენი და ტაბლეტი აზელილი იყო ჩემს მუტელში, შიგნით, ღრმად და შევაღე კარი და რას ვხედავ. დგას სარკის წინ, ნიჟარაზე დაყრდნობილი, ხელში ჩემი საყვარელი წითელი ლიფი უჭირავს და ანძრევს იმ ლიფში, უფრო ვუნდივარ, ვიდრე მე მეგონა და არ ელოდა ჩემ დანახვას. რა, ვითომ რატომ არ ჩაკეტა კარი? შტერი ეს. მერე უნდა ვასწავლო რეზინის გამოყენება, მაგრამ პირველად ურეზინოდ მინდოდა, ამიტომაც შევითხარე ის ტაბლეტი. სარკეში დამინახა, კარი რომ გავაღე, გაშეშდა, მეგონა დაუვარდებოდა, მაგრამ არა, რამხელა ყლე ჰქონია, რა ბიჭი გაზრდილა. ეჭირა ჩემი ლიფით თავისი ყლე და მომჩერებოდა სარკეში. მივუახლოვდი, წელზე ხელი მოვხვიე და მოვატრიალე ჩემკენ. ჩამომხედა. არ გაუღიმია, არ ეღიმებოდა. სახეზე მოვკიდე ხელი და ჩამოვწიე ჩემს სიმაღლეზე და ვაკოცე ტუჩებში. როგორ არ იცოდა, კოცნა როგორ უნდა. ინსტინქტები ჯერ კოცნის სიღრმეს, ზედა ტუჩის კბილებში მოქცევას და ენის ხახაში შეყოფის სიამეს ვერ კარნახობდნენ და მე ვუკარნახე ეს და დამყვა, რა ტკბილად დამყვა. თავისი სქელი, ლამაზი ტუჩებით და მინდოდა მისი პირველი სექსი ყოფილიყო ტკბილი და კომფორტული და მოვკიდე ხელი ისევ წელზე და წამოვიყვანე ოთახისკენ.  მომყვებოდა ნელა, მოჯადოებულივით, მგონი თვალიც არ დაუხამხამებია, ისე მაყოლებდა ნაბიჯებს, ფეხს ფეხებში მიდებდა და ამ სიარულისას მისი თმიანი ფეხი რომ მხვდებოდა ფეხებზე, უარესად ვსველდებოდი. დავაგდე ლოგინზე და შევხედე, ისე მიყურებდა, როგორც ასტრონომი ახალ ვარსკვლავს და არ მოვუშალე ნერვები მეტად, დავაჯექი და ნელა შევიყვანე მისი ამდგარი, უზარმაზარი ყლე ჩემს მუტელში, ნელა შევიყვანე და ნელა ვმოძრაობდი და მიყურებდა თვალებში, ასე მეგონა თვალშიც თავის ყლეს მთხრიდა, ისეთი მზერა ჰქონდა და ავჩქარდი ცოტა, კვნესა დაიწყო და თვალები დახუჭა, ამ სულელმა. რა ტკბილად შემოდიოდა ჩემში, ვერც წარმოვიდგენდი და მოუმატა კვნესას, ყვირილში გადაეზარდა და გაათავა უცებ და აქამდე თუ იწვა ლოგინზე და ხელები აქეთ-იქით ეყარა, უცებ მტაცა მკლავებში და ისე მომიჭირა გათავების მომენტში, რომ მეგონა, გადამიმტვრევდა მკლავებს ამ თავისი ნავარჯიშევი, ძლიერი ხელებით და დავარდა მერე უცებ ისევ და თვალს ვეღარ ახელდა, ისე ბორგავდა, თითქოს ძილში. ისეთი ცხელი სპერმა ჰქონდა, დამწვა ყველაფერი, ის ქნა, რაც მინდოდა და ვიმოძრავე კიდევ ცოტა ხანს და წამოვდექი მერე, მივუწექი გვერდით და სახეზე მოვეფერე, დახუჭულ თვალებზე მოვეფერე და შემოტრიალდა და თვალებში ჩამხედა. უკვე სულ დიდი ბიჭი იყო.

ნაწილი XVII – ნიკუშა

ცხელოდა ქალაქში, საზიზღრად. ვერაფერს ვეუბნებოდი დედაჩემს, მეთქი, დე რატო არ მივდივართ.ხო ვხვდებოდი, რომ ეს ნაბოზარი მამაჩემი არაფრის მომცემი იყო და დედასაც არ შეეძლო, სადმე წავეყვანე და უცებ ნანუკა ჩამოვიდა. დილას რომ გავიღვიძე, სამზარეულოში დამხვდა, ცოტა აჩეჩილი, ვიდრე სჩვეოდა, ცოტა დაღლილი სახე ჰქონდა, მაგრამ რაღაცნაირი იყო მაინც, ისეთი, როგორიც აქამდე, რაც მახსოვს არ მინახავს, ბედნიერი და კმაყოფილი იყო თითქოს და იმ საღამოს ამოვედით აქ, წყნეთში. სეზონი იყო და დიდი ბაითი ვერ ვიშოვეთ, რაღაც პატარა  ბინაში შევიჭუჭყნეთ და მე რა მენაღვლებოდა, მარტოს მეძინა და დედას და ნანუკას ერთად, ერთ ლოგინში დაჟე და ან როგორ იწვნენ, როგორ თავსდებოდნენ არ ვიცი, მაგხელავე ლოგინი იყო ჩემი და ლამისაა, არ მყოფნიდა. მარა ასწორებდა ეს პატარა ბაითი, ერთი აბაზანა გვქონდა და დილაობით ხან ნანუკა მელოდა მე, ხან მე ველოდი, დედაჩემი ყოველთვის ორივეზე ადრე დგებოდა ხოლმე და კვერცხს გვიწვავდა საუზმეზე ან რამე უფრო გემრიელს გვიმზადებდა, სანამ მე და ეს წაკლა ერთმანეთს ველოდებოდით აბაზანის კართან. რამდენჯერ მივყრდნობილვარ და უნიტაზის ჩარეცხვის ხმისთვის მისმენია, რომ წარმოვიდგენდი, როგორ წამოიწევდა ამ დროს, ფუჩუს გამოიმშრალებდა და ამოწევდა ამ თავის გამჭვირვალე ტრუსიკს, რომ უფარავდა ყველაფერს და ვაფშემც არ უფარავდა, რამდენჯერ დამინახავს სახლში, ზემოთ შემოპარსული თმები, ქვემოთკენ რომ მუქდებოდა და ვერასდროს მიგრძვნია, სადამდეა გაზრდილი და როგორია იქ, სულ სიღრმეში. როდის მოვა დრო, თითს რომ ჩავუცურებ მაგ სიბნელეში და სისველე დამხვდება თუ რაც დამხვდება, არ ვიცი. თუ შემასწრო ხოლმე აბაზანაში, მენძრევინება ყოველ დილას, მაგის ჩახდილ ტრაკს რომ წარმოვიდგენ, ამ უნიტაზზე დამჯდარს და და ვთხვრი ხოლმე ყველაფერს და ბოლოს მიწევს, კარგად მოვწმინდო, დედამ რომ არაფერი იფიქროს. ისევ 10 წლის ვგონივარ, აი ნანუკას კალთაში რომ ვიჯექი ხოლმე და ვერაფერს ვფიქრობდი, მის მკერდზე მიხუტება რომ მსიამოვნებდა და მიყვარდა, ამის გარდა. არადა გავიზარდე, დე, ნანუკას მკერდი ნანუკას ძუძუებად გადაიქცა და ერთი სული მაქვს, მაისურის და ლიფის გარეშე ვნახო და დავკბინო, ეგ საზიზღარი ეგ, როგორ მამწარებს.